Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 17

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Bromus inermis
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Postępujące niekorzystne zmiany w składzie gatunkowym runi łąkowej w siedliskach pobagiennych, zwłaszcza na terenach objętych ochroną prawną, wskazują na konieczność poznania mechanizmów kształtowania się jej struktury i walorów. Celem pracy było określenie struktury runi zbiorowisk łąkowych o zróżnicowanym udziale Arrhenatherum elatius i Bromus inermis ukształtowanych w wyniku zaniechania użytkowania, w aspekcie zachowania ich walorów przyrodniczych i możliwości wykorzystania biomasy. Badania przeprowadzono w latach 2013–2015 na łąkach pobagiennych w rezerwacie krajobrazowym „Skarpa Ursynowska” w Warszawie. Określono: stan zbiorowisk łąkowych z 30–60% udziałem A. elatius i z 30–80% udziałem B. inermis, skład gatunkowy, LAI na poziomie 10 i 50 cm, walory przyrodnicze (liczba gatunków w zbiorowisku, wskaźnik różnorodności Shannona-Wienera, klasa waloryzacyjna), wartość produkcyjną (plon, LWU, wartość opałowa A. elatius i B. inermis). Stwierdzono, że analizowane zbiorowiska odznaczają się małymi walorami przyrodniczymi oraz wysokimi plonami miernej i dobrej wartości użytkowej. Duży udział, 60% A. elatius i 80% B. inermis, powoduje równomierne rozmieszczenie powierzchni liści w runi i mniejszą wartość wskaźnika różnorodności gatunkowej. Taka struktura runi wskazuje, że bez podjęcia użytkowania nie można zapewnić realizacji celów ochrony rezerwatu. Koszenie i usuwanie biomasy oraz wprowadzanie gatunków charakterystycznych dla zbiorowisk łąkowych powinno przyczynić się do poprawy funkcji krajobrazowej i estetycznej rezerwatu.
W doświadczeniu łanowym przeprowadzonym w Minikowie, określono masę azotu i węgla zgromadzoną przez rośliny na odłogu, ugorze obsianym roślinami krótkotrwałymi i wieloletnimi. Roślinami wieloletnimi wykorzystywanymi do osłony gleby były rutwica wschodnia (Galega orientalis), stokłosa bezostna (Bromus inermis) i koniczyna biała (Trifolium repens) - w siewie czystym lub w mieszankach. Niezależnie od gatunków roślin wykorzystanych do stworzenia okrywy na ugorze obsianym, ilość gromadzonego przez nie azotu i węgla była wyższa niż przez roślinność naturalną na odłogu klasycznym. Roślinność naturalna (chwasty) zasiedlająca odłóg klasyczny przez okres pięciu lat pobrała do budowy biomasy nadziemnej 230 kg N·ha⁻¹ i 8,05 t C·ha⁻¹. Jednoroczne rośliny jare i ozime okrywające ugór uprawiane w siewie czystym lub w mieszankach zgromadziły w biomasie nadziemnej łącznie w ciągu 5 lat 606 kg N·ha⁻¹ i 15,7 t C·ha⁻¹. Biomasa roślin wieloletnich - rutwicy wschodniej (1205 kg N·ha⁻¹) gromadziła ponad pięciokrotnie, a jej mieszanka ze stokłosą bezostną (976 kg N·ha⁻¹) ponad czterokrotnie więcej azotu, a węgla odpowiednio (25,8 t C·ha⁻¹) ponad trzykrotnie i (21,3 t C·ha⁻¹) dwu i półkrotnie więcej niż okrywa roślinna na odłogu klasycznym. Stokłosa bezostna uprawiana w siewie czystym gromadziła w swojej biomasie dwukrotnie więcej azotu (463 kg N·ha⁻¹) i węgla (18,0 t·ha⁻¹) niż chwasty okrywające odłóg klasyczny, ale mniej o 53% azotu i 15,5% węgla niż wtedy, gdy uprawiano ją łącznie z rutwicą wschodnią. Najwięcej azotu i węgla zgromadziła w biomasie rutwica wschodnia w siewie czystym i w kolejności malejącej, mieszanka rutwicy wschodniej ze stokłosą bezostną, stokłosa w siewie czystym (C) i rośliny jednoroczne jare i ozime (N), a najmniej rośliny na ugorze klasycznym. Rośliny motylkowate, stanowiące okrywę odłogu, należy przynajmniej raz w roku skosić, a obfitą i bogatą w azot i węgiel biomasę przeznaczyć na paszę lub do przyorania pod inne uprawy wymagające nawożenia organicznego. Taki system postępowania może ograniczyć nadmierne kumulowanie się azotu w glebie pola odłogowanego i jego migrację do wód gruntowych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.