Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  doswiadczenia lanowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy jest ocena efektów poprawy składu florystycznego łąk grądowych metodą siewu bezpośredniego i pełnej uprawy z zastosowaniem mieszanek nasion traw i roślin bobowatych w zróżnicowanych warunkach pluwiotermicznych na terenie północno-wschodniej Polski. Badania typu łanowego prowadzono w trzech gospodarstwach: w Dymniku (53°58′N 19°28′E), w Kątach Milewskich (53°22′N 22°59′E) i w Kodniu (51°54′N 23°36′E). Zabiegi w celu poprawy stanu trwałych użytków zielonych (TUZ) wykonano wiosną 2012 r., a zauważalną zmianę składu runi uzyskano w następnym roku. Efektywność obu sposobów poprawy TUZ oceniano na podstawie zmian składu botanicznego runi oraz wielkości plonów białka ogólnego i cukrów rozpuszczalnych. Pozytywny efekt zastosowania obu metod poprawy składu florystycznego uzyskano w siedliskach łąk grądowych położonych na glebach wytworzonych z gliny lekkiej i średniej. Podsiew spowodował wzbogacenie składu gatunkowego runi, a pełna uprawa poprzez przeoranie rodzimych ekotypów – znaczne jego uproszczenie. W wyniku obu zabiegów w siedliskach grądowych na glebach wytworzonych z gliny uzyskano poprawę wartości użytkowej runi, wzrost sumarycznych plonów białka i cukrów rozpuszczalnych. Przeprowadzone badania wykazały, że powodzenie poprawy TUZ zarówno metodą podsiewu z udziałem diplo- i tetraploidalnych odmian gatunków traw i bobowatych, jak i pełnej uprawy nie zawsze jest skuteczne i zależy od warunków glebowych oraz pluwiotermicznych po przeprowadzonych zabiegach.
Dokonano oceny wpływu żywienia paszami wyprodukowanymi z mieszanki motylkowo-trawiastej, pochodzącej z pól wzbogaconych różnymi dawkami nawozów mineralnych, na opas, wydajność rzeźną oraz skład i jakość mięsa buhajków rasy cb. Doświadczenie łanowe zrealizowano na polu o obszarze 4 ha, o podobnej zasobności glebowej. Podzielono je na 6 obiektów. Zastosowano ten sam poziom nawożenia fosforem (100 kg/ha) dwa poziomy nawożenia azotem (120 kg/ha i 240 kg/ha) oraz trzy potasem (0 kg/ha, 120 kg/ha i 240 kg/ha). Ponadto podano magnez w postaci kizerytu, w ilości 300 kg/ha. Część zootechniczną doświadczenia przeprowadzono na 30 buhajkach podzielonych metodą analogów na 6 grup odpowiednio do sporządzonych pasz. Opas kontrolowany zwierząt prowadzono od ok. 200 do ok. 450 kg masy ciała. Dawka pokarmowa oparta była na sianie i kiszonce wyprodukowanej z zielonki zebranej z obiektów nawozowych, w uzupełnieniu podawano mieszankę treściwą 0-1. Stosowano żywienie grupowe z określeniem ilości skarmianych pasz. Buhajki ważono co 30 dni. Na początku i końcu doświadczenia wykonano podstawowe pomiary zoometryczne. Posłużyły one do obliczenia indeksów pokroju. Od wszystkich buhajków - na początku i na końcu doświadczenia - pobrano krew i określono wybrane składniki hematologiczne i biochemiczne. Uzyskane wyniki wskazują na stosunkowo dobre przyrosty dobowe przy niskim zużyciu składników pokarmowych na 1 kg przyrostu masy ciała. Najwięcej przyrastały zwierzęta opasane paszami pochodzącymi z obiektów o wysokim poziomie nawożenia azotem i potasem. Pasze te były również lepiej wykorzystywane. Różnic tych nie udało się jednak udowodnić statystycznie. Zastosowanie pasz pochodzących z obiektów intensywnie nawożonych azotem wpłynęło statystycznie istotnie na zwiększenie indeksów: formatu, zwięzłości, piersiowego i kościstości oraz na zmniejszenie indeksu głębokości piersi. Maksymalna dawka potasu istotnie zwiększyła indeks zwięzłości, natomiast bardziej masywne były zwierzęta żywione paszami pochodzącymi z obiektów nie nawożonych potasem. Wartości analizowanych składników hematologicznych i biochemicznych surowicy buhajków mieściły się w granicach norm fizjologicznych przyjętych dla młodego bydła opasowego. Wskaźniki wartości rzeźnej kształtowały się na zadowalającym wyrównanym poziomie. Zaobserwowano jednak tendencje wskazujące na obniżenie się jakości mięsa pochodzącego od zwierząt żywionych paszami pochodzącymi z obiektów intensywnie nawożonych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.