Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  animal selection
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The aim of this study was to evaluate the reproduction results of mink females, selected for the number of kits weaned in their first reproductive season. The analysis of the reproductive efficiency in two following years indicates that such criterion of mink females selection was apparently ineffective. Slightly increased litter size in the second year was followed by significant decrease in the third cycle of reproduction.
W latach 1991-1992 wykonano 3 doświadczenia. Pierwsze (I) w Zakładzie Pszczelnictwa ART w Olsztynie, natomiast II i III - w Instytucie Pszczelnictwa w Oberursel (Niemcy). I. W 1991 roku określono czas trwania rozwoju osobniczego matek pszczelich rasy kraińskiej (linii Singer, Grunt i Troiseck). Długość poszczególnych stadiów wynosiła: otwarte 168-220 h, zasklepione 163-202 h. Zaobserwowano, iż skróceniu stadium otwartego, co zdarzało się częściej, nie towarzyszyło skrócenie fazy zasklepionej (niekiedy stwierdzano jej wydłużenie). Matki o najkrótszym okresie rozwoju postlarwalnego stanowiły pokolenie wyjściowe do wyhodowania matek-córek oraz trutni z określonym czasem trwania stadium zasklepionego. W 1992 roku stwierdzono, iż matki o krótszym stadium zasklepionym dały potomstwo matek-córek o średnim, istotnie krótszym okresie rozwoju postlarwalnego niż u potomstwa od matek o dłuższym okresie jego trwania. Współczynnik korelacji dla analizowanej cechy pomiędzy matkami a ich córkami wynosił 0.39 i był bliski istotności (p < 0.0663). Współczynnik korelacji pomiędzy okresem stadium zasklepionego matek a ich synów był wysoki i wysoko istotny (r = 0.54 i p < 0.0001). Ujawnił się wpływ strony ojcowskiej na długość okresu postlarwalnego robotnic (r = 0.28 i p < 0.0001). II. W 1991 i 1992 roku wyhodowano 5 pokoleń pszczół. Pierwsze pokolenie było krzyżów­ką matek Apis mellifera capensis z trutniami kraińskimi (Apis mellifera carnica). Wszystkie następne pokolenia hodowano od matek charakteryzujących się najkrótszym okresem roz­woju postlarwalnego ich robotnic. Matki unasienniano sztucznie za pomocą zmieszanego nasienia, pobranego od trutni kraińskich. W pierwszym pokoleniu wyselekcjonowano matkę, której potomstwo miało średni okres rozwoju postlarwalnego 268.8 h. Robotnice po najlepszych matkach F2, F3 i F4 miały okres rozwoju postlarwalnego wynoszący odpowiednio 266.6, 271.9 i 263.1 h. Porównując uzyskane wyniki ze średnim okresem rozwoju postlarwalnego A. m. carnica (288.2 h), w IV pokoleniu osiągnięto skrócenie czasu stadium czerwiu zaskle­pionego o 25 h. Parametry przedniego skrzydła pszczół robotnic pochodzących po matkach III i IV pokolenia, nie umożliwiają odróżnienia ich od pszczół czystej rasy A. m. Carnica. III. Test odporności na Varroa jacobsoni rodzinek pszczelich z matkami III pokolenia nie wykazał istotnych różnic i zależności pomiędzy długością okresu rozwoju postlarwalnego a niektórymi cechami charakteryzującymi reprodukcję V. jacobsoni. Doświadczenie to pozwoliło jednak na stwierdzenie, iż wyhodowana pszczoła wyglądem i zachowaniem zbliża się do wzorca rasowego pszczoły kraińskiej. Wyhodowane pszczoły cechuje krótki okres postlarwalny, co w przypadku osiągnięcia dalszego postępu i genetycznego ustabilizowania wyselekcjonowanej cechy, daje nadzieję uzyskania populacji odpornej na V. Jacobsoni.
Соответствующие исследования проводились в период 1979-1984 гг. в двух стадах овец поморской разновидности, со средней численностью основного стада: I - 990 овцематок и II - 562 овцематок. В стаде I проводилась дополнительно селекция с точки зрения ягнят происходящих из близнецевых окотов. Определяли: 1) показатели оплотворимости плодовитости и выращивания ягнят, 2) зависимость между типом первого окота и жизненной репродуктивной способностью овцематок, 3) влияние на оплодотворимость подбора пар - матерей и отцов - происходящих из единичных и близнецевых окотов. Установлено, что самая высокая жизненная оплодотворимость достигается овцематками из близнецевых окотов (I - 159,8, II - 153,6%). Высокой оплотворимостью отличаются пары, в которых по крайней мере одна особь происходит из близнецевых окотов, при незначительном превосходстве случек ♀ P х ♂ B. Селекция и подбор с точки зрения происхождения из близнецевых окотов существенно повышали оплодотворимость в стаде.
W celu przeprowadzenia oceny cech selekcyjnych ustalono odpowiednie wskaźniki, które charakteryzują jakość poroża. Wyliczono je jako iloraz: a) długości opieraków do oczniaków (x = 1.01), b) górnego do dolnego obwodu tyk (x = 0.91), c) dolnego obwodu tyk do obwodu róż (x = 0.61). Pozwoliły one na ustalenie pewnych cech poroża jeleni pochodzących z odstrzałów selekcyjnych. Wykazały one równomierne rozwinięcie odnóg bojowych (oczniaki, opieraki) oraz przesunięcie masy poroża w dolną jego partię. W pracy zwrócono szczególną uwagę na formę poroża wyrażającą się liczbą odnóg oraz rozłogą wieńca, która w badanej populacji utrzymuje się na stałym poziomie 76.5% (+ - 1.5%) w poszczególnych klasach wiekowych. Wyjątkiem były szpicaki, u których parametr ten wyniósł 115%. Liczba odnóg rośnie od dwóch (w drugim roku życia) do jedenastu (u osobników w 11. roku życia i starszych).
Praca zawiera syntetyczny opis wymiernych cech poroża i masy tusz jeleni selekcyjnych z województwa olsztyńskiego. Zbadanie z 1694 szt. - 1388 tusz i 1541 poroży pozwoliło na obiektywną analizę byków w poszczególnych klasach wiekowych pod względem następujących cech: masy tuszy, masy wieńca, maksymalnej wewnętrznej rozpiętości tyk, długości tyk, długości oczniaków i opieraków, dolnego i górnego obwodu tyk, liczby odnóg i obecności nadoczniaków oraz obwodu róż. Statystyczne różnice w cechach poroża i masie tusz pomiędzy badanymi grupami potwierdzają słuszność dokonanego przy ocenie trofeów podziału na klasy wiekowe. Jednocześnie wycena jeleni selekcyjnych powyżej 10. roku życia średnio na 166.16 pkt pomiarowych CIC, licząc z punktami za nadoczniaki, stawia jakość badanego jelenia mazurskiego na bardzo wysokim poziomie. Te trofea byków selekcyjnych kwalifikują się średnio do brązowego medalu. Przeprowadzone badania pozwoliły również ustalić wymiary poszczególnych cech poroża, które charakteryzują średnie w poszczególnych klasach.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.