Celem przeprowadzonych badań była próba oceny, czy i w jakim stopniu bliskość trasy komunikacyjnej o dosyć wysokiej intensywności ruchu kołowego wpływa na zawartość metali ciężkich oraz związków siarki w glebach i uprawianych na nich roślinach. Badania przeprowadzono w 1994 roku na terenie Stacji Doświadczalnej Katedry Warzywnictwa AR w Dołujach. Badaniami objęto następujące gleby: czarną ziemię właściwą, glebę murszastą oraz glebę opadowo-glejową właściwą (punkty badawcze były oddalone o 100 do 150 m od krawędzi jezdni). W materiale glebowym określono zawartość rozpuszczalnych (w HCl o stężeniu 0,1 mol‧dm⁻³) i ogólnych form: Fe, Mn, Zn, Cu, Pb, i Cd metodą absorpcyjnej spektrometrii atomowej oraz zawartość siarki ogólnej metodą nefelometryczną. Jesienią z poletek znajdujących się na wytypowanych glebach pobrano do analiz liście i korzenie rośliny wskaźnikowej. Na roślinę wskaźnikową wybrano seler korzeniowy odmiany Diamant. W materiale roślinnym określono zawartość ogólnych form: Fe, Mn, Zn, Cu, Pb i Cd metodą absorpcyjnej spektrometrii atomowej oraz siarki ogólnej metodą nefelometryczną. Badane gleby charakteryzowały się naturalną zawartością ogólnych form metali ciężkich i siarki. Wykazywały jedynie zwiększoną zawartość wymiennego Fe i Mn. Liście roślin uprawianych na wszystkich glebach charakteryzowały się zwiększoną zawartością ołowiu, zaś liście roślin rosnących na czarnej ziemi właściwej (100 m od drogi) zwiększoną zawartością kadmu. Korzenie roślin uprawianych na czarnej ziemi właściwej wykazywały zwiększoną zawartość zarówno ołowiu jak i kadmu.