Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Unio pictorum
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Mitochondrial genomes are frequently used to infer phylogenetic relationships. Some taxa are, however, poorly represented. To facilitate better understanding of the potential of mitochondrial genome data in freshwater mussels, we present here, for the first time, the mitochondrial sequences of 4 complete F-type mitochondrial genomes from the European freshwater bivalve Unio pictorum (Unionidae). These genomes are very compact (15 761 bp) but have atypical gene complement for bilaterian mitochondrial genomes and a very similar organization to other unionid genomes available in databases. Very low nucleotide diversity within the species suggests a small effective population size of Polish U. pictorum, a phenomenon of potential importance for environmental management policies.
Rezerwat przyrody „Stawy Milickie” leży w północo-wschodniej części województwa dolnośląskiego, w dorzeczu Baryczy. Zajmuje teren 5324,31 ha, z czego 3808 ha przypada na stawy rybne. O jego wysokich walorach przyrodniczych i randze ochronnej świadczy fakt, że znajduje się w europejskiej sieci Natura 2000 (obszar specjalnej ochrony ptaków) i Parku Krajobrazowym „Dolina Baryczy”; objęto go również Konwencją Ramsarską i wpisano na ONZ-owską listę Living Lakes. Chociaż rezerwat „Stawy Milickie” powołano w celu ochrony ptaków wodno-błotnych, to stanowi on także środowisko życia dla wielu grup bezkręgowców. Tym ostatnim nie poświęcono dotąd zbyt wielu systematycznych badań. Niniejsza praca częściowo wypełnia tę lukę, gdyż jej efektem jest rozpoznanie stanu jakościowego małży skójkowatych (Unionidae) w stawach i kanałach kompleksu „Ruda Sułowska” (1139 ha). Stwierdzono tu występowanie czterech gatunków: szczeżui wielkiej Anodonta cygnea, szczeżui pospolitej A. anatina, skójki malarzy Unio pictorum oraz skójki zaostrzonej U. tumidus. Szczeżuję wielką w Polsce zalicza się do gatunków rzadkich i zagrożonych wyginięciem, lecz na badanym obszarze jest jeszcze gatunkiem dominującym w zgrupowaniu małży skójkowatych
This paper presents populations of Anodonta cygnaea (L.), Anodonta anatina (L.) and Unio pictorum (L.) inhabiting an artificial pond (area 0.3 ha, depth 4 m) formed at a peat excavation site 13 years prior to the collection of the data. The mussels probably colonized the pond as glochidia attached to host fish introduced for angling or migrating with flood waters. The mussel populations were characterized by high densities, high average and maximum shell lengths and high proportions of young individuals. Our study shows that man-made ponds can become favorable habitats for freshwater mussels, and that relatively short time is needed to establish their viable populations. Active conservation of unionid mussels in man-made habitats may require human help at the dispersal stage.
W latach 2008–2011 analizowano występowanie małży z rodziny Unionidae (skójkowate) w systemie rzeczno-jeziornym Krutyni. Badania prowadzono w 19 jeziorach, przez które przepływa Krutynia, oraz w samej rzece. Bezpośrednio w terenie określano gatunki małży, ich wiek i rozmiary, po czym żywe małże wpuszczano z powrotem do wody. W odcinkach rzecznych najliczniej występowała skójka zaostrzona Unio tumidus, której udział wynosił 65,5% wśród wszystkich małży zebranych w rzece. Mniej liczne były szczeżuja pospolita Anodonta anatina (16,5%) i skójka malarska Unio pictorum (10,3%). Najrzadziej w rzece notowano gatunki prawnie chronione: szczeżuję wielką Anodonta cygnea (5,2%), skójkę gruboskorupową Unio crassus (1,6%) i szczeżuję spłaszczoną Pseudanodonta complanata (0,8%). W jeziorach stwierdzono występowanie czterech gatunków. Najliczniej notowano skójkę zaostrzoną, która stanowiła 70% wszystkich małży zebranych w jeziorach. Pozostałe gatunki to: szczeżuja pospolita (14,6%), skójka malarska (8,3%) i szczeżuja wielka (7,1%). Zagęszczenia małży skójkowatych w odcinkach rzecznych nie przekraczały 80 osobn./m2, w jeziorach wynosiły najczęściej 10–50 osobn./m2 w strefie występowania. W porównaniu z danymi literaturowymi sprzed 20, 50 i 100 lat skład gatunkowy małży skójkowatych w systemie rzeczno-jeziornym Krutyni nie uległ zmianie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.