Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 50

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Avena fatua
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Acta Agrobotanica
|
1995
|
tom 48
|
nr 1
45-51
The study on wild oat variability was carried in 1986-89y. From among plants collected on cultivated fields were separated 10 species, 4 known in Poland and 6 new. Those had different highness of plants, length of panicles, pubescens and colour of kernels, callus pubescens and mass of 1000 grains. Avena fatua var. fatua and generally species with long callus pubescens were most numerous represented in investigated region. Species with short pubescens of callus were on the average higher, with longer panicles and bigger mass of 1000 grains.
Doświadczenie jednoczynnikowe realizowano w latach 2000-2001. Oceniono zmiany w pobieraniu mikroelementów przez jęczmień jary i owies głuchy (Avena fatua L.) rosnących osobno i razem w warunkach zróżnicowanej obsady roślin. Owies głuchy i jęczmień rosły na poletkach w stosunku 1 : 0, 1 : 1 oraz 0 : 1 w przeliczeniu na 100, 300 i 500 roślin na 1 m². Zawartość i pobranie Cu, Zn, Mn i Fe przez jęczmień jary i owies głuchy zależały od zagęszczenia łanu oraz obecności drugiego gatunku. Pozbawiony konkurencji owies głuchy pobierał więcej niż jęczmień jary Zn, Mn i Fe, a mniej Cu, przy czym pobranie mikroelementów rosło w miarę zwiększania liczby chwastów. W obecności jęczmienia, szczególnie w zagęszczonym łanie, konkurencyjność chwastu została wyraźnie ograniczona. Jęczmień jary zachwaszczony owsem głuchym wykazuje większe zdolności konkurencyjne w pobieraniu mikroelementów niż towarzyszący mu owies głuchy.
9
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Owies gluchy - roslina pozyteczna czy grozny chwast

85%
The positive (many gens interesting for oat breeders) and negative (competitiveness, aggressiveness, variability, adaptability to unfavorable conditions, resistance to some herbicides etc.) features of Avena fatua L. were reviewed. Because the negative characteristics prevail, the farmers should pay more attention to control of this very dangerous weed.
Owies stanowi w Polsce około 7% struktury zasiewów pięciu podstawowych zbóż. Jest jednym z głównych składników mieszanek zbożowych uprawianych na dużym areale. Gatunek ten spełnia także ważną rolę fitosanitarną w płodozmianach o dużym udziale roślin zbożowych. Dobrze znosi uprawę po zbożach, a także jest dla nich dość dobrym przedplonem. Bardzo ważną cechą uprawianych odmian jest ich tolerancyjność na jony glinu na glebach zakwaszonych, których mamy w kraju ponad 60%. Materiał do badań stanowiły 44 polskie odmiany owsa zwyczajnego (Avena sativa L.). Badano tolerancyjność siewek na działanie jonów Al+3w warunkach laboratoryjnych. Zastosowano test glinowy w kulturze wodnej opracowany przez Anioła [1981]. Czterodniowe siewki poddawano działaniu Al+3 o stężeniu 333, 444, 555 μM przez 24 godziny w pożywce standardowej o pH = 4 i temperaturze 25°C. Podstawą oceny tolerancyjności były odrosty korzeni poza strefę absorpcji glinu. Ocenę prowadzono w trzech powtórzeniach. Uzyskane wyniki wskazują na znaczne zróżnicowanie badanych odmian pod względem tolerancyjności w warunkach laboratoryjnych. Maksymalną tolerancyjność nawet przy najwyższym stężeniu A1+3 w pożywce wykazały odmiany Góral, Dukat, Karol i Furman. Odmiany o najwyższej tolerancyjności na toksyczne jony glinu mogą stanowić cenny materiał do syntezy materiałów wyjściowych dla hodowli twórczej owsa.
Environmental contamination, herbicide resistance development among weeds and health concerns due to over and misuse of synthetic herbicides has led the researchers to focus on alternative weed management strategies. Allelochemicals extracted from various plant species can act as natural weed inhibitors. In this study, allelopathic extracts from four plant species sorghum [Sorghum bicolor (L.) Moench], mulberry (Morus alba L.), barnyard grass [Echinochloa crusgalli (L.) Beauv.], winter cherry [Withania somnifera (L.)] were tested for their potential to inhibit the most problematic wheat (Triticum aestivum L.) weeds wild oat (Avena fatua L.) and canary grass (Phalaris minor Ritz.). Data regarding time to start germination, time to 50% germination, mean germination time, final germination percentage, germination energy, root and shoot length, number of roots, number of leaves, and seedling fresh and dry weight was recorded for both the weeds, which showed that mulberry was the most inhibitory plant species while sorghum showed least allelopathic suppression against wild oat. Mulberry extracts resulted in a complete inhibition of the wild oat germination. The allelopathic potential for different plants against wild oat was in the order: mulberry > winter cherry > barnyard grass > sorghum. Mulberry, barnyard grass and winter cherry extracts resulted in a complete inhibition of canary grass. Sorghum however exhibited least suppressive or in some cases stimulatory effects on canary grass. Plants revealing strong allelopathic potential can be utilized to derive natural herbicides for weed control.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.