Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Kentucky bluegrass
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The effect of auxin treatment on the formation of apomictic – endospermless grains in Poa pratensis was investigated in the study. Four polish cultivars: Skiz, Eska 46, Alicja, Ani as well as six breeding lines: POB 13, SK-W-33, SKW-15, SKW-35A, SK-W-35A and SK-W-35B were tested by embryological methods to reveal the reproduction pathway in greenhouse and field conditions. The obtained results showed that four genotypes, i.e. Alicja, Ani, Eska 46 and SK-W-35B are facultative apomictic and the other have formed seeds only on the apomictic way. In facultative apomicts it was found that in many cases both endospermless ovules containing embryo sacs with embryos or embryo sacs with well developed endosperm were formed. In the case of apomictic genotypes only endospermless seeds were observed.
Odporność wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.) na brunatną plamistość powodowaną przez Drechslera poae (Baudys) Shoemaker jest jednym z głównych celów hodowlanych nowych odmian tego gatunku. W pracy przedstawiono przegląd literatury dotyczącej ochrony wiechliny łąkowej przed D. poae. Główny akcent położono na rolę hodowli odpornościowej. Scharakteryzowano rolę ekotypów jako ewentualnych źródeł odporności do dalszej hodowli oraz opisano metody wstępnej selekcji. Omówiono ponadto ochronę chemiczną oraz prawidłową agrotechnikę, jako ewentualne metody wspomagające.
The collection consisted of 20 selected ecotypes of Poa pratensis L. which were compared with Skrzeszowicka variety. In respect of the studied features a few ecotypes appeared to be predominant over the standard variety, although this predominance was not statistically proved. It was found that weakly yielding varieties formed few above-ground shoots of a low height. Their leaves were short but the leaf width did not differ from that of good-yielding forms. From among the collected ecotypes only one, yielding on the level of a standard variety, belonged to early forms. The yield of green mass correlated best with the number of vegetative and generative shoots as well as with the length of flag leaf.
W pracy przedstawiono przegląd wiedzy dotyczącej jednej z najważniejszych chorób wiechliny łąkowej, jaką jest brunatna plamistość powodowana przez Drechslera poae (Baudys) Shoemaker. Wiechlina łąkowa (Poa pratensis L.) należy do podstawowych gatunków traw gazonowych i pastewnych na całym świecie. Główny akcent położono na opis biologii D. poae, opis choroby powodowanej przez tego patogena oraz na opis jego znaczenia gospodarczego. Omówiono również stanowisko taksonomiczne i występowanie D. poae.
Dwadzieścia odmian w tym 5 rodów hodowlanych Poa pratensis pochodzących z Polski, krajów Unii Europejskiej i Kanady było badane w latach 1999–2001 w użytkowaniu trawnikowym w Radzikowie (centralna Polska). Oceniano następujące cechy odmian w sezonach i latach: przezimowanie, ogólny aspekt estetyczny, zadarnianie, powolność odrastania, doskonałość liścia, jakość trawnika, zimozieloność, kolor oraz odporność na choroby: helmintosporioza (Dreschlera poae) i rdzę żółtą (Puccinia striiformis). Cechy podzielono na główne (4 cechy) i szczegółowe (13 cech). Analizowano zmienność i współzależność cech. Badania wykazały, że odmiany P. pratensis różnią się pod względem wielu cech. Polskie odmiany należały do grupy drobnych pod względem cech głównych (przezimowanie, ogólny aspekt, jakość i zimozieloność). Odznaczały się dość dobrą odpornością na helmintosporiozę, i stosunkowo niską odpornością na rdzę żółtą. Najlepszymi pod względem wiekszości cech okazały się odmiany holenderskie: Barcelona i Bartitia. Rody hodowlane nie ujawniły nowych wartości użytkowych. Stwierdzono dużą zmienność cech u odmian w sezonach i latach. Największą zmienność (ponad 20%) wykazały takie cechy jak: przezimownie, zimozieloność oraz odporność na helmintosporiozę i rdzę żółtą. Zakres zmienności u odmian zawierał się w granicach od 0 do 47%. Stwierdzono istotną współzależność pomiędzy cechami głównymi i szczegółowymi. Ogólny aspekt estetyczny wykazał wysoko istotną współzależność z większością cech szczegółowych. Wynik ten potwierdza że ogólny aspekt jest cechą najważniejszą w ocenie odmian gazonowych.
W latach 1998–2001 badano występowanie i szkodliwość rdzy żółtej powodowanej przez Puccinia striiformis Westend na trawnikach i uprawach nasiennych wiechliny łąkowej. Materiałem do badań było 20 odmian polskich i zagranicznych oraz 35 ekotypów pochodzących z różnych rejonów Polski, które wysiano w dwóch doświadczeniach trawnikowych stosując umiarkowanie intensywną pielęgnację. Pięć z tych odmian oceniano w uprawie na nasiona. Stwierdzono, że populacja P. striiformis występująca na wiechlinie łąkowej w Polsce była formą wyspecjalizowaną do pasożytowania na tym gatunku, ponieważ nie porażała innych gatunków traw. Rdza żółta pojawiała się na wiechlinie w różnych okresach sezonu wegetacyjnego — od maja do października. Przy późnym pojawieniu choroba nie powodowała dużych szkód w uprawach. Wczesne wystąpienie rdzy okazało się groźne dla wiechliny łąkowej. Choroba wpływała negatywnie na wygląd trawników odmianowych, ich zadarnienie i zimozieloność. W uprawie na nasiona, jesienne porażenie obniżało wigor roślin przed zimą. Podatne na rdzę żółtą odmiany wytwarzały w roku następnym mało pędów generatywnych lub kłosiły się nierówno co wpływało ujemnie na plon nasion. Stwierdzono, różnice w podatności odmian i ekotypów wiechliny na P. striiformis. Mniej porażane były takie odmiany jak Bartitia, Miracle, Barcelona, Barzan oraz osiem ekotypów.
W latach 2005-2008 przeprowadzono trzy serie badań, w których oceniano wschody 7 gazonowych odmian Poa pratensis w 6 terminach siewu: 10 maja, 23 sierpnia, 10 września, 10 października, 10 listopada i 7 grudnia. Niezależnie od odmian i serii badań początek wschodów notowano najwcześniej na obiektach z sierpniowymi terminami siewu (w 19 dniu od daty siewu), a najpóźniej na obiektach z listopadowymi terminami siewu (dopiero wiosną następnego roku, w 157 dniu od daty siewu). Na obiektach z wszystkimi terminami siewu we wszystkich seriach badań najwcześniej wschody obserwowano u odmiany Bila. Natomiast odmiana Conni wyróżniała się szybkimi wschodami tylko na obiektach z październikowymi i grudniowymi terminami siewu.
Celem badań była ocena wpływu nawożenia makro- i mikroelementami na plonowanie wiechliny łąkowej odm. Skrzeszowicka i tymotki łąkowej odm. Skrzeszowicka. Badania prowadzono w okresie 5-letnim w doświadczeniu założonym na czarnej ziemi w dolinie Mogilnicy, o poziomie wody gruntowej poniżej 150 cm. Zastosowano doglebowo nawożenie makroelementami: N, K, P, Ca, Mg oraz dolistnie mikroelementami: Cu, Mn, Na, Zn, B. Uzyskane wyniki wykazały większy wpływ nawożenia zarówno makro- jak i mikroelementami na plonowanie Phleum pratense aniżeli Poa pratensis. Największą zwyżkę plonowania suchej masy u obu gatunków obserwowano przy zastosowaniu nawożenia NPK, ponadto Mg. Szczególnie nawożenie Mg zarówno u wiechliny łąkowej i tymotki łąkowej wpływa ma krzewienie, a więc większą liczbę pędów wegetatywnych i generatywnych, a przez to na plonowanie.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.