Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Borneo - nauka latania

100%
W pracy przedstawiono właściwości reologiczne zatężonej frakcji rozpuszczalnych składników kukurydzianego wywaru gorzelnianego (CDS) powstałego przy produkcji etanolu. Analizowane próbki zawierały od 10 do 40 % suchej masy składników CDS. Pomiary zostały przeprowadzone w przepływie ustalonym i oscylacyjnym. Wykazano, że zawiesiny CDS są płynami o złożonych właściwościach reologicznych. Mają one cechy płynów tiksotropowych, a w zakresie stężeń od 25 do 40 % występuje granica płynięcia. Do opisu krzywych płynięcia przy wzrastającej i malejącej szybkości ścinania zastosowano model Herschela-Bulkleya. Wartość granicy płynięcia świeżych zawiesin mieściła się w zakresie od 3,2 Pa dla CDS o stężeniu 25 % do 46,7 Pa dla CDS o stężeniu 40 %. Zniszczenie w przepływie ścinającym mikrostruktury CDS prowadziło do około czterokrotnego obniżenia granicy płynięcia. Na podstawie badań oscylacyjnych stwierdzono, że w płynie w stanie spoczynku powstaje mikrostruktura żelu. Mikrostruktura ta ulega zniszczeniu w ścinającym przepływie rotacyjnym, który jednocześnie przeciwdziała jej pełnej odbudowie. Odbudowę mikrostruktury zaobserwowano natomiast w przepływie oscylacyjnym. Czas odbudowy mikrostruktury silnie zależał od stężenia CDS. W przypadku stężeń 25 i 30 % pełna odbudowa mikrostruktury nastąpiła po 8060 s i 10350 s. W przypadku CDS o stężeniu 35 i 40 % w czasie trwania eksperymentu (10800 s) mikrostruktura płynu uległa odbudowie w 54 i 45 %.
W pracy przedstawiono wyniki badań reologicznych warstw powierzchniowych piw: Dębowe Mocne, Tyskie Gronie, Żywiec oraz Warka Strong w przepływie oscylacyjnym. Uzyskane zależności międzyfazowego modułu zachowawczego Gs’ i międzyfazowego modułu stratności Gs” w funkcji czasu miały przebieg charakterystyczny dla rozcieńczonych wodnych roztworów białek. We wszystkich użytych w badaniach piwach wartości obu modułów wzrastały, a po pewnym charakterystycznym dla danego rodzaju piwa czasie dochodziło do ich przecięcia na wykresie. Wyniki pomiarów oscylacyjnych świadczą o tym, że w warstwach powierzchniowych piw dochodziło do uformowania się struktury sieciowej. Bardzo długi czas formowania się tej struktury jest dowodem, że w jej tworzeniu ważną rolę odgrywały zawarte w piwach białka. Zaobserwowano także, że najbardziej stabilna piana występowała na powierzchni piwa Żywiec. Zmierzone wartości międzyfazowych modułów Gs’ i Gs” tego piwa były najwyższe. Wyniki te wskazują, że istnieje związek między właściwościami reologicznymi warstwy powierzchniowej piwa a stabilnością piany.
Microtubules are dynamic polymers that occur in eukaryotic cells and play important roles in cell division, motility, transport and signaling. They form during the process of polymerization of α- and β-tubulin dimers. Tubulin is a significant and heavily researched molecular target for anticancer drugs. Combretastatins are natural cis-stilbenes that exhibit cytotoxic properties in cultured cancer cells in vitro. Combretastatin A-4 (3′-hydroxy-3,4,4′, 5-tetramethoxy-cis-stilbene; CA-4) is a potent cytotoxic cis-stilbene that binds to β-tubulin at the colchicine-binding site and inhibits tubulin polymerization. The prodrug CA-4 phosphate is currently in clinical trials as a chemotherapeutic agent for cancer treatment. Numerous series of stilbene analogs have been studied in search of potent cytotoxic agents with the requisite tubulin-interactive properties. Microtubule-interfering agents include numerous CA-4 and transresveratrol analogs and other synthetic stilbene derivatives. Importantly, these agents are active in both tumor cells and immature endothelial cells of tumor blood vessels, where they inhibit the process of angiogenesis. Recently, computer-aided virtual screening was used to select potent tubulin-interactive compounds. This review covers the role of stilbene derivatives as a class of antitumor agents that act by targeting microtubule assembly dynamics. Additionally, we present the results of molecular modeling of their binding to specific sites on the α- and β-tubulin heterodimer. This has enabled the elucidation of the mechanism of stilbene cytotoxicity and is useful in the design of novel agents with improved anti-mitotic activity. Tubulin-interactive agents are believed to have the potential to play a significant role in the fight against cancer.
Many bacterial species can be a cause of various heart diseases, such as: Borrelia burgdorferi sensu lato, Coxiella burnetii and Bartonella spp. The aim of the present studies was to establish if any tick-borne infections can contribute to serious heart disorders resulting in the need for heart transplantation. Myocardium, aortic and mitral valve samples from hearts removed from patients undergoing heart transplantation were tested. The presence of Bartonella spp., Borrelia afzeli and C. burnetii bacteria in malfunctioning human hearts has been shown. DNA of Bartonella spp., B. burgdorferi and C. burnetii were detected in various parts of tested hearts. DNA of B. afzelii and Bartonella spp. were found in the aortic valves. DNA of C. burnetii was detected in the myocardium. Mixed infections with Bartonella spp. and C. burnetii were also observed. Obtained results indicate that diagnosis of Bartonella spp., B. burgdorferi C. burnetii and Rickettsia spp. infections should be considered in cases of infectious endocarditis with negative blood cultures.
Background: Autosomal dominant polycystic kidney disease (ADPKD) is one of the most common inherited renal disorders with genetic heterogeneity. Mutations of two known genes are responsible for this disease: PKD1 at 16p 13.3 and PKD2 at 4q21-23. A majority of cases (85%) are caused by mutations in PKD1. Because direct mutation screening remains complex, we describe here the application of an efficient approach to studies based on highly informative dinucleotide and tetranucleotide repeats flanking genes PKD1 and PKD2. Methods: For this study a series of microsatellites closely linked to locus PKD1 (D16S291, D16S663, D16S665, D16S283, Dl6S407, D16S475) and to locus PKD2 (D4S1563, D4S2929, D4S414, D4S1534, D4S423) were selected. Short (81-242 bp) DNA fragments containing the tandem repeats were amplified by polymerase chain reaction (PCR). The number of repeat units of microsatelite markers was determined by fluorescent capillary electrophoresis. Results: DNA microsatellite analysis was performed in 25 Polish ADPKD families and established the type of disease (21 families PKDl-type, 1 family PKD2-type). Conclusions: While a disease-causing mutation in the PKD1 and PKD2 genes cannot be identified, DNA microsatellite analysis provided an early diagnosis and may be considered in ADPKD families.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.