Składowiska odpadów paleniskowych w początkowym okresie eksploatacji gromadziły duże ilości popiołów i żużli transportowanych rurociągami metodą hydrauliczną. Skutkiem takiego sposobu pracy było powstanie przy elektrowniach cieplnych dużych składowisk odpadów zajmujących tereny rolnicze z obwałowaniami przekraczającymi nawet 20 m wysokości. Przestrzeń do gromadzenia nowych odpadów uzyskiwano przez zajmowanie obszaru pod nowe kwatery składowiska i nadbudowę obwałowań na odłożonych osadach w kolejnych etapach rozbudowy. Rozmiary osadników zbudowanych przy elektrowniach sytuują je pośród najpoważniejszych budowli inżynierskich. Ponieważ obwałowania osadników piętrzą wodę lub substancje płynne traktuje się je, niezależnie od konstrukcji i stosowanych materiałów, jak zapory. W miarę rozwoju technologii utylizacji produktów spalania węgla, znacznie zmalała ilość gromadzonych w osadnikach odpadów paleniskowych. Obecnie część popiołów i żużli jest wywożona bezpośrednio z elektrowni samochodami i tylko częściowo są one składowane w osadnikach. Na niektórych istniejących składowiskach stosuje się system eksploatacji ograniczonej do niewielkiej powierzchni. Polega on na odkładaniu żużli w dwóch lub częściej trzech poletkach wydzielonych na powierzchni składowiska. Eksploatacja jest prowadzona przemiennie w ten sposób, że na jednym poletku odbywa się składowanie, drugie pozostaje wypełnione odpadami do osuszenia, a z trzeciego materiał jest wywożony do dalszego wykorzystania. Ponieważ taka eksploatacja odbywa się na części powierzchni istniejącego składowiska, pozostała jego część jest zraszana dla ograniczenia pylenia. Taki sposób eksploatacji sprawia, że warunki pracy obwałowań są podobne jak w normalnym okresie eksploatacji składowiska. Wymagania zachowania warunków bezpieczeństwa określone odpowiednimi przepisami nakazują wykonywanie okresowej kontroli stanu technicznego obiektu opartej na wynikach pomiarów wykonywanych na urządzeniach kontrolnych. Obecnie istniejące przy elektrowniach składowiska są na ogół w ograniczonym zakresie wykorzystywane do składowania odpadów paleniskowych, gdyż znaczna część popiołów po odsączeniu jest wywożona bezpośrednio w celu dalszego wykorzystania, np. w kopalniach, drogownictwie itp. Część powierzchni składowisk spełnia aktualnie swoją dotychczasową funkcję, coraz częściej jednak ograniczona czynna powierzchnia składowania ma charakter osadnika buforowego wykorzystywanego w sytuacjach awaryjnych. Duże fragmenty składowisk po ich rekultywacji wracają do środowiska przyrodniczego jako obszary porośnięte roślinnością i wtórnie zasiedlone przez różnorodną faunę.
Soil contamination of areas covered by industrial plants and farms is one of the major environmental problems whose weight is underestimated in Poland and Europe. Such regions are usually not as exposed to direct pollution as highly urbanized industrial areas. On the other hand, they are usually less strictly monitored than protected areas. The District of Olkusz, an example of such a region, is characterized by well-developed agriculture, regressing local industry and growing tourism industry. However, it borders with Silesia, a heavily industrized area. The study reports the condition of arable soils in Olkusz District in terms of their contamination with lead, cadmium, zinc and copper. The atomic absorption spectrometry (AAS) method was used to determine the concentrations of the metallic elements. The parameters like pH, content of the clay fraction and content of organic matter have been also taken in consideration to assess the bioavailability of the metals. The analytical results showed that, despite the decreasing impact of the local industry, levels of concentration of all the studied metals are significantly higher than their average concentration in Polish soils. Moreover, all the calculated Pearson correlation coefficients between concentrations of the metals were above 0.9, which means they correlate each other strongly. The impact of the local pollutants (mainly Bukowno smelter) in connection with the proximity of the Silesia and the high vulnerability for contamination of the soils precludes agricultural use of the ground in at least half of the cases.
Most studies on the effects of water quality on amphibians concern experimental conditions. The main aim of our study was to determine whether the quality of water bodies in urban environment may be a factor leading to local extinction of some amphibian species. We investigated the current amphibian richness in Kraków water bodies and the water quality of these water bodies. We compared our results with available historical data on amphibian richness in Kraków and we determined the number of amphibian species local extinction for each water body. Then, we compared water bodies with low amphibian extinction rates to water bodies with high amphibian extinction rates in respect to ten water quality chemical indicators. We found that the values of most chemical indicators were higher in water bodies with high amphibian extinction rates. The values of magnesium and chloride ion concentration, as well as conductivity appeared to differ the most between these two types of water bodies which is connected mainly with spring run-off into the water bodies. The results of this study demonstrate that water pollution may lead to local extinction of amphibian species.