Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  cultural landscape
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Locating monasteries in river valleys with a considerable tributary system is regarded to be one of the rules for establishing Cistercian foundations: Bernardus valles, colles Benedictus amabat, Franciscus vicos, magnas Dominicus urbes. A river valley provided opportunity for spatial development and land cultivation on fertile ground, something that Cistercian monks specialized in. In their efforts to raise effectiveness of their production, they did not underestimate the importance of water, not only by developing their fishing ponds, but also making water the main driving force for water mills and fulling mills, thereby promoting modern rural ‘food’ industry such as distilleries, breweries and open-pan salt production. In today’s post-cistercian landscape, in spite of many centuries of economic landscape exploitation, we can still discover properly functioning natural systems and traces of comprehensively developed water systems. Using the solutions utilized in monasteries all around Europe, the Order managed to enrich and shape landscape in a very considerable and unique way, not only on economic and social, but ecological level, too.
In Slovakia the agricultural use of the landscape represents 50% of the total area. Over last 100 years it has undergone many forms of development that has been reflected in its spatial and area structure. The landscape structure depends on intensification forms of the landscape use and the ownership relations. The changes in agricultural land are visible and differentiated in the period before and after the collectivization in the fifties of the 20th century. In this paper the landscape ecological structure is evaluated for three geoecological landscape types: lowland, basin and sub mountain. The lowland landscape type is ecologically most labile with average size of the agricultural land units of 50-250 ha where the woody vegetation constitutes only 2.0%. Many rare biotopes were removed from this type of the landscape and it is a relatively dry and ecologically unstable landscape. South slopes of the Malé Karpaty (The Low Carpathians) and Štiavnické vrchy (The Štiavnické Mountains) with a various mosaic of dominant vineyards, orchards, and elements of natural woody vegetation represent other evaluated, sub mountain landscape type. This type of the landscape is generally stabile and creates a characteristic landscape image of a high cultural and aesthetic value.
More and more frequently, one witnesses these days the appearance of a new approach to historical cultural landscapes. Not only do they now embrace objects of historical and environmental value, but also the potential for local and regional development. However, such an understanding of historical cultural landscapes, as a potential for local and regional development, necessitates additional instruments, plans, approaches, and methodologies. The article presents an analysis of a landscape plan in Germany and a case study on the potential of historical cultural landscapes for local and regional development in Poland. Conducted studies reveal the usefulness of activities for the protection of historical cultural landscapes in the context of land management. Such activities contribute to the improvement of landscape protection and conservation methods, taking into consideration their potential for local and regional development at the same time.
Ważnymi elementami współczesnego krajobrazu kulturowego środkowej części Mazowsza, określanej w historycznym ujęciu jako ziemia warszawska, są pozostałości po osadnictwie holenderskim. Na szczególną uwagę zasługuję liniowy sposób rozmieszczenia domów mieszkalnych i zabudowań gospodarczych, a także ogrodów przydomowych w obrębie pojedynczej zagrody oraz dróg łączących poszczególne obejścia. Zarówno zabudowania, jak i drogi łączące obejścia sąsiadujących ze sobą gospodarzy lokalizowano na wyniesieniach terenu – naturalnych lub częściej sztucznych (zwanych terpami i trytfami). W strefie wejściowej zagrody znajdował się najczęściej ogród przydomowy i sad, za którym wznosił się z reguły jeden obszerny dom z liniowo uszeregowanymi pomieszczeniami mieszkalnymi, następnie spichlerzem i na końcu pomieszczeniami dla zwierząt (dom typu langhoff). Do dziś struktury te są dobrze widoczne w przypadku osad zakładanych rzędowo w pobliżu rzek. Innym elementem typowym dla osadnictwa holenderskiego było stosowanie nasadzeń z drzew jako elementów przeciwdziałających zniszczeniom powodziowym. W przypadku Mazowsza do dziś bardzo dobrze widoczne są rzędowe nasadzenia ogławianych wierzb (Salix alba i Salix fragilis), rzadziej topól (Populus alba). Nasadzenia te towarzyszyły drogom, miedzom, rowom odwadniającym. Wiele z tych elementów i struktur przetrwało do dziś jedynie w szczątkowej postaci.
W artykule dokonano przestrzennej charakterystyki zasobów wodnych krajobrazów kulturowych zlewni zbiornika Mściwojów. Analiza została przeprowadzona w oparciu o dane przestrzenne oraz metody GIS za pomocą narzędzia Arc Hydro Tools 9.0 działającego w środowisku oprogramowania ARC GIS firmy ESRI. Szczegółowo przeanalizowano zlewnię dwóch cieków: Wierzbiaka i Kałużnika. W celu określenia rozkładu przestrzennego zasobów wodnych wykorzystano topograficzny wskaźnik wilgotności TWI. Wykazano, że najwyższe wartości wskaźnika TWI występują w dnach dolin i przy dolnym załomie stoków oraz we wklęsłych formach terenu. Z kolei niskie wartości tego wskaźnika świadczące o mniejszym stopniu nasycenia wilgocią występują na badanym obszarze w sąsiedztwie form wypukłych, a więc wierzchowin i bardziej nachylonych stoków.
Wobec postępującej w szybkim tempie degradacji krajobrazu wiejskiego, m.in. zaniku tradycyjnych ogrodów przydomowych, w latach 2002-2004 przeprowadzono badania na terenie powiatu tatrzańskiego (gminy: Zakopane i Poronin), na podstawie których oceniono stan 16 ogrodów przy zagrodach i domach góralskich oraz porównano go z wyglądem dawnych ogrodów tego regionu. Najdawniejsze siedziby (góralskie zagrody) poznać można było po skupinach jesionów, lip lub jaworów. Przy białej izbie chałupy znajdował się ogródek, w którym rosły rozmaite zioła i kwiaty. Listę roślin uzupełniały gatunki przenoszone do ogrodów z Tatr. Były to między innymi Delphinium elatum L., Aquilegia vulgaris L., Archangelica officinalis L., Lilium martagon L., Lilium bulbiferum L., Rhodiola rosea L. i inne. Obecnie opiekę nad ogrodami sprawują głównie osoby starsze, zazwyczaj kobiety będące na emeryturze (80%). Na podstawie obserwacji terenowych stwierdzono, że 40% ogrodów zachowało swój dawny charakter. Pozostałe zmieniają się w szybkim tempie. Rzadko goszczą w nich rośliny użytkowe, zioła i warzywa. Także starodrzew, który dawniej wyznaczał miedzę, występuje obecnie w postaci okrojonej. Obecnie teren wokół domu obsadza się żywotnikami zachodnimi lub świerkami kłującymi, obsiewa trawą i zdobi roślinami balkonowymi. Namiastką dawnych ogródków kwiatowych są skarpy, obsadzane bylinami górskimi. Płytki chodnikowe zastępują dawne „skrzyżale” (kamienie). W celu zachowania historycznego otoczenia i ładu przestrzennego zagród koniecznym jest podjęcie interdyscyplinarnych działań chroniących góralskie ogrody przydomowe oraz przestrzeganie uwarunkowań prawnych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.