W tuczu 3-fazowym 30 warchlaków, loszek i wieprzków 3-rasowych: ♀ (landrace x yorkshire) x ♂ duroc, tuczono od masy ciała 27,2 do 117,5 kg. Zwierzęta podzielono na trzy grupy (po 10 sztuk) – kontrolną (K) i doświadczalne (D1, D2), i żywiono mieszankami pełnoporcjowymi, kontrolując przyrosty dobowe i zużycie paszy. Jedynym źródłem białka w mieszankach dla świń kontrolnych była poekstrakcyjna śruta sojowa. W mieszankach dla świń doświadczalnych poekstrakcyjną śrutę sojową częściowo zastąpiono nasionami łubinu żółtego. Ich udział był stały niezależnie od fazy tuczu i wynosił 7,5% (świnie z grupy D1) lub 15% (świnie z grupy D2). Po zakończeniu tuczu i uboju określono podstawowe wskaźniki rzeźne: masę tuszy ciepłej (kg), grubość słoniny między 3. a 4. żebrem (mm), wysokość mięśnia najdłuższego grzbietu (MLD) między 3. a 4. żebrem (mm) oraz mięsność (%). Przeprowadzono kalkulacje ekonomiczne tuczu; obliczono różnicę między przychodem ze sprzedaży tuczników i poniesionymi kosztami. Zastosowanie 7,5% lub 15% udziału łubinu żółtego w mieszankach dla tuczników doświadczalnych nie miało statystycznie istotnego wpływu na wyniki tuczu. Przyrosty dobowe w grupie K, D1 i D2 były bardzo dobre i wyniosły odpowiednio: 1056 g, 1075 g i 1081 g (P>0,05). Zużycie paszy na przyrost 1 kg masy ciała było niskie i wynosiło: w grupie K – 2,72, D1 – 2,72, D2 – 2,69 kg/kg. Wyniki rzeźne w porównywanych grupach były zbliżone (różnice nieistotne statystycznie). Uproszczona analiza efektywności produkcji wykazała dodatnią stopę zmian: D1 vs K – 18,53% oraz D2 vs K – 8,56%, co potwierdza korzyści wynikające ze stosowania nasion łubinu żółtego w tuczu świń i uzasadnia jego stosowanie.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.