Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  drugi rok uprawy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W przeprowadzonych badaniach podjęto próbę określenia wpływu zastosowanych dawek kg NPK·ha⁻¹ (I-0 NPK; II - 75+33 + 100; III - 150+66+200) na zawartość niektórych mikroelementów w glebie i liściach selera korzeniowego (odmiana Diamant) w drugim roku uprawy po sobie. Doświadczenie mikropoletkowe rozpoczęte w 1994 roku i kontynuowane w 1995 założono na glebie opadowo-glejowej właściwej o zróżnicowanym w profilu składzie granulometrycznym. Zbiorcze próbki materiału glebowego i liści roślin pobrane w trakcie uprawy stanowiły materiał badawczy. Wykazano, iż wzrost nawożenia NPK istotnie wpłynął na zawartość Fe w glebie i Zn w liściach selera korzeniowego. W okresie wegetacji istotnie zmieniała się zawartość Fe, Mn, Zn w powierzchniowej (0-10 cm) warstwie gleby, a Fe, Mn, Cu w liściach selera korzeniowego.
W doświadczeniu przeprowadzonym w latach 2007-2008 oceniono wzrost, kwitnienie i owocowanie drzew dziewięciu odmian ozdobnych jabłoni: ‘Eleyi’, ‘Kobendza’, ‘Lemoinei’, ‘Makowiecki’, ‘Ola’, ‘Red Sentinel’, ‘Rudolph’, ‘Szafer’ i ‘Wierdak’ rosnących na podkładce A.2, w drugim i trzecim roku uprawy. Na podstawie uzyskanych wyników wzrostu drzew zaliczono odmiany: ‘Red Sentinel’, ‘Kobendza’, ‘Makowiecki’, ‘Eleyi’ do silnie rosnących. Odmiany ‘Wierdak’ i ‘Rudolph’ do odmian o umiarkowanej sile wzrostu. Natomiast odmiany ‘Lemoinei’, ‘Ola’ i ‘Szafer’ do słabo rosnących. Najobficie kwitły i owocowały drzewa odmian: ‘Wierdak’, ‘Eleyi’, ‘Ola’, ‘Kobendza’, ‘Red Sentinel’ i ‘Szafer’. Do odmian o małej liczbie kwiatów i owoców zaliczono: ‘Makowiecki’ i ‘Lemoinei’, a małej liczbie owoców odmianę ‘Rudolph’.
Doświadczenia prowadzono w trzech sezonach: 1997-1998, 1999-2000 i 2000-2001 w Swadzimiu koło Poznania, jako dwuczynnikowe, metodą split-plot w czterech powtórzeniach polowych. Czynnikami badawczymi były: I - sposób siewu lucerny: siew czysty - 20 kg•ha⁻¹, wczesna wsiewka - bezpośrednio po siewie jęczmienia oraz 14-18 dni po siewie kukurydzy, opóźniona wsiewka w fazie piórkowania jęczmienia (BBCH 10), po bronowaniu oraz 14-21 dni po wschodach kukurydzy. Jako czynnik II rzędu rozlosowano roślinę ochronną: jęczmień jary w gęstości 330 kiełkujących nasion /m² oraz kukurydzę w gęstości 110, 80 i 50 tys. szt.•ha⁻¹. Lucerna uprawiana jako wsiewka, niezależnie od wyboru rośliny ochronnej, plonuje istotnie wyżej w drugim roku uprawy niż pochodząca z siewu czystego w tymże roku. Kukurydza uprawiana na kiszonkę może z powodzeniem służyć jako roślina ochronna dla lucerny. Przy opóźnionym terminie siewu lucerny kukurydza okazała się lepszą rośliną ochronną niż jęczmień jary.
W latach 2003-2004 w Ogrodzie Dydaktyczno-Doświadczalnym Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego badano wpływ odmiany i rozstawy na wielkość plonu ogonków liściowych w pierwszym i drugim roku użytkowania plantacji rabarbaru. Materiał doświadczalny stanowiły rośliny pięciu odmian rabarbaru: forma bezodmianowa (Mińsk), Przodownik Europy (Polska), Wiktoria (Litwa), Wiktoria (Rosja) i Wiśniowy (Polska), które uprawiano w rozstawach: 1 x 1 m, 1 x 1,5 m, 1 x 2 m. Istotny wpływ na plonowanie rabarbaru miały cechy odmianowe oraz przebieg warunków atmosferycznych w okresie wegetacji. Odmiana rabarbaru Przodownik Europy charakteryzowała się największym plonem wczesnym ogonków liściowych 1,71 kg z 1 rośliny (2003) i 1,76 kg z 1 rośliny (2004). Również plon ogółem w obydwu latach badań był najwyższy u odmiany Przodownik Europy i wyniósł kolejno z jednej rośliny 3,14 kg i 3,18 kg. Rozstawa roślin nie miała istotnego wpływu na wielkość plonu ogółem ogonków liściowych. Do uprawy rabarbaru w warunkach klimatycznych północno-wschodniej Polski najbardziej odpowiednie są odmiany: Przodownik Europy (Polska) i Wiktoria (Litwa) i Wiśniowy (Polska).
Badania przeprowadzone w latach 2006-2007 objęły pięć taksonów bylin okrywowych: dzwonek gargański, lepnicę nadmorską ‘Druett’s Variegated’, mokrzycę wiosenną, przymiotno gładkie i penstemon omszony ‘Pygmeus’. Po posadzeniu bylin glebę ściółkowano warstwą kory sosnowej (8 cm). Dynamikę rozrastania się bylin okrywowych oparto na pomiarach i obliczeniach: średnicy roślin i procentu powierzchni zajmowanej przez jedną roślinę. Badne byliny rozrastały się z różną intensywnością. Najszybciej rozrastały się lepnica nadmorska ‘Druett’s Variegated’ oraz mokrzyca wiosenna, które po dwóch latach uprawy osiągnęły najlepszy efekt okrycia gleby (100% pokrycia powierzchni poletek, przy zagęszczeniu 4 roślin na 1 m²), najsłabiej natomiast rozrastał się dzwonek gargański i penstemon omszony ‘Pygmaeus’. W drugim roku po posadzeniu szybko i równomiernie zarastało powierzchnię podłoża przymiotno gładkie. Ściółkowanie korą sosnową korzystnie wpłynęło na dynamikę rozrastania się lepnicy nadmorskiej ‘Druett’s Variegated’ w każdym badanym roku oraz na intensywność rozrastania się przymiotna gładkiego i penstemonu omszonego ‘Pygmeus’ w pierwszym roku uprawy. Pozostałe byliny lepiej rozrastały się na glebie nieściółkowanej korą sosnową.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.