Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  aparaty szparkowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 1988–1995 prowadzono na 44 odmianach ziemniaka pomiary ubytków wody z odcię­tych liści. Określano ubytki masy liści w ciągu pierwszej i drugiej godziny po odcięciu z rośliny oraz stosunek obu tych wielkości jako wskaźnik sprawności aparatów szparkowych (W). Ubytki masy liści i wskaźnik (W) były największe przy pomiarach porannych i zmniejszały się istotnie w ciągu dnia. Wartości te były również istotnie zależne od wilgotności i temperatury powietrza. Stwierdzono wysoce istotne zróżnicowanie odmian pod względem badanych parametrów. Metoda ta może być przydatna do pośredniej oceny genotypów ziemniaka pod względem zdolności do obrony przed utratą wody z tkanek.
Praca przedstawia wyniki 2-letnich badań dotyczących wpływu nawożenia KCl lub K₂SO₄ na wymianę gazową, niektóre cechy morfologiczne liści i plonowanie pomidorów szklarniowych odm. ‘Romatos’ rosnących w piasku, wełnie mineralnej i torfie, przy zastosowaniu systemu fertygacji. Uzyskane wyniki wskazują, że siarczan potasu wpływa korzystniej na proces fotosyntezy, zaś chlorek potasu na proces transpiracji. Nie stwierdzono natomiast jednoznacznego wpływu obu rodzajów soli na liczbę szparek, długość ich szczeliny szparkowej i zawartość chlorofilu w liściach. Najwyższą intensywność fotosyntezy wykazywały rośliny rosnące w piasku, niższą w wełnie, a najniższą w torfie. Typ podłoża i rodzaj soli potasu nie różnicował wielkości plonu owoców uzyskanego z 1 rośliny. W pracy sugeruje się różnice w dystrybucji asymilatów dzięki którym rośliny żywione KCl, mimo niższej intensywności fotosyntezy netto, plonowały tak samo jak żywione K₂SO₄.
W wielu doświadczeniach wykazano, że rozwój aparatów szparkowych jest kontrolowany przez sygnały środowiskowe takie jak wilgotność powietrza, natężenie światła czy stężenie dwutlenku węgla. Mniej prac poświęcono wpływowi jaki na morfogenezę aparatów szparkowych wywiera deficyt wody w podłożu i są to najczęściej doniesienia niejednoznaczne lub nawet sprzeczne. W doświadczeniu określono zmiany zachodzące w budowie morfologicznej, liczbie i wielkości aparatów szparkowych oraz wymianie gazowej roślin truskawki (odmiany Salut) rosnących w zróżnicowanych warunkach wilgotności powietrza, dostępu światła oraz zaopatrzenia w wodę. Zróżnicowanie warunków wzrostu spowodowało znaczące modyfikacje budowy morfologicznej truskawki. Rośliny rosnące w warunkach ograniczonego nawadniania wykształciły najmniejszą liczbę liści o najmniejszej masie i powierzchni. Nie stwierdzono natomiast istotnych różnic w wielkości systemu korzeniowego pomiędzy roślinami kontrolnymi a rosnącymi w warunkach deficytu wody. Zaobserwowano także zmiany w zagęszczeniu i rozmiarach aparatów szparkowych u roślin rosnących w zróżnicowanych warunkach zewnętrznych. Najmniejszą liczbą aparatów szparkowych (przypadających na jednostkę powierzchni) charakteryzowały się liście roślin rosnących w warunkach deficytu wody w podłożu. Odmienną reakcję stwierdzono natomiast u roślin rosnących w warunkach wysokiej wilgotności powietrza. Aparaty szparkowe u tej grupy roślin miały największe rozmiary oraz były najliczniejsze. Rośliny te charakteryzowały się także najwyższymi wartościami wymiany gazowej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.