Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 28

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Tulipa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Metodę mikrorozmnażania tulipana opracowano dla potrzeb hodowli twórczej i zachowawczej. Celem prezentowanych badań było zwiększenie efektywności formowania i jakości cebul w kulturach pędów in vitro. W badaniach wykorzystano pędy odmiany ‘Blue Parrot’, która w warunkach in vitro formuje cebule niskiej jakości. Badano wpływ kwasu 1-aminocyklopropano-l-karboksylowego (ACC), kwasu 2-chloroetylo-fosfonowego, CEPA), kwasu indolilo-3-octowego (IAA) oraz estru metylowego kwasu jasmonowego (MeJA) na liczbę i masę uzyskanych cebul in vitro oraz efektywność formowania cebul (procent pędów formujących cebule wysokiej jakości nadających się do ukorzeniania). Związki te dodawano oddzielnie lub łącznie do kultur pędów rosnących na zestalonych pożywkach agarowych po 4 (CEPA) lub 8 tygodniach (wszystkie związki) od zakończenia 14-tygodniowego chłodzenia (niska temperatura indukuje proces tuberyzacji). Wykazano, że IAA oraz MeJA istotnie stymulowały formowanie cebul. W kontroli efektywność procesu formowania cebul wynosiła 20%. W kulturach pędów traktowanych IAA notowano nawet większą liczbę wszystkich cebul od liczby tworzących je pędów, jednakże tylko 49% pędów wytworzyło cebule wysokiej jakości (przy stężeniu IAA 2,5 mg‧dm⁻³). Najwięcej takich wartościowych cebul wytworzyły pędy traktowane samym MeJA w stężeniu 25 i 50 µl‧dm⁻³, odpowiednio 55,5% i 61,0%. Spośród traktowań ACC i CEPA, dwukrotnie zastosowanie CEPA w stężeniu 1 mg‧dm⁻³ poprawiło efektywność formowania cebul z 7,5% (kontrola) do 42,5%. Cebule najwyższej jakości (okryte tuniką i z wąską szyjką) notowano w obecności samego MeJA.
Badania nad wartością użytkową tulipanów uprawianych w cyklu jednorocznym i trzyletnim wykonano w latach 1998-2001 w Katedrze Ogrodnictwa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Morfologia części nadziemnej odmian tulipanów (wysokość pędu kwiatowego, długość listków okwiatu i długość blaszki liściowej) zależała od sposobu uprawy. Przy uprawie wieloletniej rośliny były niższe, miały krótsze listki okwiatu i krótszą blaszkę liściową. Jedynie odmiany: ‘General Eisenhower’, ‘Red Matador’, ‘Rosy Wings’ i ‘Sambor’ uzyskały dłuższe listki okwiatu w metodzie trzyletniej. Wysokość pędu u odmian: ‘Casablanca’ i ‘Monte Carlo’ oraz długość blaszki liściowej u odmian: ‘Aladdin’, ‘Apeldoorn’, ‘Apeldoorn’s Elite’, ‘Coriolan’, ‘Giuseppe Verdi’ i ‘Monte Carlo’ była w obu uprawach zbliżona.
Badania nad przebiegiem fenofaz odmian tulipanów przeprowadzono w latach 1998-2001 w Ogrodzie Zakładu Dydaktycznego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Badaniami objęto 29 odmian tulipanów z różnych grup: ‘Monte Carlo’ z grupy Pełne Wczesne, ‘Coriolan’, ‘Lustige Witwe’, ‘Negrita’, ‘Prominence’ z grupy Tulipany Triumph, ‘Apeldoorn’, Apeldoorn's Elite’, ‘General Eisenhower’, ‘Oxford’, ‘Parade’, ‘Red Matador’ z grupy Mieszańce Darwina, ‘Gander’, ‘Gander’s Rhapsody’, ‘Georgette’, ‘Rosy Wings’ z grupy Pojedyncze Późne, ‘Aladdin’, ‘China Pink’, ‘Sambor’, ’West Point’ i ‘White Triumphator’ z grupy Tulipany Liliokształtne, ‘Swan Wings’ z grupy Tulipany Postrzępione, ‘Doll’s Minuet’ z grupy Tulipany Zielonopłatkowe, ‘White ‘Parrot’ z grupy Tulipany Papuzie, ‘Angelique’, ‘Bonanza’, ‘Casablanca’ z grupy Pełne Późne, ‘Giuseppe Verdi’ z grupy z grupy Tulipany Kaufmana, ‘Ognik’, ‘Purissima’ z grupy Tulipany Fostera. Odmiany te uprawiano w cyklu jednorocznym i trzyletnim. W okresie badań wykonano obserwacje fenofaz: rozpoczęcie wegetacji, początek kwitnienia, pełnia kwitnienia, koniec kwitnienia, zakończenie wegetacji, obliczono liczbę dni wegetacji i dni od rozpoczęcia wegetacji do początku kwitnienia oraz długość okresu kwitnienia. Fenofazy te notowane u badanych odmian tulipanów miały jednakowy przebieg zarówno w uprawie jednorocznej, jak i w uprawie trzyletniej i zależały od temperatury powietrza i gleby oraz opadów w poszczególnych latach badań. Zarówno początek rozpoczęcia wegetacji tulipanów (od 12 II do 5 III), jak i jego zakończenie (od 5 do 22 VI) odbywało się w różnych terminach. Najwcześniej w obu uprawach rozpoczęła kwitnienie odmiana ‘Giuseppe Verdi’ (9 IV), później ‘Ognik’, ‘Purissima’, 'Monte Carlo’ (21 IV), a następnie ‘Negrita’, ‘Lustige’, ‘Witwe’ i ‘Prominence’ (22 IV). Okres kwitnienia tulipanów trwał średnio od 11 do 14 dni. Najdłużej w obu uprawach kwitły odmiany: ‘Angelique’, ‘Bonanza’, ‘Casablanca’, ‘Monte Carlo’, ‘Oxford’ i ‘Rosy Wings’.
Badania nad plonem handlowym tulipanów uprawianych sposobem jednorocznym i wieloletnim przeprowadzone zostały w Ogrodzie Zakładu Dydaktyczno-Doświadczalnego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Po zakończeniu wegetacji tulipanów i wykopaniu cebul obliczono plon handlowy (w szt.·m⁻² i kg.·m⁻²) Plon cebul tulipanów uprawianych sposobem jednorocznym wyrażony szt.·m⁻² i kg·m⁻² był znacznie wyższy od plonu w uprawie trzyletniej. Średni plon handlowy wahał się od 7,67 szt.·m⁻² (‘Georgette’ w uprawie wieloletniej) do 249,00 szt.·m⁻² (‘Apeldoorn’ w uprawie jednorocznej). W uprawie jednorocznej najplenniejsze okazały się odmiany ‘Apeldoorn’, 'Apeldoorn’s Elite’ ‘Doll’s Minuet’. Plon tych odmian w uprawie wieloletniej był znacznie niższy, ale w stosunku do innych odmian dawał największy plon handlowy. Plon handlowy wyrażony w kg·m⁻² i w szt.·m⁻² był największy w uprawie jednorocznej. Plon ten w uprawie wieloletniej był czterokrotnie mniejszy.
Do wykrywania TBV użyto dwóch rodzajów przeciwciał - specyficznych do tego wirusa oraz monoklonalnych uniwersalnych do wykrywania grupy potywirusów. Doświadczenie przeprowadzono używając świeżych liści tulipana (Tulipa gesneriana L.) pobieranych podczas wegetacji, liści pędów wybijających z podpędzonych cebul matecznych, używanych do inicjowania kultur in vitro oraz pędów pochodzących z kultur in vitro. Porównywano też skuteczność wykrywania potywirusów testem indirect-ELISA z użyciem przeciwciał na grupę potywirusów w zależności od rodzaju organu roślinnego (liście pędów kwiatowych izolowanych z pędzonych cebul oraz łuski wewnętrzne tych samych cebul). Uzyskane wyniki wskazują, że wykrywanie TBV w tulipanach jest bardziej skuteczne przy użyciu przeciwciał specyficznych dla tego wirusa w teście DAS-ELISA niż przy użyciu przeciwciał monoklonalnych uniwersalnych do wykrywania potywirusów testem indirect ELISA. W podpędzonych cebulach matecznych, służących do zainicjowanych kultur in vitro, potywirusy (w tym TBV) wykrywane są skuteczniej w liściach pędów kwiatowych niż w wewnętrznych łuskach.
19
67%
Kwiaty
|
1992
|
nr 1
24-25
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.