W pracy przedstawiono wyniki badań niektórych własności fizycznych i wodoprzepuszczalności kompozytu warstwy nośnej oraz piasku warstwy drenażowej płyty boiska piłkarskiego na stadionie klubu Wisła Kraków SA w Krakowie trzy lata po przebudowie wykonanej w 2004 roku, według normy DIN 18 035. Uziarnienie, gęstość właściwą, gęstość objętościową, porowatość, przesiąkliwość i współczynniki filtracji oznaczono metodami standardowymi. Wyniki badań porównano z zaleceniami normy. Wykazano istotne znaczenie kompozytu dla wodoprzepuszczalności płyty boiska. Wyniki mogą być wykorzystane przy budowie lub przebudowie boisk i obiektów sportowych z naturalnym porostem trawiastym.
W pracy przedstawiono wyniki badań przydatności miejscowego materiału gruntowego do budowy nawierzchni planowanego boiska, pod względem wodoprzepuszczalności i zdolności retencyjnych. Zbadano własności fizyko-wodne gliny pylastej pobranej z terenu planowanego boiska. Uwzględniając bardzo małą wodoprzepuszczalność gruntu w poziomie podornym, wskazuje to na możliwe w tych warunkach, utrzymywanie się znacznego, po obfitym opadzie deszczu, niekorzystnego uwilgotnienia nawierzchni planowanego boiska. W takich warunkach nawierzchnia płyty będzie niszczona, co może utrudniać a nawet uniemożliwić prowadzenie gry i pogorszyć walory estetyczne boiska. W konkluzji przeprowadzonych badań polowych i laboratoryjnych można stwierdzić, że skład granulometryczny, mała wodoprzepuszczalność i bardzo duża pojemność wodna dyskwalifikują rodzimą glinę pylastą na terenie projektowanego boiska, jako materiał do budowy warstwy nośnej, a tym bardziej warstwy drenażowej płyty.
Praca zawiera wyniki oznaczeń składu granulometrycznego, gęstości właściwej i objętościowej, porowatości oraz współczynników filtracji 3 kompozytów o różnych proporcjach piasku grubego do gliny pylastej, o zróżnicowanych zawartościach substancji organicznej. Kompozyty tworzono i badano w aspekcie możliwości dostosowania do budowy warstwy nośnej płyty boiska piłkarskiego i porównano je, pod względem uziarnienia i wodoprzepuszczalności, z wymaganiami normy DIN 18035. Stwierdzono, że krzywe uziarnienia kompozytów o skrajnych – największej i najmniejszej zawartości piasku w pewnych obszarach przedziału normatywnego odbiegały nieco od wymagań normy. Najbardziej dostosowanym do normy pod względem uziarnienia był kompozyt o średniej zawartości piasku. Wartości współczynników filtracji kompozytów silniej zagęszczonych (to jest o mniejszej porowatości), przy relatywnie niższych wartościach, zależały od uziarnienia – w przeciwieństwie do osiągających większe wartości współczynników, które od uziarnienia nie zależały, uzyskanych przy analogicznym uziarnieniu i mniejszym zagęszczeniu. Badania wykazały, że wszystkie badane kompozyty spełniały pod względem wodoprzepuszczalności wymaganie normy, przy czym graniczną wartość dopuszczalną spełniał silniej zagęszczony kompozyt o największej zawartości gliny pylastej.
Dwa lata po generalnej, profesjonalnej przebudowie płyty boiska do piłki nożnej pobrano próbki kompozytu gruntowego z warstwy nośnej oraz piasku z warstwy drenażowej. Oznaczono podstawowe właściwości fizyczne i pojemność wodną materiału obu warstw. Na podstawie krzywych potencjału (pF) określono zawartość wody ogólnie, łatwo i trudno dostępnej oraz dawki nawadniania deszczownianego dla standardowego i komfortowego poziomu zaspokojenia potrzeb wodnych murawy boiska.