Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 24

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  cereal crop rotation
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
В звене зернового севооборота (кукуруза - яровой ячмень - яровой ячмень) исследовали изменение в засоренности поля и почвы при применении химического и механического способов ухода за растениями. Не установлено отрицательных количественных и качественных изменений в засоренности за очередные года ротации культур в севообороте. Применение гербицидов сильно ограничивало засоренность полей и почвы, а за года с повышенной засоренностью оказалось более эффективным, чем традиционные механические мероприятия и способствовало существенным прибавкам урожаев.
The study aims to elucidate the impact of organic inputs on strength and structural stability of aggregates in a sandy loam soil. Tensile strength, friability and water stability of aggregates, and the carbon contents in bulk soil and in large macro (>2 mm), small macro (0.25-2 mm), micro (0.053-0.25 mm) and silt+clay size (<0.053) aggregates were evaluated in soils from a long-term experiment with rice-wheat rotation at Modipuram, India, with different sources and amounts of organic C inputs as partial substitution of N fertilizer. Addition of organic substrates significantly improved soil organic C contents, but the type and source of inputs had different impacts. Tensile strength of aggregates decreased and friability increased through organic inputs, with a maximum effect under green gram residue (rice)-farmyard manure (wheat) substitution. Higher macroaggregates in the crop residue- and farmyard manure-treated soils resulted in a higher aggregate mean weight diameter, which also had higher soil organic C contents. The bulk soil organic C had a strong relation with the mean weight diameter of aggregates, but the soil organic C content in all aggregate fractions was not necessarily effective for aggregate stability. The soil organic C content in large macroaggregates (2-8 mm) had a significant positive effect on aggregate stability, although a reverse effect was observed for aggregates <0.25 mm. Partial substitution of nitrogen by organic substrates improved aggregate properties and the soil organic C content in bulk soil and aggregate fractions, although the relative effect varied with the source and amount of the organic inputs.
W latach 1990-1994 przeprowadzono doświadczenia polowe, na glebie kompleksu żytniego dobrego, w których porównywano produktywność zmianowań zbożowych z udziałem 25 i 100% pszenżyta ozimego i uprawę międzyplonów ścierniskowych. Najwyższy plon jednostek zbożowych, białka ogólnego i wartość energetyczną w przeliczeniu na jeden hektar uzyskano w zmianowaniu D (jęczmień jary - peluszka - owies - pszenżyto), a najmniejszą z C (jęczmień jary - owies - peluszka - pszenżyto). Efektywność (przyoranych) międzyplonów była wyższa tylko w zmianowaniu odmian pszenżyta ozimego (S) i w zmianowaniu C. W przypadku uprawy pszenżyta w monokulturze bardziej wskazane jest zmianowanie odmian niż uprawa tylko jednej odmiany (Malno).
W pracy przedstawiono 16-letnie wyniki badań dotyczące wpływu płodozmianów o zróżnicowanym udziale zbóż (50, 75, 100%) i herbicydów na plonowanie i zachwaszczenie pszenicy ozimej. W miarę stopnia wysycenia zmianowań zbożami nastąpił istotny spadek plonowania pszenicy ozimej i wzrost zachwaszczenia łanu. Herbicydy dodatnio oddziaływały na plonowanie pszenicy ozimej i obniżały zachwaszczenie, lecz nie eliminowały całkowicie negatywnych skutków wadliwego następstwa roślin.
W latach 1988-1995 prowadzono statyczne doświadczenie polowe na glebie płowej wytworzonej z piasku gliniastego mocnego. W doświadczeniu zastosowano dwa sposoby nawożenia organicznego: I — podstawowe stosowane jeden raz w rotacji, A—bez nawożenia, B—obornik 30 t/ha, C-nawóz zielony z gorczycy białej, II - uzupełniające - bez słomy, słoma przyorywana jeden raz, dwa razy i trzy razy w rotacji. Na wyżej wymienione obiekty nałożono zmianowa- nie: rzepak ozimy - pszenica ozima - jęczmień jary. Porównywane sposoby nawożenia organicznego w latach o przeciętnym przebiegu pogody nie różnicowały istotnie średnich plonów roślin, Podczas dużego niedoboru wody i wysokich temperatur trwających od fazy kłoszenia do pełnej dojrzałości jęczmienia (1994 r,) nawożenie słomą zwiększyło plon o 17-21%, a nawóz zielony z gorczycy białej o 9.5%.
W badaniach, prowadzonych w latach 1979-1983, na glebie płowej wytworzonej z lessów, określono działanie różnego udziału międzyplonów (rzepak ozimy i koniczyna perska), uprawianych jako rośliny regenerujące glebę, na produkcyjność płodozmianów zbożowych. Stwierdzono, że zwiększenie koncentracji międzyplonów w płodozmianie do 40% powodowało spadek jego produkcyjności.
W pracy porównywano wpływ roślin pastewnych-regenerujących, uprawianych w czterech płodozmianach zbożowych na dwóch poziomach nawożenia mineralnego, na zachwaszczenie potencjalne gleby. Najkorzystniejszy wpływ na ograniczenie zachwaszczenia potencjalnego gleby wywarto zmianowanie z koniczyną czerwoną. Największą liczbę diaspor chwastów stwierdzono w glebie pochodzącej ze zmianowania z bikulturą kukurydzy. Podwyższone nawożenie mineralne (400 kg NPK/ha) nie wpłynęło istotnie na średni zapas diaspor chwastów w warstwie ornej.
Eksperyment polowy przeprowadzono w latach 2005-2008 w Gospodarstwie Doświadczalnym Uhrusk należącym do Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Czynnikiem badawczym był rodzaj międzyplonów ścierniskowych przyorywanych corocznie po zbiorze pszenicy jarej: gorczyca biała, facelia błękitna, rzepak ozimy oraz mieszanka łubinu wąskolistnego z grochem siewnym pastewnym. W doświadczeniu uprawiano pszenicę jarą odmiana Kosma w stanowisku po sobie. Średnio za trzy lata badań, przyorywane międzyplony ścierniskowe nie modyfikowały istotnie plonu ziarna pszenicy jarej. Stwierdzono jedynie tendencję do jego wzrostu po wszystkich międzyplonach w porównaniu do obiektu kontrolnego. Udowodniony wpływ międzyplonów ścierniskowych na plon ziarna stwierdzono w drugim i trzecim roku badań. W porównaniu do obiektu kontrolnego pszenica plonowała istonie wyżej w 2007 roku po facelii błękitnej i rzepaku ozimym, zaś w 2008 roku po wszystkich przyoranych międzyplonach ścierniskowych. Zastosowane w doświadczeniu międzyplony różnicowały istotnie liczbę i masę ziaren z kłosa pszenicy. Wzrost liczby ziaren z kłosa w porównaniu do obiektu kontrolnego stwierdzono po wszystkich międzyplonach i jedynie po mieszance strączkowych nie był on udowodniony statystycznie. W porównaniu do obiektu bez międzyplonów istotnie wyższą masę ziaren z kłosa stwierdzono po przyoraniu facelii błękitnej i rzepaku ozimego, odpowiednio o 10,3% i 13,4%. Zastosowanie jako międzyplonu gorczycy białej i mieszanki strączkowych wpłynęło korzystnie na wartość tej cechy, nie był to jednak wzrost udowodniony statystycznie.
Wrażliwość pszenicy ozimej i jarej na rosnący ich udział w zmianowaniu, wyrażona malejącą wydajnością ziarna, była zbliżona. W 7-, 8- i 9-letniej monokulturze, relatywnie do zmianowania i. 50% udziałem pszenicy (obiekt kontrolny), ubytek plonu wynosił odpowiednio 22 i 23%. W porównywalnych obiektach obsada kłosów u obu form pszenicy najczęściej była podobna. Silniejsze skracanie długości źdźbła i kłosa oraz zmniejszanie plenności kłosa wystąpiło u pszenicy jarej aniżeli ozimej. Masa 1000 ziaren obu pszenic na ogół zwiększała się wraz z nasilającą się częstotliwością ich uprawy w zmianowaniu.
Doświadczenie przeprowadzono w latach 2004-2006 w Stacji Doświadczalnej Osiny (51°28’ N; 22°04’ E), należącej do Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – PIB w Puławach. Badaniami objęto pszenicę ozimą odmiany Sukces, pszenżyto ozime ‘Kitaro’ i jęczmień jary ‘Stratus’, uprawiane w trzech technologiach różniących się wysokością zużycia przemysłowych środków produkcji: oszczędnej, średnio intensywnej i intensywnej. Każdy gatunek wysiewany był na powierzchni 1 ha, na której wydzielono trzy parcele o różnej intensywności technologii. Zastosowane technologie produkcji zbóż wpływały na poziom plonowania i efektywność ekonomiczną. Pszenica ozima i pszenżyto ozime najlepiej plonowały uprawiane w technologii średnio intensywnej oraz intensywnej, a największą nadwyżkę bezpośrednią uzyskano stosując technologię średnio intensywną i oszczędną. Intensyfikacja nakładów na uprawę jęczmienia jarego nie spowodowała znaczącego wzrostu plonu, co sprawiło, że nadwyżka bezpośrednia była największa przy stosowaniu technologii oszczędnej lub średnio intensywnej.
Badania przeprowadzono w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym w Swojcu. Doświadczenie na glebie kompleksu żytniego słabego rozpoczęto w 1971 r. a pszennego dobrego w 1983 r. Porównywano zmianowania specjalistyczne zbożowe i okopowo-zbożowe. Oznaczenia wybranych składników chemicznych gleby wykonano w 1989 roku. Stwierdzono, iż na glebie lekkiej w zmianowaniach okopowo-zbożowych dwu- i trójpolowych poziom wskaźników żyzności gleby był znacznie wyższy niż w zmianowaniu typu norfolskiego oraz specjalistycznych zmianowaniach zbożowych. Na glebie zwięzłej najwyższe wskaźniki żyzności stwierdzono w zmianowaniu norfolskim i trójpolówce zbożowej z udziałem kukurydzy. Najniższe wartości tych wskaźników wystąpiły w dwupolówce zbożowej, mimo iż była tam również uprawiana wsiewka poplonowa na przyoranie.
The assessment of disease occurrence on winter wheat was performed in 2005–2007 at the Experimental Station Osiny (Institute of Soil Science and Plant Cultivation, Pulawy, Poland). Since 1998 wheat was cultivated in cereal crop rotation under three technologies varying in production intensity. The level of production intensity was diversified by plant protection strategy, and had an impact on the healthiness of winter wheat. Roots’ infection by Geumannomyces graminis varied significantly between technologies according to plant production systems extensive or intensive. No significant differences were stated among technology treatments. Infection of wheat by the stem base disease did not differ between the tested technologies. The percentage of leaf area infected by wheat disease in all technologies was low.
The assessment results of spring cereal stem base and root system infestation by fungal pathogens are presented. The crops were cultivated in multi-species cereal monoculture: oat – winter wheat – catch crop – spring barley – winter triticale. The studies based on field experiment set up on the soil of very good rye complex were conducted in Grabów ES of Institute of Soil Science and Plant Cultivation – State Research Institute in Puławy, Poland, in 2005–2007. Three plant protection strategies: Syngenta, DuPont and BASF were the experimental factors. In the control treatment no chemical against fungal diseases were applied. Among studied strategies BASF fungicides showed better effectiveness in the control of lower internodes fungal diseases. It was difficult to indicate the best strategy in the case of oat, which is not sensitive to take-all pathogens.
W trzyleciu 1983-1985., t j. 7. 8. i 9. roku uprawy pszenicy ozimej i jarej w dwu- i trójpolowych członach zmianowań z bobikiem oraz w monokulturach, jedynie w dwupolówce z pszenicą ozimą i w jej monokulturze stwierdzono wyraźny przyrost zanieczyszczenia gleby diasporami chwastów, odpowiednio o 40 i 506%. Najmniejsze zachwaszczenie łanów obu pszenic najczęściej miało miejsce w trójpolówkach bezpośrednio po bobiku. Zwiększająca się częstotliwość uprawy pszenic na ogół nie wzmagała ich podatności na choroby liści, lecz nasilała choroby podstawy źdźbła.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.