Przepisy prawne określają rodzaj i zakres informacji, których umieszczanie na opakowaniach jest obowiązkowe, dozwolone lub zabronione. Obecnie ta problematyka jest normowana wieloma aktami prawnymi i rozporządzeniami unijnymi. Szczególne znaczenie mają oznakowania opakowań przeznaczonych do pakowania żywności, produktów chemicznych i towarów niebezpiecznych. Przepisy prawne określają rodzaj i zakres informacji, których umieszczenie na opakowaniach jest obowiązkowe oraz zapewnia ochronę konsumentów i zachowanie rzetelnych praktyk handlowych.
Prawidłowe oznakowanie opakowań zapewnia bezbłędny przepływ informacji pomiędzy producentem i konsumentem. Informacje, jakie zawiera oznakowanie, zależą od rodzaju produktu. Informacje na opakowaniu dotyczą najczęściej zapakowanego produktu, w tym głównie opakowań żywności. Ustawodawstwo w tym zakresie jest bardzo obszerne. Jest dużo podstawowych, dotyczących tego aktów prawnych. Informacje umieszczone na opakowaniu żywności ułatwiają dokonanie właściwego wyboru oraz dokonanie zakupu zgodnie z potrzebami. Znakowanie towarów jest bezwzględnym warunkiem na współczesnym rynku i odgrywa dużą rolę w organizacji i technice procesu transportowego.
Podstawowym elementem nowego, wdrażanego od 1994 г., systemu normalizacji są Normalizacyjne Komisje Problemowe - kolegialne organy wykonawcze PKN, prowadzące merytoryczną działalność normalizacyjną w określonych zakresach tematycznych. Problematyką normalizacji opakowań zajmują się: NKP Nr 25 ds. mas włóknistych, papieru, tektury i ich przetworów, NKP Nr 133 ds. opakowań, NKP Nr 135 ds. opakowań metalowych i zamknięć, NKP Nr 168 ds. wyrobów z tworzyw sztucznych oraz NKP Nr 198 ds. szkła.
Opakowanie jest nośnikiem wielu informacji istotnych zarówno dla producenta pakowanych produktów, jak też dla ich nabywcy i użytkownika. Aby umieszczone na opakowaniu oznakowania przynosiły oczekiwane efekty, muszą być powszechnie znane, czytelne i jednoznaczne. Wdrażane obecnie przepisy prawne określają między innymi rodzaj i zakres informacji, których umieszczanie na opakowaniach jest obowiązkowe, dowolne lub zabronione.
Badania wykonano na podstawie dwuletnich doświadczeń wazonowych założonych na materiale glebowym pobranym z warstwy ornej gleby płowej o składzie granulometrycznym gliny lekkiej silnie spiaszczonej pylastej. Obejmowały one dwa zmienne czynniki (dawka siarki, dawka wapna) na trzech poziomach. Nawożenie siarką w formie Na2S04 i wapnowanie w postaci CaC03 zastosowano jednorazowo przed założeniem doświadczenia. W I serii doświadczalnej rośliną testową był rzepak jary, a rośliną następczą jęczmień jary. W II serii uprawiano gorczycę białą, a po niej owies. Zastosowane czynniki doświadczalne wywarły wyraźny wpływ na zawartość magnezu w roślinach. Największe zmiany w koncentracji analizowanego składnika stwierdzono w s.ra. roślin krzyżowych zbieranych w fazie kwitnienia. Zastosowanie Na2S04 spowodowało spadek koncentracji jonów Mg2+ w roślinach testowych. Wapnowanie natomiast spowodowało wzrost zawartości magnezu, zarówno w roślinach zbieranych w fazie kwitnienia, jak również w okresie pełnej dojrzałości. Nawożenie siarką, zwłaszcza w obiektach wapnowanych, przyczyniło się również do wzrostu pobrania jonów Mg2+. Wzrost ten wynikał głównie z plonotwórczego działania obydwu czynników doświadczalnych.
W artykule zaprezentowano pakiet norm o charakterze ogólnym, co wynika z podstawowej zasady prawa technicznego Unii Europejskiej o dobrowolności stosowania norm. Szczegółowe wymagania dotyczące opakowań mogą być natomiast uzgadniane w umowach między dostawcą a wytwórcą.
W systemie gospodarki rynkowej norma jest opisem uznanych reguł technicznych, do dobrowolnego stosowania. Zadaniem jej jest ułatwienie wymiany towarowej. Procesy globalizacji w gospodarce i integracji sprawiają, że coraz większe znaczenie ma normalizacja międzynarodowa, do wymagań której dostosowuje się obecnie także krajową działalność normalizacyjną.
W wieloletnich badaniach polowych oceniono działanie następcze symulowanego kwaśnego deszczu na zmiany w zawartości manganu i żelaza w glebie i w kupkówce pospolitej. Następczy wpływ kwaśnego opadu - głównie o pH 3,2 - zaznaczył się dalszym wzrostem zawartości Mn i Fe w glebie (warstwa 0-20 cm) i w roślinie testowej. W obiektach, w których stosowano dolomit wzrost manganu i żelaza w glebie i w s.m. roślin został praktycznie zahamowany.