Podstawowym problemem jezior strefy umiarkowanej jest ich eutrofizacja, wyrażająca się, między innymi, odtlenieniem głębszych warstw wody, w tym szczególnie hypolimnionu i metalimnionu. Dalszym skutkiem tego procesu są nasilone zakwity fitoplanktonu, w tym także i sinic, pogarszające wyraźnie jakość wody i warunki bytowania ryb. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest zachwianie proporcji między zawartością w wodzie złożonych związków, zwłaszcza organicznych, a zawartością w wodzie tlenu. Naturalny proces natleniania wody nie jest bowiem zbyt intensywny, ograniczając się w zasadzie do warstwy epilimnionu i wynikając z oddziaływania roślin strefy litoralu i sublitoralu, oraz z działania energii wiatru (efekt falowania). W warunkach letnich, przy wysokiej aktywności chemicznej osadów dennych intensywność tego naturalnego natleniania jest zwykle niewystarczająca.W roku 1995 podjęto w Instytucie Inżynierii Rolniczej Akademii Rolniczej w Poznaniu badania nad kompleksową technologią rekultywacji jezior, opartą o wykorzystanie aeratora do napowietrzania wody naddennej (hypolimnionu). Aerator zasilany energią z turbiny Savoniusa, pobiera wodę z strefy naddennej i rozpylając ją, umożliwia dyfuzję gazów, a w tym zastąpienie siarkowodoru tlenem. Prace badawcze pozwoliły na rozwój konstrukcji aeratora i zwiększenie stopnia natlenienia wody naddennej. Pozwoliły także na opracowanie autonomicznego systemu inaktywacji fosforu, jednego z ważnych czynników eutrofizacji jezior. W roku 2003 na Jeziorze Miejskim w Chodzieży uruchomiono bowiem pierwszy aerator pulweryzacyjny wyposażony w taki właśnie system. W pracy przedstawiono założenia i wstępne wyniki badań aeracji pulweryzacyjnej z inaktywacją fosforu.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.