Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 52

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  crop structure
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Zmiany strukturalne w polskim rolnictwie oraz jego efektywność zależeć będą od zasobności w ziemię i pracę, wyposażenia technicznego i nakładów kapitałowych. Wprowadzenie nowej techniki i technologii do gospodarstw rolnych spowoduje specjalizację w produkcji zwierzęcej i roślinnej, zmiany w strukturze zasiewów i tendencje do uproszczenia zmianowań.
W opracowaniu wykorzystano wyniki statycznych doświadczeń płodozmianowych przeprowadzonych w zakładach doświadczalnych IUNG w okresie ostatnich 15 lat. Doświadczenia z pszenicą ozimą i jęczmieniem jarym przeprowadzono na glebach kompleksów: pszennego dobrego (2) i żytniego bardzo dobrego (4), a z żytem ozimym na kompleksie żytnim słabym (6). Stwierdzono funkcyjną zależność pomiędzy udziałem w strukturze zasiewów poszczególnych gatunków zbóż (pszenica, jęczmień i żyto) oraz wysyceniem zmianowania zbożami ogółem a ich plonowaniem. Wzrost udziału w zasiewach poszczególnych gatunków o 10%, w przedziale 25- 100%, obniżki plon pszenicy o 2,5% , jęczmienia o 1.4% a żyta o 1.3%. Dodatkowo ich plon obniżał się o 1% na każde 10% przyrostu udziału zbóż w strukturze zasiewów w przedziale 50-100%. Średni plon ziarna ze zmianowania malał liniowo wraz ze wzrostem udziału zbóż w strukturze zasiewów. Wzrost udziału zbóż o 10%, w przedziale 50-100%, obniżał średni plon ziarna ze zmianowania na średnich i dobrych glebach o 3%, a na słabych o 2%.
This article presents the results of the studies carried out among the farmers from Wielkopolska Province as regards their willingness to cultivate fibre rops and medicinal plants. It describes the role of these plants in the production structure of farms as well as the economic situation on the flax, hemp, and medicinal plant markets. Then, the major factors for the introduction of these species to production in terms of the Polish agriculture are demonstrated. The summary includes the application conclusions for the economic policy regarding the producers and the processors of fibre crops and medicinal plants.
The aim of this study is to analyze the structures of land use in organic farming in the EU countries, for which EUROSTAT made the statistics available. The survey concerns the period between 2004 and 2012. The method of data clustering has been used there in order to classify the structure of land use. The taxonomic analysis allowed for differentiating 5 subgroups from the database. They have cross-sectional and time-series character as well as similar cropping patterns. The agricultural sector reacted to the increasing demand for organic products in two ways: by the extension of the crops’ acreage or by the change in the structures of land use (in order to match the product offer with the demand). However, the conducted surveys did not reveal the essential changes in the structures of land use. In consequence, a significant level of stabilization of supply’s structure was noted.
Celem pracy była analiza wpływu wybranych komponentów plonu na plon odmian pszenicy ozimej w zależności od terminu i gęstości siewu. Badania przeprowadzono w latach 2004-2006 w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa w Jelczu-Laskowicach na glebie kompleksu żytniego dobrego. Analizowano następujące czynniki: I – terminy siewu pszenicy ozimej: 14-16 września, 1-3 października, 15-17 października; II – dwie gęstości siewu: l1 – 300 ziaren·m⁻²; l2 – 450 ziaren·m⁻² oraz czynnik III – odmiany pszenicy ozimej: Finezja, Rywalka, Kobiera, Satyna, Bogatka i Zawisza. Siewy wczesne i w optymalnym terminie wpłynęły na wyższe plony odmian pszenicy ozimej w porównaniu z siewami wykonanymi w terminie opóźnionym o dwa tygodnie. Zmniejszona gęstość siewu w terminie przyśpieszonym o dwa tygodnie w stosunku do terminu optymalnego stymulowała wzrost plonów niektórych odmian pszenicy ozimej. Wyższe plony odmiany Kobiera i Satyna uwarunkowane były zwiększoną liczbą kłosów na jednostce powierzchni oraz masą i liczbą ziaren z kłosa.
Barlinecko-Gorzowski Park Krajobrazowy obejmuje obszar 23 982,9 ha, a jego otulina 31 768,2 ha. Położony jest na terenie województwa zachodniopomorskiego (gminy: Barlinek, Nowogródek Pomorski, Pełczyce) oraz lubuskiego (Kłodawa i Strzelce Krajeńskie). W trzech gminach są korzystne warunki do produkcji rolniczej, a w dwóch – średnio korzystne. Stosunkowo duża lesistość w większości gmin (38,0-65,0%) oraz mała gęstość zaludnienia (22-76 osób na 1 km2) sprzyja rozwojowi turystyki, w tym agroturystyki. Gospodarstw o powierzchni poniżej 15 ha użytków rolnych jest od 7,1 do 33,6%, ale zajmują one 65,0 do 93,9% powierzchni użytków rolnych. Zjawiskiem niekorzystnym jest duży udział zbóż w strukturze zasiewów oraz mała obsada zwierząt, która nie zapewnia minimum nawożenia obornikiem obszarów użytkowanych rolniczo.
W czteroletnich badaniach (1991-1994) przeprowadzonych w RZD w Mydlnikach k.Krakowa stwierdzono wyższe plonowanie pszenżyta jarego w płodozmianach z 50% i 75% jego udziałem niż w monokulturze. Najniższe plony (o 15.5% w stosunku dö płodozmianu z 50% udziałem pszenżyta) uzyskano w monokulturze. Zniżki plonu ziarna spowodowane byly niekorzystnymi zmianami w strukturze plonu, pogłębiającymi się wraz ze wzrostem udziału pszenżyta jarego w strukturze zasiewów.
Krzesiński Park Krajobrazowy leży na terenie gmin: Cybinka, Gubin i Maszewo, w województwie lubuskim. Odznacza się zróżnicowaną szatą roślinną, interesującą fauną, niskim zaludnieniem oraz minimalnym zagospodarowaniem rolniczym i stosunkowo niewielką penetracją turystyczną. Warunki do produkcji rolniczej w gminach Parku są mało korzystne (Cybinka i Maszewo) lub średnio korzystne, a udział gleb marginalnych wynosi 37,6-57,9%. Duża lesistość (57,2-66,2%), mały udział użytków rolnych (26,4-32,0%) i mała gęstość zaludnienia (12-24 osób na 1 km2) sprzyjają rozwojowi pozarolniczych funkcji obszaru Parku. W strukturze agrarnej przeważają liczbowo gospodarstwa małe (do 5 ha); gospodarstw większych (powyżej 15 ha) jest 8,4-9,9%, ale posiadają one od 70,4 do 89,6% użytków rolnych. Zjawiskiem niekorzystnym z punktu widzenia ochrony środowiska i zachowania bioróżnorodności jest duży udział zbóż w strukturze zasiewów (75,7- 82,2%) z przewagą pszenicy i żyta. Mała obsada zwierząt, zwłaszcza w gospodarstwach małych (do 5 ha) i większych (powyżej 15 ha) nie zapewnia racjonalnego nawożenia obornikiem gruntów użytkowanych rolniczo, co powoduje zubożenie gleby w próchnicę i zwiększa jej podatność na degradację.
W oparciu o poziom plonów i elementów struktury plonu oraz dane meteorologiczne z lat 1985-1990 i 1994-1997 dokonano analizy reakcji owsa na przebieg pogody. Nie stwierdzono zależności plonowania od sum opadów i średnich temperatur okresu kwiecień-lipiec. Wykazano, że plonowanie owsa najsilniej zależało od opadów w czerwcu i temperatur w maju. Najwyżej plonował on, gdy po chłodnym maju następował wilgotny, z opadami na poziomie 80-100 mm czerwiec.
W pracy podjęto próbę określenia wpływu warunków glebowych, intensywności produkcji roślinnej i opadów atmosferycznych na zawartość azotu azotanowego w wodach drenarskich. Dwuletnie doświadczenie polowe obejmowało 4 obszary badawcze, zlokalizowane w zróżnicowanych warunkach glebowych. Na każdym z tych obszarów wytypowano 3 obiekty badawcze (działy drenarskie zakończone wylotem w studzience zbiorczej ø 1 m), które potraktowano jako jednostkę eksperymentalną (łącznie 12 obiektów). Czynnikiem różnicującym poszczególne obiekty był stopień antropopresji, wyrażony w intensywności nawożenia obornikiem i nawozami mineralnymi NPK oraz zróżnicowana struktura zasiewów. Dla każdego działu drenarskiego pobierano próbki wód drenarskich w 4 terminach: na początku (3 dekada marca i 1 dekada kwietnia), w pełni (3 dekada czerwca) i przy końcu wegetacji (2 i 3 dekada listopada) oraz po sprzęcie zbóż (3 dekada sierpnia). Stwierdzono wpływ intensywności opadów atmosferycznych, przepuszczalności gleb, sposobu ich użytkowania oraz zakwaszenia gleby na stężenie azotu azotanowego w wodach drenarskich.
Effects of the climate change appear in several fields of the economy and agriculture can be considered as one of the most affected among them. In a country, where almost 10% of the total GDP is produced by the agricultural sector and more than 30% of the total work force is employed in this field, these changes may have severe economic impacts. As in Romania almost 65% of the agricultural production is represented by vegetal production, we concentrate our investigations on this agricultural sector. Our aim is to present, basing on econometric modeling, how the climate changes will affect the Romanian crop production in the next 20 years, highlighting the territorial differences which appear between the Romanian NUTS2 development regions. This paper presents some of the first results of the FP6 research project “CLAVIER – Climate Change and Variability: Impact on Central and Eastern Europe”, contract no. 037013 (2006-2009).
W latach 1995-1996 na mikropolekach badano zmiany w plonowaniu, strukturze plonu i budowie przestrzennej łanów dwu odmian owsa (CHD 894 i STH 2495) pod wpływem gęstości siewu (400, 600 i 800 ziarn na 1 m2). Zagęszczanie siewu nie wpłynęło na plon żadnej z odmian, wskutek zmniejszenia się liczby kłosków i ziarn w wiesze oraz masy ziarna z wiechy. Potencjalna wydajność łanów owsa tworzonych przez gęściejszy wysiew była obniżona przez zwiększony udział w nich roślin 1-pędowych oraz liczniej występujące pędy krótsze o mniejszej wydajności.
Jednym z większych rejonów uprawy mięty pieprzowej w Polsce jest gmina Michałów, położona w powiecie pińczowskim woj. świętokrzyskim. Udział tego gatunku w strukturze zasiewów poszczególnych gospodarstw w zależności od całkowitej wielkości gospodarstwa sięga od kilkunastu do kilkudziesięciu procent (18-39%). W badaniach gospodarstwa podzielono na 3 grupy: I - do 2 ha uprawianej mięty o średniej powierzchni gospodarstwa 8,5 ha, II - od 2 do 4 ha uprawianej mięty o średniej powierzchni gospodarstwa 11,3 ha oraz III - powyżej 4 ha uprawianej mięty o średniej powierzchni gospodarstwa 22,8 ha. Z dwóch form występujących w uprawie (mięta biała i mięta czarna), ze względu na wyższy plon uzyskiwany z hektara, większą popularnością cieszy się mięta biała (31 gospodarstw). Plantacje zakładane są najczęściej wiosną (33 gospodarstwa z badanych), a rzadziej jesienią (6 gospodarstw). Stosunkowo rzadko przeprowadzane jest odnawianie plantacji (co 8-13 lat). Technologia uprawy stosowana na plantacjach jest zróżnicowana. Najczęściej mięta uprawiana jest po zbożach, zwłaszcza po pszenicy, ale także po roślinach strączkowych (fasola) i okopowych (ziemniaki). Uprawki wiosenne to w przeważającej liczbie gospodarstw kultywator + brona (16 gospodarstw) lub agregat uprawowy (13 gospodarstw), rzadziej sama brona czy kultywator. Mięta pieprzowa zbierana jest w różnych fazach rozwojowych: przed kwitnieniem (19 gospodarstw), czasami w fazie pąkowania (9 gospodarstw) lub w czasie kwitnienia (6 gospodarstw). Suszenie ziela na kozłach jest najpopularniejszym sposobem (26 gospodarstw), często także stosowane jest suszenie na przystosowanym do tego celu poddaszu, a rzadko na pokosach. Średnie plony zielonej masy to 22 t·ha-1, a suchej masy 2,79 t·ha-1. Plony liści wynoszą średnio 2,25 t·ha-1, a zawartość olejku około 2,33%.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.