Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 7

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  dolina gornego Sanu
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W połowie lat 70. ubiegłego wieku, nad górnym Sanem, na obszarze ok. 1500 ha, rozpoczęto tworzenie fermy rolno-hodowlanej „Igloopol”. Spośród prowadzonych zabiegów gospodarczych szczególnie niekorzystne dla lokalnego środowiska były melioracje wodne i agrotechniczne. Po kilkunastu latach ferma upadła, a po kilku następnych, w listopadzie 1999 roku, została ostatecznie przekazana do Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Zgodnie z wytycznymi planu ochrony Parku opracowano założenia postępowania w dolinie Sanu określone jako program renaturyzacji, w którym m.in. za istotne przyjęto: 1) sanację stosunków wodnych, 2) aktywną ochronę cennych elementów przyrodniczych i kulturowych, 3) inicjację odtwarzania zarośli i zadrzewień łęgowych. Prace renaturyzacyjne w dolinie rozpoczęto w 1992 r. Miały one na celu zabezpieczenie torfowisk wysokich i polegały one na usypaniu przetamowań ziemnych na rowach opasujących i odwadniających 8 torfowisk. Po przejęciu terenów „Igloopolu” w 1999 r., BdPN kontynuował zabiegi renaturyzacyjne polegające głównie na spowalnianiu spływu wód powierzchniowych (zastawki ziemne) i odtwarzaniu zbiorowisk łęgowych. Jesienią 1992 r., w leśnictwie Górny San BdPN, rozpoczynając program reintrodukcji bobra europejskiego wsiedlono 2 rodziny, a następnie corocznie zasilano lokalną populację nowymi osobnikami z Suwalszczyzny. Spodziewano się, że bóbr będzie pełnił istotną rolę w procesie renaturyzacji doliny. Po kilku latach obserwacji, oceniając efekty obecności bobrów uzyskano wyniki, które w pełni potwierdziły słuszność tych założeń. Działalność bobrów, w szczególności budowanie tam na ciekach wodnych i tworzenie rozlewisk (stawów bobrowych), doprowadziła do znacznego wzrostu retencji wody, spowolnienia przepływu wód oraz zwiększenia sedymentacji osadów dennych. Zmiany w środowisku wywołane przez bobry w istotny sposób przyczyniły się do wzrostu różnorodności biologicznej – zwiększyła się liczba gatunków flory higrofilnej i gatunków zwierząt związanych ze środowiskiem wodnym. Niniejszy artykuł jest próbą podsumowania dotychczasowych efektów wprowadzenia bobra europejskiego jako elementu procesu renaturyzacji doliny górnego Sanu w Bieszczadach.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.