Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 40

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W parkach miejskich roślinność kształtuje się uwzględniając potrzeby przy­rody i człowieka. Istotne znaczenie ma tu aspekt bezpieczeństwa użytkowników parku, zwłaszcza w przypadku drzew parkowych. Istnieje wyraźna preferencja skrajów zadrzewień, a w dni upalne wnętrz w grupie drzew. Warto zastanowić się jaka funkcja (wypoczynkowa, bezpieczeństwa czy też przyrodnicza) powinna determinować sposób planowania drzew w parkach miejskich i ich zagospodarowania. Celem badań jest odpowiedź na pytanie: czy drzewa rosnące na skraju zadrzewień stanowią większe zagrożenie dla bezpieczeństwa ludzi niż w środku grupy oraz czy wyniki tych badań prowadzą wniosków odnośnie kształtowania miejsc wypoczynku w obrębie drzewostanów parkowych, które da się pogodzić z ochroną bioróżnorodności. Badanie statyki drzew przeprowadzono WID-metodą (wizualną metodą identyfikacji drzew zagrażajacych bezpieczeństwu) Rosłon-Szeryńskiej [2006]. Badania przeprowadzono w oparciu o 76 lip rosnących w grupach w parku Skaryszewskim, przy czym 35 lip - rosnących na obrzeżu grupy i 41 we wnętrzu grupy. Badania statyki drzew rosnących w grupie i w miejscu eksponowanym wykazały, że osłonięcie od wiatru ma znaczenie. Drzewa wewnątrz grupy są stabilniejsze od drzew rosnących w skrajni. Istnieją przesłanki, by ze względów bezpieczeństwa nie organizować miejsc biernego wypoczynku (np. ławek) pod drzewami rosnącymi na skraju zadrzewień. Z punktu widzenia bezpieczeństwa, powinno się kierować wypoczywających poza skraj okapu drzew lub do wnętrza grupy drzew. To częściowo kłóci się z potrzebą ochrony runa parkowego we wnętrzu grupy.
W parkach miejskich roślinność kształtuje się świadomie, zgodnie z oczekiwaniami i potrzebami człowieka, jak również w myśl idei ochrony przyrody i różnorodności biologicznej. Najbardziej widocznymi elementami roślinnymi w każdym parku są zadrzewienia. To od nich między innymi zależy charakter danego terenu i im poświęcono niniejsze badania. Istnieje wyraźna preferencja skrajów zadrzewień, a w dni upalne wnętrz zadrzewień. Warto zastanowić się jaka funkcja (wypoczynkowa, estetyczna czy też przyrodnicza) powinna determi­nować sposób ich planowania i zagospodarowania. Celem badań jest odpowiedź na pytanie, jak zmienia się wartość przyrodnicza runa wraz z odległością od ściany zadrzewienia, w tym jaka jest jego odporność na wydeptywanie. W celu ukazania różnorodności runa w zadrzewieniach o różnym typie pie­lęgnacji wykonano 8 transektów w zadrzewieniach pielęgnowanych w Parku Ska­ryszewskim i 14 w naturalnych w Parku Natolin. Na podstawie zebranych danych policzono wskaźniki odporności na wydeptywanie [Kostrowicki 1981]. Naturalność roślinności prób przedstawiono jako udział gatunków o różnym stopniu synantropizacji [Wysocki, Sikorski 2009]. Badania fitosocjologiczne wykazały związek między różnorodnością biologiczną, a intensywnością pielęgnacji i użytkowania runa parkowego w obrębie zadrzewień. Im mniej deptane i bardziej ekstensywnie pielęgnowane runo, tym większe jego zróżnicowanie gatunkowe i większa zwartość. Z punktu widzenia ochrony przyrody powinno się kierować wypoczywających poza skraj okapu drzew.
Water dependent ecosystems are habitats most vulnerable to urbanization pressure. There are not many such habitats in Warsaw. Those which remained are mostly dewatered sites existing within green areas such as parks. Habitats with peat and moorsh soils have a unique value, thus there is a rational need for detailed research and evaluation to preserve them. This paper is a case-study of two different water dependent ecosystems, localized within the boundaries of Poland’s capital city, both remaining under strong urbanization pressure. Different actions were undertaken to preserve those habitats, with differing results. We examined tendencies of vegetation during recent 20–30 years, basing on fl oristical data. In the areas, where water regime has been disrupted, like Natural Landscape Complex “Olszyna” a significant decline of plants rare in the scale of Warsaw is being noticed. Habitats not disturbed by human interference like ”Zakole Wawerskie” do not suffer significant changes, even an increase of rare plants was marked. Presence of water dependent ecosystems is also correlated with population density. In the areas of highest population density these habitats occur seldom, are of a small size and have simplified border zones. The only areas within Warsaw borders where water dependent ecosystems maintained are the urban parks. In the last decades a progressive decline of wetlands is being noticed, which was also confirmed in this study. The only real chance for further preservation of this areas is to create biodiversity hotspots and good recreation infrastructure.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.