Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Zgodnie z Ramową Dyrektywą Wodną (RDW) i Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 20 sierpnia 2008 r. (Dz.U. Nr 162 poz. 1008) stan ekologiczny jednolitych części wód powierzchniowych w ciekach naturalnych klasyfikuje się na podstawie wyników oceny elementów fizykochemicznych, biologicznych i hydromorfologicznych. Ocena stanu hydromorfologicznego jest elementem wspierającym ocenę biologiczną cieków wodnych. Wody płynące, osiągające ze względu na elementy hydromorfologiczne stan ekologiczny poniżej dobrego, będą klasyfikowane jako wody złej jakości. Dlatego też bardzo ważna jest dokładna identyfikacja atrybutów hydromorfologicznych w dostosowaniu do warunków polskich. W wielu krajach Unii Europejskiej (UE) wdrażane są liczne metody oceny hydromorfologicznej. Metody te nawiązują do wymogów RDW, ale są zróżnicowane pod względem szczegółowości. Próbę ujednolicenia podjęła Europejska Komisja Normalizacyjna (CEN), której zadaniem jest opracowanie standardowej i porównywalnej oceny w nawiązaniu do wymogów RDW. W artykule podjęto próbę identyfikacji atrybutów hydromorfologicznych możliwych do oceny w warunkach polskich, na podstawie przeglądu metod stosowanych w krajach Unii Europejskiej i w Polsce oraz prac terenowych. W ramach identyfikacji atrybutów hydromorfologicznych zostały zaprezentowane atrybuty oceny dla trzech stref: koryto rzeczne, strefa przybrzeżna oraz dolina rzeczna. Ponadto zostanie przeprowadzona hierarchizacja poszczególnych atrybutów, co pozwoli na poznanie ich znaczenia i rangi w końcowej ocenie stanu hydromorfologicznego jednolitych części wód.
W artykule przeanalizowano dane pomiarowe poziomu zalegania zwierciadła wód podziemnych w studniach gospodarskich położonych w obrębie zlewni górnej Nysy Kłodzkiej w okresie 1971–2005. Wyznaczono okresy niżówkowe wód podziemnych dwiema metodami: stosując wskaźnik zagrożenia suszą gruntową kn oraz wyznaczając niżówkę lub suszę używając jako poziomu odcięcia stan o prawdopodobieństwie p = 90% (niżówka) lub p = 50% (susza). Otrzymane wyniki pozwoliły na wyznaczenie okresów niżówkowych w analizowanych latach oraz umożliwiły na porównanie obu metod. W metodzie wykorzystującej wskaźnik zagrożenia suszą gruntową stosowane są ostrzejsze kryteria wyznaczania okresów suszy, dlatego nadaje się ona do wyznaczania okresów niżówkowych w wieloleciu, druga z metod może być zastosowana do wyznaczenia początku i czasu trwania niżówek w poszczególnych latach wielolecia.
W ramach badań przeprowadzonych w 2010 r. w Parku Narodowym Gór Stołowych (PNGS) oceniono stan hydromorfologiczny głównych cieków. Ocena hydromorfologiczna jest elementem wspierającym ocenę stanu ekologicznego wód, wymaganego przez Ramową Dyrektywę Wodną (RDW). Przeprowadzona ocena hydromorfologiczna (według metodyki IMGW PIB OWr) obejmowała ocenę trzech stref, tj.: koryta rzecznego, strefy przybrzeżnej i doliny cieku. Ocena hydro­morfologiczna polegała na zgromadzeniu niezbędnych danych, dotyczących wielu elementów, w tym: geometrii koryta, substratu dna, ciągłości cieku i występowania barier, struktury brzegów, typu roślinności, użytkowania doliny cieku, itp. Na pod­stawie przeprowadzonej wizji terenowej oceniono cztery cieki: Czerwoną Wodę, Pośną (Posna), Dańczówkę i Czeremnicę. Zebrane podczas monitoringu hydromorfologicznego dane, dotyczące powyższych głównych cieków Gór Stołowych wskazują, iż należą one w większości do klasy III - co pozwala określić ich stan jako umiarkowany o średnim stopniu przeobrażenia. Dodatkowo wyznaczono dla analizowanych cieków wskaźnik jakości ekolo­gicznej (WJE). Wskaźnik jakości ekologicznej obliczono ze stosunku wartości ob­serwowanej do wartości referencyjnej badanego parametru. Na podstawie WJE dokonano również oceny stopnia przeobrażenia dolin rzecznych. Przeprowadzona analiza zmienności WJE dla analizowanych cieków zlokalizowanych w PNGS poz­woliła na ocenę stanu przeobrażenia dolin rzecznych w stosunku do stanu referen­cyjnego (potencjalnego). Badany obszar charakteryzuje się małym stopniem prze­obrażenia (WJE = 0,67). Przeprowadzona ocena stanu hydromorfologicznego wraz z oceną WJE poz­woliła na określenie stopnia przeobrażenia cieków PNGS oraz ocenę natężenia antropopresji. Stworzone materiały przeglądowe w postaci map stworzyły podstawę do dalszych działań planistycznych i naprawczych, szczególnie dla odcinków rzek ze stanem hydromorfologicznym umiarkowanym i złym.
Do analizy wytypowano obszar zlewni górnej Nysy Kłodzkiej, położony w Sudetach Wschodnich. Prowadzony monitoring wód podziemnych w ostatnich latach wskazuje na niższe stany wód podziemnych niż miarodajne dla okresu wielolecia w większości punktów pomiarowych. W związku z obserwowaną tendencją do obniżania się zwierciadła wód podziemnych na obszarach nizinnych podjęto próbę przeanalizowania wieloletnich obserwacji prowadzonych w zlewni górnej Nysy Kłodzkiej. Celem tego artykułu jest scharakteryzowanie zmian głębokości zalegania zwierciadła wód podziemnych czwartorzędowej warstwy wodonośnej w wieloleciu 1971–2005 na podstawie obserwacji prowadzonych w studniach w Domaszkowie, Stroniu Śląskim i Szalejowie Górnym. Analizowany ponad 30-letni okres obserwacji pozwala na interpretację zmian położenia zwierciadła wód podziemnych w powiązaniu z warunkami opadowymi w regionie. Przeprowadzona analiza opadów w wieloleciu 1971–2005 na omawianym obszarze Sudetów wskazuje na ich periodyczność, z występowaniem lat znacznie powyżej lub znacznie poniżej normy wieloletniej. W analizowanych okresach 1971– –2005 (studnie Domaszków i Szalejów Górny) oraz 1980–2005 (studnia Stronie Śląskie) nie obserwuje się statystycznie istotnych zmian w położeniu zwierciadła wód podziemnych. Stwierdzono, iż na obszarze górskim obejmującym zlewnię górnej Nysy Kłodzkiej nie obserwuje się obniżania poziomu zalegania zwierciadła wód podziemnych, obserwowanego dla wielu studni na obszarach nizinnych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.