W pracy przedstawiono wyniki badań jakościowych i ilościowych awifauny lęgowej prowadzonych w latach 2002–2007 na Ziemi Nyskiej (ok. 720 km2) oraz analizę zmian w faunie ptaków tego regionu w ciągu ostatnich 122 lat. W latach 1888–2009 stwierdzono tu 155 gatunków lęgowych i 10 gatunków prawdopodobnie lęgowych (w tym 138 gatunków lęgowych i 6 prawdopodobnie lęgowych w latach 2002–2009). Gatunki osiągające na Ziemi Nyskiej stosunkowo wysokie zagęszczenia to: mewa białogłowa Larus cachinnans, mewa śmieszka Chroicocephalus ridibundus, rybitwa rzeczna Sterna hirundo, czapla siwa Ardea cinerea, rybitwa białoczelna Sternula albifrons, rybitwa białowąsa Chlidonias hybrida i brzegówka Riparia riparia. Cyraneczka Anas crecca, cietrzew Tetrao tetrix, krwawodziób Tringa totanus, samotnik T. ochropus, kraska Coracias garrulus, rudogłówka Lanius senator i orzechówka Nucifraga caryocatactes wycofały się z tego regionu jeszcze przed 1950 r. W ostatnich 40 latach wzrost liczebności wykazały populacje: perkoza dwuczubego Podiceps cristatus, zausznika P. nigricollis, czapli siwej, bociana białego Ciconia ciconia, łabędzia niemego Cygnus olor, błotniaka stawowego Circus aeruginosus, błotniaka łąkowego C. pygargus, jastrzębia Accipiter gentilis, pustułki Falco tinnunculus, przepiórki Coturnix coturnix, mewy śmieszki, mewy białogłowej, rybitwy rzecznej, rybitwy białoczelnej, dzięcioła czarnego Dryocopus martius, pliszki górskiej Motacilla cinerea, pleszki Phoenicurus phoenicurus, kląskawki Saxicola rubicola, muchołówki białoszyjej Ficedula albicollis i kruka Corvus corax. W tym samym okresie zmniejszyła się liczebność kuropatwy Perdix perdix, czajki Vanellus vanellus, pójdźki Athene noctua, gawrona Corvus frugilegus, brzegówki, sroki Pica pica, wrony Corvus cornix. Prawdopodobnie tendencje spadkowe dotyczą także populacji: łyski Fulica atra, kokoszki Gallinula chloropus, płomykówki Tyto alba i słowika rdzawego Luscinia megarhynchos.