Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 26

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Lactobacillus rhamnosus
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Lactobacillus rhamnosus kapsułkowano za pomocą suszenia rozpyłowego. Wykorzystano emulsję skrobiową z 10-procentową zawartością masła kakaowego, którego dotychczas nie wykorzystywano w procesie suszenia rozpyłowego probiotyków. Analizowano przeżywalność bakterii po procesie suszenia oraz po 3 h inkubacji w pH 2. Zastosowano dwa warianty suszenia: temp. wlotowa 180°C, temp. wylotowa 65°C, przepływ 290 mL/h oraz temp. suszenia 130°C, temp. wylotowa 55°C, przepływ 290 mL/h. Masło kakaowe ochroniło mikroorganizmy przed wysoką temperaturą procesu oraz przed niskim pH. Optymalna temperatura suszenia wynosiła 130°C, wysoka przeżywalnośó bakterii po procesie (1 log) oraz najmniejsza wrażliwość na działanie niskiego pH.
Lactobacillus rhamnosus E/N is a probiotic bacterium, which synthesizes exopolysaccharides (EPS) with significant bifidogenic and antioxidant activities. The sugar composition of the EPSs produced depended on carbohydrates used as a carbon source in the growth media. Five Bifidobacterium strains were tested in vitro for their ability to utilize all the EPSs studied. The highest bifidogenic activity was revealed by EPSs obtained from Lactobacillus cultures supplemented with Gal, Lac, and Mal as the only carbon source, while significant antioxidant effects were observed in EPSs isolated from growth media enriched with galactose, lactose, and sucrose.
Oporne na trawienie enzymatyczne chemicznie modyfikowane dekstryny otrzymane w wyniku ogrzewania skrobi ziemniaczanej z kwasem chlorowodorowym jako katalizatorem oraz dodatkowo kwasami polikarboksylowymi (cytrynowym i winowym) testowano jako źródło węgla dla bakterii z rodzaju Lactobacillus o potwierdzonych właściwościach probiotycznych. Hodowano bakterie Lactobacillus rhamnosus GG i Lactobacillus casei DN 114 001 w podłożu zawierającym testowane dekstryny jako jedyne źródło węgla. Dynamikę wzrostu badano bezpośrednio po zaszczepieniu oraz po 4, 8, 12, 24, 48, 72, 96 i 168 godzinach inkubacji (37°C) metodami płytkową Kocha oraz spektrofotometryczną. Badano również pH i aktywność kwaszącą szczepu. Wykazano, że szczepy Lactobacillus rhamnosus GG i Lactobacillus casei DN 114 001 były zdolne do metabolizowania dekstryn ze skrobi ziemniaczanej, które w zastosowanym podłożu stanowiły jedyne źródło węgla. Najlepszym źródłem węgla okazały się dekstryny D1 i D2.
Response surface methodology was used to optimize media components such as carbon and nitrogen (simple and complex) sources, mineral agents and growth factors (B vitamins, amino acids) for enhancing the biomass production of Lactobacillus rhanmosus PEN. For screening experiment the following carbon sources were selected: glucose, glucose+pyruvate, glucose+citrate, glucose+lactate, galactose, fructose, lactose, sucrose, maltose, lactulose, fructooligosaccharides, maltodextrins DP 4-7 and DP 13-17. Nitrogen sources such as yeast extract, meat extract and peptone K were used in lower concentrations than in MRS medium which served as a control. All experiments were run at 37°3C for 24-48 h under stationary conditions. Constituents chosen after the first screening experiments were further screened by the Plackett-Burman design. Glucose and sodium pyruvate, meat extract, potassium phosphate, sodium acetate, and ammonium citrate were chosen as promising medium components for further optimization studies. By solving the regression equation and analyzing the response surface carton, optimal concentrations of the components were determined as: glucose (13.4 g/l), sodium pyruvate (3.4 g/l), meat extract (7.2 g/l), potassium phosphate (2.0 g/l), sodium acetate (5.0 g/1) and ammonium citrate (2.0 g/l). In comparison to MRS broth the optimal medium contained fewer ingredients and in modified amounts but Lb. rhanmosus PEN showed better growth activity. Biomass concentration (as dry cell weight) of bacteria cultivated in optimal medium at bioreactor conditions was 5.5 g/l after 16 h of incubation, being higher in comparison with bacterial growth in MRS medium (1.9 g/l) under the same conditions. Moreover, the new medium was less expensive.
Probiotics and prebiotics play an important role in human and animal nutrition. Those research studies were performed to evaluate the potential of using legume sprouts as carriers for probiotic strain of Lactobacillus rhamnosus GG. They determined the effect of legume species, temperature of sprouting, and inoculation methods of seeds or growing sprouts on the survival and/or growth of probiotics. It was found that the count of bacteria in sprouts depended on the germination temperature, inoculation methods as well as on the species of legume used as a carrier. The beans examined (Adzuki and Mung) germinated effectively at a temperature between 25 ÷ 35 ºC. And the lentil sprouted most effectively at 25 ºC. In the case of soy-bean and lentil, the temperature of 35 ºC caused the germination efficiency to decrease. The growth of Lb. rhamnosus GG was reported only in the case of the lentil and soy-bean sprouts obtained from the seeds imbibed in an inoculum and germinated at 25 ºC. The count of probiotic bacteria was 3.1×10⁶ and 7.18×10⁶ CFU per grams of fresh mass, respectively. The sprouts obtained from the bean seeds analyzed did not provide any conditions for probiotic bacteria to survive and grow. The best carrier for the probiotic bacteria studied were the soy-bean sprouts; in their case, after inoculation of seeds and using a suspension of probiotic bacteria, the sprouts obtained at 25 ºC had the best quality parameters.
Celem pracy była ocena możliwości zastosowania szczepu Lactobacillus rhamnosus K4 do wytworzenia produktu probiotycznego na bazie soku z kapusty białej oraz określenie bezpieczeństwa zdrowotnego proponowanego produktu w zakresie zawartości amin biogennych: putrescyny, kadaweryny, tyraminy i histydyny. Materiałem doświadczalnym był fermentowany sok z kapusty białej (Brassica oleracea var. capitata, odmiany kamienna głowa) z 2-procentowym dodatkiem sacharozy, do którego dodano 30 % soku marchwiowego oraz potencjalnie probiotyczny szczep bakterii kwasu mlekowego – Lb. rhamnosus K4. Ustalono warunki fermentacji: czas 6 h i temp. 37 ºC, zapewniające uzyskanie produktu o najwyższej ogólnej jakości sensorycznej. Po fermentacji liczba komórek Lb. rhamnosus K4 wzrosła z 8,20 do 9,09 log jtk/cm3, a wartość pH obniżyła się z 6,02 do 4,84. Do 12. dnia przechowywania soku w temp. 4 i 8 ºC liczba komórek utrzymywała się na stałym poziomie, a sensoryczna jakość ogólna wynosiła powyżej 5 j. u. W soku przechowywanym w temp. 23 ºC nastąpiło obniżenie jakości ogólnej do 4,7 j. u. 4. dnia oraz do 2,3 j. u. – 12. dnia. Zawartość kadaweryny w świeżym soku wynosiła 0,27 mg/kg, a podczas przechowywania wzrosła do 11,01 mg/kg. Stwierdzono, że istnieje możliwość zastosowania szczepu Lb. rhamnosus K4 do produkcji akceptowanego sensorycznie fermentowanego soku z kapusty z dodatkiem surowego soku marchwiowego, o liczbie komórek warunkującej właściwości probiotyczne i bezpieczeństwo zdrowotne produktu.
Celem pracy było określenie wpływu dodatku probiotycznych kultur Lactobacillus rhamnosus Howaru i Lactobacillus acidophilus Howaru na cechy sensoryczne sera edamskiego. Konsekwencją zastosowania w procesie technologicznym głęboko mrożonych koncentratów bakterii mlekowych był brak typowego orzechowego aromatu oraz oczkowania, zarówno w serach kontrolnych, jak i doświadczalnych. W serach doświadczalnych wyprodukowanych z udziałem Lactobacillus acidophilus Howaru stwierdzono bardziej miękką, plastyczną konsystencję (Me-5 po 4 i 6 tygodniach dojrzewania) w porównaniu z pozostałymi wyrobami (Me-6). Z kolei sery wyprodukowane z dodatkiem kultury probiotycznej Lactobacillus rhamnosus Howaru charakteryzowały się znacznie intensywniejszym smakiem i zapachem, charakterystycznym dla serów długo dojrzewających (Me-4,5). Stwierdzono występowanie statystycznie istotnych różnic zapachu (p<0,05) między serami kontrolnymi a serami z dodatkiem kultury L. rhamnosus Howaru. Zastosowanie kultur probiotycznych w technologii sera edamskiego pozwala na wyprodukowanie serów o zmodyfikowanych cechach sensorycznych, m.in. typowych dla serów długo dojrzewających.
Celem badań zaprezentowanych w II części artykułu była ocena wpływu zastosowania dodatku do wody pitnej preparatu zawierającego potencjalnie probiotyczne szczepy bakterii Lactobacillus plantarum K KKP 593/p oraz Lactobacillus rhamnosus KKP 825 na florę jelitową, parametry biochemiczne oraz morfologię krwi kurcząt brojlerów. Doświadczenie wykonano na 250 kurczętach rasy Ross 308. Czynnikiem doświadczalnym był dodatek preparatu bakteryjnego do wody pitnej w ilości 0,1 g L⁻¹, co odpowiadało dawce 1,0 x 10⁸ jtk L⁻¹ . Kurczęta odchowywano przez 42 dni, żywiono ad libitum sypkimi mieszankami typu starter, grower i finiszer. W trakcie uboju pobrano treść jelita cienkiego i krew w celu wykonania odpowiednich analiz. Stwierdzono, że dodatek preparatu bakteryjnego do wody pitnej miał wpływ na całkowite zahamowanie wzrostu bakterii z gatunku Clostridium perfringens oraz obniżenie liczebności E. coli w przewodzie pokarmowym kurcząt. Dodatek preparatu bakteryjnego do wody nie miał wpływu na wskaźniki biochemiczne krwi w odniesieniu do kwasów żółciowych, kwasu moczowego i białka ogólnego oraz aktywności enzymów: transaminazy asparaginianowej i fosfokinazy kreatynowej. Dodatek preparatu nie miał również wpływu na wskaźniki hematologiczne krwi: liczbę erytrocytów, limfocytów, zawartość hemoglobiny i hematokryt. Tym samym stwierdzono, że stosowanie do wody pitnej preparatu zawierającego potencjalnie probiotyczne szczepy Lactobacillus plantarum K KKP 593/p oraz Lactobacillus rhamnosus KKP 825 stabilizuje skład mikrobioty przewodu pokarmowego oraz nie powoduje negatywnych skutków zdrowotnych kurcząt brojlerów.
Background. Drying is the oldest method of food preservation. It works by removing water from the food, which prevents the growth of microorganisms and decay. Moreover, spray or freeze drying is also used for the preservation of probiotic cultures. The aim of this study was to compare a survival rate of probiotic bacteria Lactobacillus rhamnosus during spray and freeze drying in ATPS. These results were also compared with survival rate of cells dried under the same conditions but suspended only in skim milk, 6% solution of PVP or 6% solution of dextran. Material and methods. The bacteria Lactobacillus rhamnosus GG were suspended and spray or freeze dried in various types of aqueous two-phase emulsions: PVP/dextran, PEG4000/dextran and PEG8000/dextran. These emulsions consisted of different types of polymers and had varying ratio of polymers in dispersed (dextran) and dispersing (PEG and PVP) phases. Results. The research demonstrated that survival rate of bacteria directly after drying depended mainly on protective reagent, rather than on drying method. After 30-day-storage of the dried bacteria cell specimens, the highest survival rate was noted in case of freeze dried cells in milk. In case of spray drying the highest cell survival rate was observed when emulsion PVP3.6%/dextran2.4% was used as a drying medium. Conclusions. Finally, it has been found that cell survival rate was not strongly influenced by the storage temperature of the powder but it depended on the drying medium.
Celem badań zaprezentowanych w I części artykułu była ocena wpływu zastosowania dodatku do wody pitnej preparatu zawierającego potencjalnie probiotyczne szczepy bakterii Lactobacillus plantarum K KKP 593/p oraz Lactobacillus rhamnosus KKP 825 na wskaźniki produkcyjne oraz cechy rzeźne kurcząt brojlerów. Doświadczenie wykonano na 250 kurczętach brojlerach Ross 308. Czynnikiem doświadczalnym był dodatek preparatu do wody pitnej w ilości 0,1 g/L, co odpowiadało dawce 1,0 x 10⁸ jtk L⁻¹ . Kurczęta odchowywano przez 42 dni, żywiono ad libitum sypkimi mieszankami typu starter (od 1 do 21 dnia), grower (od 22 do 35 dnia) i finiszer (od 36 do 42 dnia życia). W trakcie eksperymentu kontrolowano masę ciała kurcząt, ich śmiertelność oraz spożycie paszy. Po zakończeniu doświadczenia ptaki poddano ubojowi i określono parametry rzeźne. Stwierdzono, że dodatek preparatu bakteryjnego do wody pitnej skutkuje zwiększeniem końcowej masy ciała kurcząt oraz zmniejsza śmiertelność w porównaniu do ptaków z grupy kontrolnej, nie skarmianych preparatem. Dodatek preparatu do wody pitnej nie ma wpływu na masę podrobów (żołądka, serca i wątroby), masę mięśni piersiowych i nóg oraz tłuszczu sadełkowego. Nie ma także wpływu na pobranie i konwersję paszy przez kurczęta.
Celem pracy była ocena przeżywaIności w środowisku kwaśnym i w obecności żółci szczepów Lactobacillus rhamnosus i Lactobacillus acidophilus wchodzących w skład preparatów farmaceutycznych. Stwierdzono różnice między szczepami w zakresie ocenianych właściwości. Wszystkie szczepy spełniały kryteria stawiane szczepom probiotycznym, przeżywały w środowisku o pH 3 i w obecności żółci.
Przeprowadzono studia porównawcze nad możliwością zastąpienia w badaniach adhezji bakterii mlekowych modelu kultury komórek nabłonka jelitowego innymi uproszczonymi modelami. Badano przyczepność bakterii probiotycznych Lactobacillus casei Shirota ATCC 39539, Lactobacillus acidophilus LC1 oraz Lactobacillus rhamnosus GG ATCC 53103 do membran wykonanych z alginianu, karagenu, żelatyny, kolagenu, szkła, polistyrenu i karboksymetylocelulozy. Zaobserwowano największy stopień przyczepności bakterii probiotycznych do membran wykonanych z karboksymetylocelulozy i kolagenu. W większości wariantów doświadczeń liczba przyczepionych komórek bakteryjnych wzrastała wraz ze wzrostem czasu ich kontaktu z powierzchnią stałą. Wykazano także różnice w przyczepności komórek do hydrożeli o różnych stężeniach. Na podstawie przeprowadzonych badań można stwierdzić, że stopień adhezji bakterii probiotycznych do różnych powierzchni organicznych i nieorganicznych jest cechą zaleną od szczepu mikroorganizmu. Żaden z prostych modeli adhezyjnych, zastosowanych w tej pracy, nie charakteryzował się adhezyjnością porównywalną z komórkami nabłonka jelitowego Caco-2 i HT-29, stosowanego obecnie jako główny model in vitro do badań adhezji bakterii probiotycznych.
Szansą na zwiększenie zainteresowania konsumentów serami dojrzewającymi jest wprowadzenie na rynek produktu innowacyjnego, który odznaczałby się akceptowanymi cechami sensorycznymi. Tę innowacyjność można osiągnąć np. przez zastosowanie bakterii probiotycznych, o potencjalnie prozdrowotnym działaniu na organizm człowieka, do produkcji serów dojrzewających. Celem podjętych badań była ocena wpływu probiotycznych pałeczek Lactobacillus rhamnosus Howaru i Lactobacillus acidophilus Howaru na zakres (N-rozpuszczalny) oraz głębokość (N-peptydowy i N-aminokwasowy) proteolizy podczas dojrzewania sera edamskiego. Konsekwencją zastosowania kultur probiotycznych był większy zakres (N-rozpuszczalny) oraz głębokość (N-aminokwasowy) dojrzewania, a tym samym znaczne zróżnicowanie cech sensorycznych serów doświadczalnych w porównaniu z wyrobami kontrolnymi. Zastosowanie w wyrobie sera edamskiego kultur probiotycznych Lactobacillus acidophilus Howaru i Lactobacillus rhamnosus Howaru umożliwiło intensyfikację proteolizy czego dowodem są większe przyrosty zawartości N-rozpuszczalnego i N-aminokwasowego. Sery doświadczalne wyprodukowane z Lb. acidophilus charakteryzowały się największą zawartością N-rozpuszczalnego, N-peptydowego i N-aminokwasowego zwłaszcza po 6 tygodniach dojrzewania.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.