Przedstawiono opis procedur zaadaptowanych do izolacji i wykrywania DNA pasożytów z rodzaju Dirofilaria w materiale izolowanym od ludzi i przechowywanym w: etanolu (24 tygodnie), formalinie (46 tygodni) lub zatopionym w bloczkach parafinowych (25 tygodni). Najwyższą czułość PCR obserwowano dla próbek DNA uzyskanych z robaków przechowywanych w etanolu, a najniższą dla próbek pochodzących z materiału przechowywanego w formalinie. Izolacja DNA z pasożyta utrwalonego w formalinie była trudniejsza niż w wypadku pozostałych preparatów, a produkty jego powielania były wykrywalne tylko w Real Time PCR. Uzyskane wyniki pokazują, że metody molekularne są stosunkowo łatwym w użyciu sposobem identyfikacji nicieni z rodzaju Dirofilaria obecnych w materiale klinicznym utrwalonym na różne sposoby. Wskazane jest niestosowanie formaliny do przechowywania materiału, który ma być użyty do diagnostyki opartej o PCR.