Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  barley malt
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W 2004 roku oceniono wartość browarną 60 rodów jęczmienia browarnego i 3 odmian wzorcowych, uprawianych w: ZD HAR Strzelce, SHR Modzurów i ZD HAR Radzików. Oceniane ziarno pochodziło z doświadczeń wstępnych i przedwstępnych z każdej z trzech miejscowości. Wartość technologiczną oceniono na podstawie następujących parametrów jakościowych: masy 1000 ziaren, celności, zawartości białka ogółem i białka rozpuszczalnego słodu, liczby Kolbach, kruchości, ekstraktywności, lepkości brzeczki, siły diastatycznej, zawartości b-glukanów i końcowego stopnia odfermentowania. Dla badanych cech jakościowych oszacowano współczynniki zmienności (CV%) i korelacji (r). Najwyższy efekt interakcji między badanymi obiektami a miejscem uprawy, uzyskano dla: zawartość białka słodu, kruchość słodu oraz zawartości beta-glukanów.
Ziarno jęczmienia jest najważniejszym surowcem do produkcji słodu piwowarskiego. Jego jakość jest w głównej mierze determinowana jednolitością odmianową partii ziarna kierowanej do słodowania. Każda odmiana jęczmienia browarnego ma swoje charakterystyczne właściwości, które bada się w mikrosłodowaniach według kryteriów Europejskiej Konwencji Browarnej (EBC). Kierując do słodowania jęczmień określonej odmiany szacuje się na podstawie badań wydajność i jakość słodu. Jakość odmiany ocenia się według wskaźnika Q, gdzie wartość Q poniżej 5 określa odmiany pastewne, a Q bliskie 9 określa odmiany o bardzo dobrych właściwościach browarnych. Dotychczas oceny jakości browarnej ziarniaków jęczmienia dokonywano metodami laboratoryjnymi. Zastosowanie komputerowej analizy obrazu mogłoby znacznie usprawnić proces oceny jakości ziarna oraz obniżyć koszty tego procesu. W pracy podjęto próbę wykorzystania komputerowej analizy obrazu ziarniaków oraz analizy funkcji dyskryminacji do zaklasyfikowania ziarna 11 odmian jęczmienia jarego do określonych grup jakości. Do analizy wybrano parametry barwy modelu RGB oraz parametry geometryczne ziarniaków. Analizę funkcji dyskryminacji przeprowadzono w pakiecie SAS 9.1. Zaprezentowano kolejne etapy tej analizy oraz składnię programów w języku 4GL, umożliwiających jej wykonanie.
The trial was designed to assess the influence of fungicidal treatment (seed treatment, seed treatment and fungicidal spraying) on barley yield, grain quality and malt quality of spring barley. The experiment was performed in 2008–2009 using three brewer’s cultivars of spring barley: Ryton, Scarlett and Blask. The barley plants were protected with three seed treatment preparations, which contained triadimenol + imazalil + fuberidazole, cyproconazole + fludioxonil, triticonazole + prochloraz and a fungicide for spraying application which contained propiconazole + fenpropidin. The level of leaf infection and retained green leaf area were also assessed, along with grain yield and determination of hectoliter weight and one thousand grain weight. Laboratory tests were performed to determine grain quality characteristics, protein content, germination energy and malt quality. The elements considered in malt quality determination include malt extract content, Kolbach index, diastatic power, wort viscosity and final attenuation. The value of each parameter was used to give a numerical score of overall grain malting quality according to Molina-Cano. In relation to the untreated plots, the plots receiving seed treatment that contained triadimenol + imazalil + fuberidazole combined with the application of a fungicides during vegetation provided significant control of fungal infection, caused the increase in yield and a noticeable, from the technological point of view, improvement in quality of grain and malt.
W pracy badano zmiany zawartości β-glukanów oraz aktywności β-glu- kanazy podczas słodowania w dziesięciu odmianach jęczmienia browarnego. Określono również zawartość β-glukanów w brzeczkach sporządzonych z otrzymanych słodów. Stwierdzono, że poziom β-glukanów w badanych jęczmieniach wahał się w granicach 2,5-4,5% s.s., a najwyższy był w odmianach ‘Cooper’ i ‘Rudzik’. Proces słodowania powodował redukcję tych związków nawet o ok. 80%. Zawartość β-glukanów w brzeczkach doświadczalnych była skorelowana z ich zawartością w jęczmieniach. Podczas słodowania obserwowano znaczący wzrost aktywności β-glukanazy, chociaż nie stwierdzono istotnej korelacji miedzy aktywnością enzymu a zawartością β-glukanów w brzeczce kongresowej.
Materiał doświadczalny stanowiły piwa wyprodukowane z brzeczek laboratoryjnych, otrzymanych ze słodu jęczmiennego typu pilzneńskiego, z 40% udziałem grysu kukurydzianego o granulacji 500–1250 μm oraz kaszek o granulacji 250–500 μm lub 250–750 μm. Punktem odniesienia było piwo wytworzone ze słodu jęczmiennego bez surowców niesłodowanych. Grys i kaszki kleikowano z 10% dodatkiem słodu w temp. 90°C przez 10 min. Brzeczki wytwarzano metodą kongresową. W trakcie chmielenia brzeczek, trwającego 70 min, zastosowano chmiel aromatyczny w postaci granulatu zawierającego 10% alfa-kwasów. Granulat (typ 90) dozowano w dwóch dawkach zapewniających zawartość alfa-kwasów na poziomie 25 mg/l piwa. Po chmieleniu przeprowadzono korektę zawartości ekstraktu brzeczki nastawnej do poziomu 12% (m/m). Użyto drożdży fermentacji dolnej (pobranych z Browaru Piastowskiego), stosując dawkę inokulum, zapewniającą stężenie komórek rzędu 30 x 106 aktywnych komórek/1ml brzeczki. Fermentacja główna, w temp. 8–9°C, trwała 10 dni. Podczas fermentacji określano zmiany zawartości ekstraktu. Kontrolowano także pH. Leżakowanie piwa w butelkach w temp. 5–6°C trwało 4 tygodnie. W piwach oznaczono: zawartość etanolu i odfermentowanie rzeczywiste. Oznaczono także: barwę, pH, pienistość oraz zawartość azotu alfa-aminowego. Piwa poddano ocenie sensorycznej metodą „Ranking Test”. Stwierdzono, że przebieg fermentacji głównej nie był zmieniony przez zastąpienie części słodu produktami przemiału ziarna kukurydzy. W odniesieniu do piwa otrzymanego bez surowców niesłodowanych, piwa wyprodukowane z użyciem produktów przemiału kukurydzy w ilości 40% charakteryzowały się słabszą pienistością i mniejszym pH. Piwa otrzymane z 40% dodatkiem grysu lub kaszek postrzegane były przez oceniających za mniej atrakcyjne niż piwo wyprodukowane ze słodu jęczmiennego bez surowców niesłodowanych.
Ocena technologiczna jęczmienia browarnego obejmuje wiele wyróżników. Jakość słodu zależy w dużym stopniu od stanu biologicznego ziarna i j ego cech odmianowych, np. jakości bielma. Różnorodność strukturalna bielma jest przyczyną wielu problemów w czasie słodowania. W artykule przedstawiono nowe techniki oceny jakości jęczmienia browarnego pozwalające określić jakość bielma i w rezultacie przewidzieć zachowanie się ziarna w czasie słodowania. Jedną z nowych technik instrumentalnych jest cyfrowa analiza obrazu (DIA), która pozwala na obiektywną, automatyczną ocenę cech obrazu. Przedstawiono przykłady oceny jakości technologicznej ziaren jęczmienia browarnego techniką DIA.
Oceniano wpływ szczepu drożdży Geotrichum candidum 1, zastosowanego jako kultury starterowej w procesie słodowania, na zmiany mikroflory epifitycznej otrzymanych słodów. Kulturą drożdży dodawano w formie szczepionki do drugiej (słód GI) oraz do pierwszej i drugiej (słód Gil) wody zamoczkowej, podczas słodowania prowadzonego w warunkach mikrotechnicznych. Przeprowadzono analizę powierzchniowej mikroflory ziarna i suchych słodów. Określono ogólną liczbę tlenowych bakterii mezofil- nych na wzbogaconym bulionie, bakterii mlekowych na pożywce MRS (Merck) oraz drożdży „dzikich" na PDA (Merck). Stopień zasiedlenia ziarna i słodów przez grzyby mikroskopowe oraz drożdże Geotrichum candidum 1 określano poprzez punktowe wykładanie 100 losowo wybranych ziarniaków na podłoże PDA. Wykazano, że dodatek szczepionki drożdży Geotrichum candidum 1 wywoływał redukcję liczby grzybów mikroskopowych, w tym toksynotwórczych gatunków z rodzaju Fusarium (w 94%). Zwiększona dawka szczepionki nie zmieniła w zasadniczy sposób ilości pozostałych grup drobnoustrojów bytujących na słodach „starterowych". Technologia słodowania ziarna z dodatkiem kultur starterowych w warunkach przemysłowych stwarza możliwość poprawy jakości i zdrowotności słodu.
W pracy podjęto próbę określenia wpływu częściowej substytucji słodu przetworami kukurydzianymi oraz sposobu ich kleikowania na zawartość produktów hydrolizy białek w brzeczkach laboratoryjnych. Materiałem doświadczalnym był słód jęczmienny typu pilzneńskiego oraz przetwory kukurydziane o różnym stopniu rozdrobnienia: grys o granulacji 500-1250 µm, kaszki o granulacji 250-500 µm i 250-750 µm. Surowiec niesłodowany w dawkach 10, 20, 30 i 40% poddano kleikowaniu, łącząc go z wodą w stosunku 1:5 i utrzymując temp. 90°C przez 10 min. Zastosowano trzy warianty kleikowania: bez dodatku enzymów, z 5 i 10% dodatkiem słodu. Po wstępnej obróbce surowca niesłodowanego przeprowadzono zacieranie kongresowe, a następnie w uzyskanych brzeczkach laboratoryjnych oznaczono azot α-aminowy metodą ninhydrynową i zawartość azotu ogółem metodą Kjeldahla. Obliczono też liczbę Kolbacha. Próbą stanowiącą obiekt porównawczy była brzeczka wytworzona bez dodatków niesłodowanych. Stwierdzono, że w miarę zwiększającego się procentowego udziału kukurydzy, niezależnie od stopnia rozdrobnienia oraz sposobu kleikowania, zawartość wolnych aminokwasów oraz azotu ogółem w otrzymanych brzeczkach wykazywała tendencję malejącą. Przy przekroczeniu dawki 20% surowca niesłodowanego zaobserwowano zmniejszenie zawartości azotu a-aminowego poniżej niezbędnej dla prawidłowego rozwoju drożdży wartości 140-150 mg/l.
Celem badań było określenie możliwości szacowania zawartości ß-glukanow w produktach przemiału ziarna jęczmienia na podstawie pomiaru lepkości ich wodnych i kwaśnych ekstraktów. Określono wpływ sposobu ekstrakcji oraz przygotowania prób do ekstrakcji na lepkość dynamiczną uzyskanych ekstraktów. Lepkość ekstraktów mierzono przy użyciu lepkościomierza kapilarnego Ostwalda. Wykazano, że lepkość dynamiczna kwaśnych ekstraktów z produktów przemiału ziarna jęczmienia jest lepszym wskaźnikiem zawartości ß-glukanow w produktach jęczmiennych niż lepkość dynamiczna ich wodnych ekstraktów. Stwierdzono, że do szacowania zawartości ß-glukanow w produktach przemiału ziarna jęczmienia można zastosować metodę pomiaru lepkości kwaśnych ekstraktów przy zachowaniu następujących parametrów: wielkość cząstek w próbie kierowanej do oznaczenia zawartości ß-glukanow ≤ 150 µm, stężenie kwaśnych ekstraktów z produktów jęczmiennych 1 g/10 ml, a pomiar lepkości dynamicznej kwaśnych ekstraktów powinien odbywać się bezpośrednio po ich otrzymaniu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.