Dieta wysokotłuszczowa (tzw. optymalna) jest propagowana przez jej twórcę, Jana Kwaśniewskiego, jako dieta lecząca wiele schorzeń (otyłość, nadciśnienie, cukrzyca, nowotwory). Główną zasadą żywienia optymalnego jest zachowanie proporcji między białkiem, tłuszczem i węglowodanami, występującymi w stosunku 1:2,5-3,5:0,5-0,8. Analiza wartości pokarmowej diety optymalnej wykazała, że zawartość białka przekraczała normę o około 27%, jednocześnie stwierdzono znaczny niedobór aminokwasów siarkowych i lizyny. Ilość tłuszczu ogółem dostarczonego człowiekowi w diecie wysokotłuszczowej niemal 3-krotnie przekraczała zalecane normy. Dieta optymalna jest dietą niskowęglowodanową - dziennie dostarcza około 5-krotnie mniej tego składnika niż określają normy, stwierdza się w niej również znaczny niedobór błonnika. W porównaniu z normami dieta optymalna jest niedoborowa pod względem zawartości potasu, wapnia, magnezu, żelaza, cynku i miedzi, zawiera natomiast nadmiar sodu i fosforu. W analizowanych jadłospisach stwierdzono nadmiar witaminy A i witaminy B2 oraz niedobór witamin E, B1 i B6.