Ochrona i zarządzanie dziedzictwem kulturowym w Polsce, wynika z: 1) działań administracyjnych Służby Ochrony Zabytków (wojewódzkich konserwatorów zabytków); 2) działań merytorycznych wyspecjalizowanych instytucji kultury; 3) wiodącej roli Generalnego Konserwatora Zabytków (Ministerstwa Kultury); 4) obowiązującego systemu prawnego (w tym zwłaszcza Ustawy o ochronie dóbr kultury). Działalność ta polega na badaniu, ochronie i wykorzystywaniu zabytków - w tym ponad 1.200.000 tzw. zabytków nieruchomych (tj. obiektów znajdujących się w terenie), do których zalicza się: stanowiska archeologiczne, zabytkowe układy urbanistyczne, ruralistyczne i przemysłowe, zabytki architektury i budownictwa, zabytkowe parki, ogrody i cmentarze oraz krajobrazy historyczne. Stosowany w Polsce system rejestracji zabytków tzw. centralna ewidencja dóbr kultury oraz rejestr zabytków - dostarczają podstaw informacyjnych dla wszelkich działań (administracyjnych, konserwatorskich, naukowo-badawczych, planistycznych, inwestorskich) związanych z dziedzictwem kulturowym kraju. System ten opiera się na standardach metodycznych i dokumentacyjnych, umożliwiających kompleksowe rozpoznanie problematyki, zunifikowany opis oraz dostępność i w miarę wszechstronne wykorzystanie zgromadzonych informacji. System zawiera 3 kategorie informacji: tekstową, ilustracyjną orazkartograficzną. Treści kartograficzne odgrywają tu kluczową rolę ze względu na fakt identyfikacji i lokalizacji obiektu oraz jego uwzględnienie w planowaniu przestrzennym. Za pośrednictwem danych kartograficznych (geograficznych) dokonuje się powiązanie zabytku z uwarunkowaniami fizjograficznymi, z gospodarką przestrzenną, strategiami regionalnymi i krajowymi. Stan zaawansowania prac w zakresie tworzenia informacji geoprzestrzennej zasobów dziedzictwa kulturowego w Polsce jest zróżnicowany - w przypadku różnych kategorii zabytków, w różnych regionach oraz zdecydowanie niewystarczający pod względem komputeryzacji systemu. Jedynie ewidencja stanowisk archeologicznych opiera się na standardzie mapy w skali 1:10.000 (U-1965; z uwzględnieniem współrzędnych kartograficznych), zaś rejestr zabytków odnosi się do geodezyjnych wyrysów katastralnych. Pozostałe rodzaje dokumentacji oraz starsze wersje ww. takich odniesień nie zawierają. Obecnie trwają prace, koordynowane przez Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków (z rekomendacji Ministerstwa Kultury), nad: 1) stworzeniem kompleksowego systemu informacji o zabytkach w Polsce, zawierającego pełne nawiązanie do stosowanych, krajowych systemów kartograficznych i geodezyjnych (m.in. Ewidencja Gruntów i Budynków); 2) wdrożeniem krajowego systemu komputerowego, prowadzącego ww. informacje o zabytkach; 3) skomputeryzowaniem wszystkich danych ewidencyjnych i rejestrowych nt. zabytków, w tym również w zakresie kartografii cyfrowej (w oparciu o platformę GIS).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.