Doświadczenie prowadzono w latach 2006-2007 w Ogrodzie Dydaktyczno-Doświadczalnym Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Analizowano 3 odmiany selera naciowego: Pasat, Tango F₁ i Zefir, które były uprawiane na bielone i niebielone ogonki liściowe. Rozsadę sadzono na polu w rozstawie 40 x 30 cm 10 maja 2006 r i 22 maja 2007 r Zabieg bielenia przeprowadzono dwa tygodnie przed zbiorem, ograniczając dostęp światła do ogonków liściowych selera naciowego poprzez owijanie każdej rośliny papierem. Zbiór ogonków liściowych przypadł w 2006 roku 29 września, a w 2007 w 5 października. Obserwacji poddano ogonki liściowe selera naciowego bielone i niebielone. Największy plon handlowy ogonków liściowych selera naciowego uzyskano w roku 2006 średnio 3,85 kg·m⁻² , w porównaniu do roślin uprawianych w 2007 r., gdzie wartość jego wyniosła 1,70 kg·m⁻². Bielenie ogonków liściowych selera naciowego wpłynęło korzystnie na zawartość cukrów ogółem. Ogonki liściowe zebrane z roślin niebielonych charakteryzowały się wyższą zawartością suchej masy i kwasu L-askorbinowego. Zawartość cukrów ogółem średnio z odmian i lat badań była wyższa o 0,52 g·100 g⁻¹ św.m w bielonych ogonkach liściowych selera naciowego. Największą zawartością kwasu L-askorbinowego charakteryzowały się niebielone ogonki liściowe selera odmiany Zefir - 15,11 mg·100 g⁻¹ św.m. z uprawy w 2007 roku.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.