Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  beetroot
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
100%
For the study on Pseudomonas bacteria, samples of vegetables with soft rot symptoms were collected in a market place and storage-rooms. The samples were examined on selective media for Gram-negative bacteria of the genus Pseudomonas. Forty Pseudomonas strains were isolated from injured carrot roots, potato tubers, onions, leek leaves, beetroots, cabbages, radish. On the basis of biological tests the bacteria were ascribe to 10 Pseudomonas species: P. fluorescens, P. marginalis, P. putida, P. facilis, P. aeruginosa, P. delafieldii, P. cichorii , P. pseudoalcaligenes, P. cepacia (=Burkholderia cepacia), P. gladioli (=Burkholderia gladioli pv. aliicola). Five species isolated from potato tubes, carrot roots, onions, and beetroots – P. fluorescens, P. marginalis, P. cichorii, P. cepacia (= Burkholderia cepacia), and P. gladioli (=Burkholderia gladioli pv. aliicola) – were able to cause soft rot symptoms of various vegetables.
In food colorants microencapsulation process, apart from appropriate carrier selection, the determination of the spray drying parameters which can affect the retention of active ingredients is essential. The aim of this study was to investigate the effect of drying parameters on beetroot pigments retention after microencapsulation. Raw material used in the study was the 100% beetroot juice. Low-crystallised maltodextrin DE=11 (MD) was used as the carrier. To obtain 30% dry matter concentration in the solution, the proper amount of maltodextrin was added to beet root juice with 15% of dry matter. Drying was carried out in a spray-drier at disc speed of 39,000 rpm and solution flux rate of 0.3·10-6 and 0.8·10-6 m3 s-1. The inlet air temperature was 120, 140 and 160oC, at a constant air flow rate of 0.0055 m3 s-1. Before drying, viscosity and density of the solutions were measured. Dry matter content, apparent density, loose bulk density of the powder, and porosity were determined. The particle morphology was tested as well. Pigment content was measured by Nillson (1970) and Von Elbe (2001) methods to determine the efficiency of encapsulation. The viscosity and density of solutions of beet juice with maltodextrin was 3.86 mPa s and 1100 kg m-3, respectively. In both cases, the values of viscosity and density were higher compared to the raw juice. Increase of solution flux rate caused a decrease of dry matter content, apparent particle density and loose bulk density. Increase of inlet air temperature caused an increase of dry matter content, average diameter and a decrease of both densities. It was observed that the increase of inlet air temperature caused a decrease in the yellow pigment to a higher degree (47%) than in the violet pigment (17%). However, no clear correlation was observed for violet pigment. There were no changes in porosity and shape factor. The obtained microcapsules were sphere-like in shape, with numerous deep cavities. In the whole experiment the retention of beet root pigments was in the range of 26.7-29.3%.
Celem badań było określenie wpływu obróbki wstępnej i cieplnej na jakość sensoryczną, zawartość karotenoidów oraz zanieczyszczenia azotanami(III) i (V), kadmem i ołowiem marchwi i buraków, a także zaproponowanie właściwego sposobu obróbki prowadzącego do uzyskania optymalnej jakości potraw z tych warzyw. Jako najkorzystniejszą metodę gotowania marchwi uznano gotowanie w garnku, rozpoczynając proces od wrzącej wody. Uzyskuje się wtedy marchew o dobrej jakości sensorycznej, niewielkich zmianach zawartości karotenoidów, przy jednoczesnym znacznym usunięciu zanieczyszczeń chemicznych – azotanów(III), azotanów(V), kadmu i ołowiu. Biorąc pod uwagę kumulację zanieczyszczeń chemicznych w marchwi, pochodzącej zwłaszcza z terenów zanieczyszczonych, stwierdzono że połączenie obróbki cieplnej z uprzednim procesem moczenia sprzyja większemu wyługowaniu niekorzystnych związków z tego surowca. Nie należy jednak przekraczać 2 godz. moczenia z uwagi na pogorszenie jakości sensorycznej oraz przypuszczalne równoczesne straty składników odżywczo korzystnych. Buraki powinny być gotowane w skórce, pomimo że taki proces obróbki cieplnej prowadzi do mniejszego wyługowania azotanów(III) i azotanów(V), ale jakość sensoryczna produktu gotowanego jest wówczas odpowiednia. Najlepsze usunięcie zanieczyszczeń uzyskano w przypadku gotowania buraków startych, lecz jakość tak gotowanego surowca była nieakceptowana sensorycznie.
Celem pracy było określenie wpływu metody przygotowania zakwasu buraczanego na jego jakość i przydatność do przyrządzenia tradycyjnego barszczu. Fermentacje zakwasów prowadzono tradycyjnie z dodatkiem kromki żytniego chleba oraz z dodatkiem kultury starterowej Lactobacillus plantarum. Zastosowanie obu metod pozwoliło na otrzymanie zakwasów dobrej jakości. Sposób ich przygotowania wpłynął na poziom bakterii kwasu mlekowego w gotowym zakwasie, natomiast ogólna liczba bakterii mezofilnych oraz drożdży była porównywalna w zakwasie z dodatkiem chleba oraz z dodatkiem kultury starterowej. Otrzymane zakwasy miały czerwono-fioletową barwę, typowy dla buraka smak i zapach. W ocenie sensorycznej uznano je za pożądane do przygotowania barszczu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.