Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Westerwold ryegrass
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The aim of these studies was to assess the impact of genetic horizons of podzolic soil and eutric cambisol on the yield and chemical composition of ryegrass. In plants the same components were quantified as in soil in an exchangeable form. What was additionally quantified in plants was the total nitrogen and the content of organic acids, as they make it possible to determine the ionic balance.
Doświadczenie polowe prowadzono w 2008 r. w SD Lipnik należącej do Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie. Mieszankę życic westerwoldzkich uprawiano w zróżnicowanych warunkach wodnych (O – obiekty kontrolne – bez nawadniania i W – obiekty nawadniane) oraz nawożenia azotem (1 N – 50 kg, 2 N – 100 kg, 3 N –150 kg N·haˉ¹). Uzupełniające nawadnianie istotnie podwyższało natężenie fotosyntezy (o 27,5%) i transpiracji (o 63%). Nawożenie zawsze zwiększało asymilację i różnie wpływało na transpirację – w zależności od wysokości dawki azotu i warunków wilgotnościowych gleby. Zawartość barwników malała pod wpływem nawadniania i zwiększała się w wyniku nawożenia azotem. Łączny plon świeżej masy zebrany w doświadczeniu wyniósł 50,1 t·haˉ¹, podczas gdy plon z poletek kontrolnych (bez nawadniania) – 46,1 t·haˉ¹. Dzięki nawadnianiu zanotowano istotny wzrost plonu wynoszący 7,9 t·haˉ¹ (17,1% w porównaniu do obiektu kontrolnego). Zastosowanie nawożenia azotowego w dawce 100 i 150 kg N·haˉ¹ spowodowało przyrosty odpowiednio o 41,6% i 61,1% w porównaniu do nawożenia dawką 50 kg N·haˉ¹. Efekty produkcyjne (plonowanie) były istotnie skorelowane z fotosyntezą, transpiracją i barwnikami asymilacyjnymi. Asymilacja była istotnie (dodatnio) skorelowana z transpiracją, podczas gdy współczynnik wykorzystania wody ujemnie z transpiracją.
W latach 2003-2005 w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym Pawłowice, należącym do Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, przeprowadzono badania mające na celu ocenę plonowania koniczyny perskiej i życicy westerwoldzkiej wysiewanych w siewie czystym i mieszanym, w zależności od nawożenia azotem. Plonowanie tych gatunków porównywano z plonowaniem jednokośnej mieszanki zbożowo-strączkowej pszenżyta z grochem, zbieranej w fazie dojrzałości mlecznej pszenżyta. Polowa zdolność wschodów była niższa w porównaniu z planowaną ilością wysiewu, wahała się w zakresie od 41 do 77%. Średnio z trzech lat badań uzyskano od 5,62 (życica westerwoldzka w czystym siewie) do 8,25 t s.m. z ha (mieszanka pszenżyta z grochem). Nawożenie azotem korzystnie wpłynęło na plon suchej masy, a najlepszy efekt (wzrost o 63%) uzyskano dla życicy w czystym siewie. Nawożenie koniczyny w czystym siewie oraz mieszanki pszenżyta z grochem było mało efektywne, a przyrost plonu wynosił od 13 do 19%. Jednokośna mieszanka pszenżyta z grochem może być alternatywą dla jednorocznych mieszanek motylkowo-rawiastych ze względu na wyższy plon suchej masy i niższe koszty zbioru.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.