Przeanalizowano 5 ustaw: o lasach, o usługach turystycznych, o ochronie przyrody, o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej, pod kątem zawartych tam norm i ustaleń dotyczących turystyki w lasach i na obszarach przyrodniczo cennych. Stwierdzono niewielką ilość odniesień tam występujących w stosunku do problematyki turystyki przyrodniczej. Wykazano potrzebę redefinicji podstawowych pojęć, całościowej i spójnej kodyfikacji zagadnień turystyki na obszarach leśnych, usunięcia sprzeczności, błędów, niesymetryczności ustaw oraz w miarę możliwości uzupełnień w stosunku do zasady trójczłonowej koncepcji normy prawnej. Prawo powinno zmieniać się wraz z rozwojem cywilizacyjnym, przystosowywać do nowych oczekiwań i potrzeb społecznych. Leśnictwo, ochrona przyrody, turystyka to działy dużej aktywności społecznej, rozwijające się, zmieniające, stąd potrzeba zmian w prawie.
Toczy się w kraju dyskusja, dotycząca wprowadzenia do Konstytucji RP szczególnej ochrony lasów Skarbu Państwa. Autor, pracownik Zakładu Prawa Ochrony Środowiska w Instytucie Nauk Prawnych PAN, zwraca uwagę, iż lasy są już chronione przez Konstytucję, jako element środowiska, do którego ochrony ustawa zasadnicza odnosi się pięciokrotnie. Istotne jest przestrzeganie przepisów ustawodawstwa zwykłego, m.in. o zachowaniu narodowego charakteru strategicznych zasobów naturalnych kraju.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.