Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 32

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Park Krajobrazowy Dolina Baryczy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
4
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Dolina Baryczy - Mała ojczyzna

75%
Dynamiczny rozwój niektórych obszarów wiejskich wywołuje konieczność poszukiwania narzędzi jego „regulacji". Istniejące narzędzia planistyczne i strategiczne należałoby uzupełnić o wskaźniki pojemności przestrzennej. Celem wyznaczenia tych wskaźników ma być zapewnienie niepogarszania stanu środowiska terenów wiejskich, a na obszarach przyrodniczo cennych szczególnie stanu środowiska przyrodniczego. Mają być one pomocne w realizacji idei zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich. Możliwość prawidłowego wyznaczenia wskaźników jest uwarunkowana wieloletnim, systematycznym i kompleksowym gromadzeniem danych w celu śledzenia zmian, badania zależności pomiędzy wskaźnikami i wyszukiwania występujących prawidłowości. Określenie wskaźników na podstawie analizy jedynie ogólnodostępnych danych statystycznych nie jest w pełni możliwe. Obszar badań stanowi gmina Milicz, której 79,3% powierzchni zajmuje Park Krajobrazowy „Dolina Baryczy".
W Parku Krajobrazowym „Dolina Baryczy", na terenie leśnictwa Olsza (Nadleśnictwo Żmigród), w okresie od 1992 do 2014 roku stwierdzono 34 owocniki tęgoskóra cytrynowego Scleroderma ci-trinum Pers. z owocnikami chronionego podgrzybka tęgoskórowego Xerocomus parasiticus (Bull.: Fr.) Quél., który nigdy wcześniej nie był notowany na tym obszarze. Przedstawiono szczegółowy opis obserwacji tego gatunku na terenie Parku.
Przeprowadzono badania w gospodarstwach agroturystycznych położonych w Parku Krajobrazowym „Dolina Baryczy”. Celem badań było określenie docelowych grup nabywców usług turystyki wiejskiej oraz ocena stopnia przygotowania oferty tych gospodarstw pod kątem wymagań i oczekiwań ich klientów. Ankietyzacja gości umożliwiła zdefiniowanie grup docelowych. Są nimi: rodziny z dziećmi, ludzie starsi oraz miłośnicy przyrody. Analiza bazy turystycznej gospodarstw oraz oferowanego produktu wykazała, że kwaterodawcy nie przygotowali swojej oferty zgodnie z wymaganiami i potrzebami konkretnej grupy nabywców.
15
63%
W referacie zostanie przedstawiona atrakcyjność turystyczna Parku Krajobrazowego „Dolina Baryczy”, głównie w oparciu o walory antropogeniczne, na tle jego wyjątkowości przyrodniczej. Oba rodzaje walorów składają się na atrakcyjność turystyczną danego miejsca i są ze sobą nierozerwalnie związane. Praca ma ukazać, iż nawet na obszarach przyrodniczo cennych, walory kulturowe są przedmiotem zainteresowania turysty i wraz z walorami przyrodniczymi stanowią podstawę istnienia funkcji turystycznej w parkach krajobrazowych.
Rezerwat przyrody „Stawy Milickie” leży w północo-wschodniej części województwa dolnośląskiego, w dorzeczu Baryczy. Zajmuje teren 5324,31 ha, z czego 3808 ha przypada na stawy rybne. O jego wysokich walorach przyrodniczych i randze ochronnej świadczy fakt, że znajduje się w europejskiej sieci Natura 2000 (obszar specjalnej ochrony ptaków) i Parku Krajobrazowym „Dolina Baryczy”; objęto go również Konwencją Ramsarską i wpisano na ONZ-owską listę Living Lakes. Chociaż rezerwat „Stawy Milickie” powołano w celu ochrony ptaków wodno-błotnych, to stanowi on także środowisko życia dla wielu grup bezkręgowców. Tym ostatnim nie poświęcono dotąd zbyt wielu systematycznych badań. Niniejsza praca częściowo wypełnia tę lukę, gdyż jej efektem jest rozpoznanie stanu jakościowego małży skójkowatych (Unionidae) w stawach i kanałach kompleksu „Ruda Sułowska” (1139 ha). Stwierdzono tu występowanie czterech gatunków: szczeżui wielkiej Anodonta cygnea, szczeżui pospolitej A. anatina, skójki malarzy Unio pictorum oraz skójki zaostrzonej U. tumidus. Szczeżuję wielką w Polsce zalicza się do gatunków rzadkich i zagrożonych wyginięciem, lecz na badanym obszarze jest jeszcze gatunkiem dominującym w zgrupowaniu małży skójkowatych
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.