Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  dried vegetable
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Effect of dried pumpkin (Cucurbita maxima D.) supplementation on growth performance, serum biochemistry and parameters antioxidant status of rats. The aim of the studies was to determine the effect of dried pumpkin, used in the diets for rats on parameters of growth, nutrient metabolism and antioxidant status of the animals. The experiment was carried out for 7 weeks with 30 growing male Wistar rats. The animals were classified into three groups, 10 individuals in each group, with the initial body weight of 108 g. The control group (G-0) was fed the semi-synthetic mixture without dried pumpkin additive whereas the experimental groups received the mixture with 5-% (G-5) and 10-% (G-10) additive of the dried pumpkin, Ambar variety. The dry substance was obtained from disintegrated fruits, deprived of seed nests, dried at temperature of 60°C. During the experiment weight gains and feed intake were controlled. After termination of the experiment, the rats were killed by anaesthesia; the blood samples were collected and biochemical indices and indicators of antioxidant status were determined. The dietary treatments had no effects on animal growth and feed utilization. In the animals receiving dried pumpkin in their diets (G-5, G-10) significantly lower level of glucose concentration in serum was found. In group G-0, the higher concentration of triacylglycerolsin relation to group G-10 was recorded. Also, the concentration of total cholesterol in group G-0 was higher in comparison to groups G-5 and G-10. In group G-0, VLDL concentration was also higher in relation to group G-10. In group G-10 vs. groups G-5 and G-0, the higher activity of glutathione peroxidise (GPx) was recorded. Total antioxidant status (TAS) was higher in group G-10 in comparison to groups G-0 and G-5. The effect of the administered diet on indicators of the degree of lipid oxidation was also found. In group G-10 vs. group G-0, thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) concentration was lower.
Odpowiednie zachowanie aromatu, zdolność rehydratacyjna oraz właściwości sensoryczne są cechami jakościowymi pozwalającymi zakwalifikować susz do zastosowania w koncentratach zup i mieszanek warzywnych. W opracowaniu porównano cechy jakościowe suszu mikrofalowo-próżniowego z suszem konwekcyjnym i liofilizatem. Susz otrzymany nową metodą mikrofalowo-próżniową charakteryzował się dobrą zdolnością rehydratacyjną oraz wysokim stopniem zachowania związków lotnych, które są odpowiedzialne za aromat.
The paper contains results of studies of drying and freezing effects, as well as storage of dried and frozen onion on its pungency. The effect of onion bulbs preparation on pungency was estimated as well. The pungency measurements were based on determination of pyruvate produced enzymatically by alliinase. Storage at 20°C of skinned onion decreases sligthly pungency, however three weeks storage at 0-2°C did not change it. Other results indicate that freezing at -25°C, and followed thawing led to large losses - reaching 75% of pungency found in the onion taken to the process. Storage of the frozen onion caused further decrease its pungency. Decrease of pungency during drying was depended on temperature of the process. Low drying temperature (40 and 50°C, 20 hours) caused only 15-20% decline of pungency. Higher temperature drying (60°C) resulted in 50% losses of onion pungency.
5
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Rehydracja suszy z korzeni pietruszki i pasternaku

100%
W pracy porównano przebieg procesu rehydracji suszy konwekcyjnych z korzeni pietruszki i pasternaku. Rehydrację badanych suszy prowadzono w wodzie o temperaturze pokojowej w czasie od 15 minut do 5 godzin, wyznaczając względny przyrost masy, względny przyrost objętości oraz barwę badanych suszy przed rehydracją oraz materiału po każdym etapie rehydracji. Dane doświadczalne aproksymowano za pomocą równania kinetycznego. Obliczono szybkość względnego przyrostu masy oraz szybkość względnego przyrostu objętości badanych suszy podczas rehydracji. Analiza przebiegu procesu rehydracji wykazała, że większe względne przyrosty masy i objętości występują podczas rehydracji suszu z korzeni pietruszki. Obydwa badane susze podczas pięciogodzinnej rehydracji osiągnęły około 96,5% równowagowej zawartości wody. Dla obydwu badanych suszy stwierdzono, że szybkość względnego przyrostu objętości była wyższa od szybkości względnego przyrostu masy. Porównując barwę badanych suszy będących materiałem do rehydracji, stwierdzono nieznaczne różnice barwy pomiędzy nimi.
Zbadano zmiany właściwości strukturalnych suszu selera korzeniowego, blanszowanego w zmiennych warunkach, a także analiza wpływu zabiegów wstępnych na rozkład pierwiastków w suszonym selerze. Seler odmiany Diament krojony w plastry blanszowano w wodzie destylowanej i 3%-owym roztworze mleczanu wapnia przez 45 minut w temperaturze 60°C i przez 3 minuty w 95°C, a następnie suszono sublimacyjnie przez 24 godziny. Właściwości strukturalne określono za pomocą zdjęć suszonej tkanki wykonanych przy użyciu mikroskopu skaningowego. Dokonano także pomiaru rozkładu pierwiastków w materiale za pomocą skonfigurowanego z mikroskopem spektrometru. Analiza zdjęć mikroskopowych świadczy o wyraźnym zniszczeniu struktury wewnętrznej suszy selera korzeniowego, bez względu na zastosowane warunki obróbki wstępnej. Blanszowanie niskotemperaturowe, w porównaniu z wysokotemperaturowym, wpływało w mniejszym stopniu destrukcyjnie na strukturę tkankową materiału. W próbkach blanszowanych w roztworze mleczanu wapnia zaobserwowano wyraźne zagęszczenie struktury wewnętrznej. Analiza widm spektrometrycznych dowiodła, iż niskotemperaturowe blanszowanie powodowało wzrost udziału procentowego większości wykrytych pierwiastków w tkance. Zastosowanie jonów wapnia podczas blanszowania powodowało znaczny wzrost udziału procentowego tego pierwiastka, bez względu na zastosowany wariant procesu. Zastosowanie roztworu mleczanu wapnia podczas blanszowania niskotemperaturowego spowodowało podwyższenie udziału procentowego większości wykrytych makroelementów. Wyższa temperatura obróbki wstępnej ułatwiła wnikanie jonów wapnia podczas blanszowania, co mogło być spowodowane znacznym zniszczeniem struktury wewnętrznej materiału.
W pracy określono wpływ czasu i temperatury przechowywania na zawartość witaminy C w ziemniaku i karotenoidów w marchwi uzyskanych na drodze suszenia promiennikowo-konwekcyjnego i konwekcyjnego. Wyznaczono stałe szybkości reakcji oraz energię aktywacji rozkładu witaminy C i karotenoidów podczas przechowywania warzyw. Wraz ze wzrostem czasu przechowywania i temperatury następowało zwiększenie szybkości rozkładu witaminy C w suszach z ziemniaka. Karotenoidy w suszonej marchwi szybciej ulegały degradacji w wyższych temperaturach (25 i 40°C), w których stała szybkości reakcji była około 2-krotnie wyższa w porównaniu do stałej szybkości reakcji w niższej temperaturze przechowywania (4°C). Susz promiennikowo-konwekcyjny charakteryzował się niższą wartością bariery energetycznej, po której rozpoczynał się rozkład karotenoidów w marchwi i witaminy C w ziemniaku, w porównaniu z suszem konwekcyjnym.
Celem pracy było zbadanie wybranych właściwości promiennikowo-konwekcyjnego suszu marchwi i ziemniaka, tj. zawartości suchej substancji, skurczu, gęstości, aktywności wody, właściwości higroskopijnych, barwy oraz zawartości witaminy C (ziemniak) i karotenoidów (marchew). Wyniki porównywano z otrzymanymi dla suszu konwekcyjnego. Suszenie spowodowało duży skurcz tkanki ziemniaka i marchwi oraz wzrost gęstości suszy, w porównaniu z materiałem przed suszeniem. Aktywność wody suszonego promiennikowo-konwekcyjnie ziemniaka i marchwi była niższa odpowiednio o 5,8 i 13% w stosunku do aktywności wody materiału bezpośrednio po suszeniu konwekcyjnym. Podczas suszenia ziemniaka, zarówno konwekcyjnego jak i promiennikowo-konwekcyjnego, nastąpiło zmniejszenie jasności materiału. Susze uzyskane przy wykorzystaniu promieni podczerwonych charakteryzowały się znacznie większą zdolnością pochłaniania wody niż susze konwekcyjne, co było związane z mniejszym skurczem i mniejszą gęstością suszy. Zawartość witaminy C w ziemniaku suszonym promiennikowo-konwekcyjnie była istotnie wyższa (o 15%) niż zawartość w materiale suszonym konwekcyjnie. Natomiast odnotowano mniejszą o 19% zawartość karotenoidów w suszonej promiennikowo-konwekcyjnie marchwi, w porównaniu z suszem konwekcyjnym.
Świeże liście pietruszki korzeniowej zawierały 503 mg N-NO3 i 1,35 mg N-NO2/1000 g s.m., pietruszki naciowej odpowiednio: 1775 mg i 1,64 mg. Suszenie przyczyniło się do obniżenia poziomu azotanów i wzrostu ilości azotynów. Temperatura suszenia nie miała dużego wpływu na poziom azotanów i azotynów w przechowywanych suszach. Przechowywanie suszu, zwłaszcza w początkowym okresie powodowało znaczne podniesienie zawartości obu związków w stosunku do ilości bezpośrednio po wysuszeniu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.