Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 95

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
100%
Rośliny ozdobne od początku dziejów towarzyszyły ludzkości. Istniały we wszystkich znanych nam cywilizacjach. Były obecne w kulturze Mezopotamii, Egiptu, Grecji i antycznego Rzymu. Ludzie już w zamierzchłych czasach zajmowali się nie tylko uprawą roślin użytecznych, lecz także uprawą roślin ozdobnych, ceniąc ich walory dekoracyjne i korzystne oddziaływanie na środowisko człowieka. Już w starożytnym Rzymie praca na roli oraz pielęgnowanie roślin rolniczych i ogrodniczych zostały uznane za podstawowe, najbardziej godne oraz najszlachetniejsze dziedziny ludzkiej działalności. Rola roślin, zwłaszcza roślin ozdobnych, w rozwoju tradycji i kultury, w całokształcie dorobku duchowego i materialnego ludzkości, jest ogromna. Zarówno w przeszłości, jak i w czasach współczesnych roślinom przypisywane jest bogate znaczenie symboliczne. Rośliny kwiatowe stanowią źródło inspiracji twórczej dla artystów, znajdują znamienite miejsce w sztuce i literaturze, są źródłem pożywienia i leków. Tradycyjny związek człowieka z roślinami znalazł swój wyraz także w obyczajach, obrzędach i rytuałach różnych narodów. Celem opracowania, które powstało w wyniku analizy materiałów źródłowych, jest ukazanie roli roślin ozdobnych w rozwoju kultury i tradycji różnych narodów, tym samym przyczynienie się do rejestracji i zachowania polskich zwyczajów oraz tradycji odbywających się z udziałem roślin ozdobnych.
Badaniami objęto pięć stanowisk lilii złotogłów (Lilium martagon L.) na północnym stoku Babiej Góry na wysokości od 884 m n.p.m. do 1452 m n.p.m. Oprócz cech osobniczych gatunku analizowano również warunki glebowe oraz określono typ zbiorowiska roślinnego w miejscu występowania lilii złotogłów. Gleba na której rosły rośliny, charakteryzowała się niską zawartością fosforu i potasu oraz pH od 4,51 do 6,56. Populacja lilii złotogłów charakteryzuje się małą liczebnością do 1 do 30. Osobniki kwitnące mają średnią wysokość od 67 cm do 92 cm i 14-17,6 liści oraz od 2 do 4 kwiatów na pędzie. Udział osobników kwitnących, liczba kwiatów w kwiatostanie i ich rozmiary są uzależnione od warunków świetlnych panujących na stanowisku oraz od wzniesienia n.p.m. Im bardziej oświetlone stanowisko i niżej położone, tym bardziej dorodne osobniki.
An innovatory protocol for large-scale production of narcissus ‘Carlton’ somatic embryos was developed based on the repetitive somatic embryogenesis (RSE). RSE was established as a stepwise process beginning with primary somatic embryogenesis (PSE) on ovary explants followed by secondary somatic embryogenesis (SSE) and continuously repeating cycles of SSE. A highly embryogenic lines of callus were sourced from primary embryogenic tissue, callus and embryos, which were continuously exposed to Amino-3,5,6-trichloropicolinic acid (Picloram) or 2,4-Dichlorophenoxyacetic acid (2,4-D) (both 25 µM) and 6-Benzyladenine (BA) (5 µM). Thus obtained calluses were multiplicated in six-week repetitive cycles and the efficiency of multiplication was 2.1- to 2.3-fold. Using RSE protocol, on regeneration medium containing 5 µM BA and 0.5 µM α-Naphthaleneacetic acid (NAA) it was possible to receive more than 20 embryos per 100 mg of callus. PSE yielded only 3.3–11 embryos. RSE resulted in the production of creamcoloured soft calluses which retained high efficiency of multiplication and differentiation of somatic embryos for over two years.
Śnieżyczka Elwesa (Galanthus elwesii Hook) pochodząca z Azji Mniejszej jest cenioną w ogrodnictwie ozdobnym wiosenną rośliną cebulową. Jest masowo pozyskiwana ze stanowisk naturalnych i stanowi jedną z najważniejszych ozdobnych roślin cebulowych eksportowanych z Turcji do Europy Zachodniej. Śnieżyczka przebiśnieg (Galanthus nivalis L.) jest chronionym gatunkiem krajowym występującym na Podkarpaciu i uprawianym w ogrodach od XVI wieku. Tradycyjny wegetatywny sposób rozmnażania śnieżyczek z cebul przybyszowych jest powolny i mało wydajny, a osobniki rozmnażane generatywnie nie powtarzają cech roślin matecznych. Jednym ze sposobów zwiększenia wydajności tego procesu jest zastosowanie metody in vitro. Inicjację kultur przeprowadzono w latach 2000 - 2003, a materiałem wyjściowym były łuski cebulowe pochodzące z roślin rosnących na kolekcji Katedry Roślin Ozdobnych. Namnażanie śnieżyczek prowadzono drogą organogenezy na pożywkach MS wzbogaconych w cytokininę BA (0,1-25 pM) i zawierających dodatkowo auksynę IAA lub NAA (0-1 AM). Somatyczną em-briogenezę indukowano na pożywkach MS zawierających Picloram (10-25 pM) i BA (1 pM), a uzyskany kalus embriogeniczny namnażano na pożywkach o identycznym składzie. Do produkcji kalusa i łusek cebulowych zastosowano także bioreaktor. Znany jest fakt istnienia genetycznej zmienności w kulturach in vitro, dlatego uzyskane z pąków przybyszowych i z zarodków somatycznych rośliny poddano analizie cytometrycznej. Wykonane na cytometrze przepływowym badania stopnia ploidalności roślin powstałych na drodze somatycznej embriogenezy pod wpływem Picloramu w pożywce wykazały zwiększoną liczbę chromosomów (3 n) u wszystkich testowanych osobników. Natomiast w analizowanych próbach pochodzących z pąków przybyszowych śnieżyczek nie stwierdzono obecności haploidów ani osobników o zwiększonej liczbie chromosomów, z wyjątkiem pochodzących z kultur bioreaktorowych. W tym przypadku 20% badanych roślin było triploidami.
Kalus embriogeniczny tulipanów odmian ‘Apeldoorn’ i ‘Rosy Wing’, uzyskany z eksplantatów zalążni, wykładano na pożywki z obniżoną zawartością substancji wzrostowych, w stosunku do pożywki namnażającej, w celu formowania zarodków somatycznych. W czasie 20 tygodni prowadzenia kultury tkanki embriogenicznej, na pożywkach z 10 i 5 μM Picloramu, określano procent eksplantatów różnicujących zarodki w fazie rozwoju globularnego w zależności od genotypu, stężenia auksyny i czasu trwania kultury. Określano również liczbę, powstałych z 1 g kalusa, zarodków w stadium torpedy. Największy procent eksplantatów różnicujących zarodki globularne odnotowano po 8 i 12 tygodniach prowadzenia kultury, wynoszący odpowiednio 62% i 50% dla odmiany ‘Apeldoorn’ oraz 32% i 30% dla odmiany ‘Rosy Wing’. Również po 3 miesiącach kultury uzyskano najwięcej zarodków w stadium rozwoju torpedo (blisko 14 szt. u ‘Apeldoorn’ i 4 szt. u ‘Rosy Wing’), po tym czasie obniżała się liczba pozyskiwanych zarodków. Formowanie zarodków somatycznych uzależnione było od genotypu badanej rośliny. Średnio 6,64 zarodków otrzymano z kalusa odmiany ‘Apeldoorn’ w ciągu 20 tygodni, niezależnie od pożywki, co stanowiło trzykrotną, istotną przewagę nad odmianą ‘Rosy Wing’.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.