Badaniom na aktywność przeciwgrzybiczą wobec trzech patogennych grzybów: Candida albicans, Rhodotorula rubra, Aspergillus fumigatus, poddano wyciągi octanowe z ziela pięciu krajowych gatunków rodziny Dipsacaceae: Dipsacus silvestris L., Knautia arvensis Coult., Scabiosa ochroleuca L., Succisa pratensis Mnch. i Succisella inflexa Beck. Najbardziej aktywne okazały się ekstrakty z Dipsacus silvestris, Succisa pratensis i Succisella inflexa, słabsze działanie wykazała Knautia arvensis, najsłabsze - Scabiosa ochroleuca. Chromatograficznie (HPLC) stwierdzono, że w badanych wyciągach dominują związki poli- fenolowe z przewagą kompleksu flawonoidów, w tym luetoliny i jej 7-glukozydu, apigeniny, kwer- cetyny, kemferolu oraz fenolokwasy: chlorogenowy, protokatechowy, p-kumarowy i p-hydroksy- benzoesowy. Otrzymane wyniki stanowią podstawę do dalszych badań mających na celu izolację i identyfikację związków odpowiedzialnych za powyższe działanie.
W diagnostyce mikrobiologicznej coraz częściej stosowane są metody oparte na powieleniu DNA. Jednym z czynników ograniczającym amplifikację fragmentów genomu jest metoda ekstrakcji DNA. Dlatego celem pracy było porównanie trzech metod ekstrakcji genomowego DNA z komórek szczepów drożdży: Yarrowia lipolytica, Geotrichum candidum, Rhodotorula rubra, Saccharomyces cerevisiae, Candida famata, Candida guilliermondii oraz Schizosaccharomyces pombe. Skuteczność ekstrakcji oceniano na podstawie obecności produktu amplifikacji fragmentu rDNA zawartego pomiędzy sekwencjami komplementarnymi do pary primerów: NS3 i ITS4. Stosując do izolacji DNA najprostszą metodę ekstrakcji (metoda A), nie otrzymano produktu PCR w przypadku szczepów z trzech gatunków. Metoda Hoffmanna (metoda C) umożliwiła uzyskanie ze wszystkich badanych izolatów wystarczającej ilości DNA i otrzymanie produktu PCR wybranego fragmentu genu rRNA. W odniesieniu do szczepów z gatunku G. candidum pozytywne wyniki otrzymano także przy zastosowaniu metody opartej na termicznej lizie komórek (metoda B). Wykazano, że zastosowana metoda nie ma wpływu na wielkość powielanego fragmentu rDNA.