Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 30

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy podjęto próbę określenia wpływu Rafinerii Nafty Jedlicze na zawartość mikroelementów w glebach i roślinach uprawianych wokół zakładu. W materiale glebowym pobranym w różnych odległościach od zakładu określono oprócz podstawowych właściwości fizykochemicznych zawartość Co, Cu, Ni i Zn po mineralizacji w HC1O₄ oraz w wyciągu 1 mol HCl·dm⁻³. Natomiast w roślinach określono ogólną zawartość Co, Cu, Ni i Zn po ich rozłożeniu w H₂SO₄, HNO₃ i HC1O₄. Zawartość metali oznaczono techniką atomowej spektrometrii absorpcyjnej (ASA). Najwyższe zawartości pierwiastków w glebie stwierdzono w odległości 4 - 5 km w kierunku południowym od rafinerii. Świadczy to o wpływie dominujących w tym rejonie wiatrów północnych na rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń przemysłowych. Poziom badanych pierwiastków w glebie jest ściśle związany z pojemnością sorpcyjną gleb. Wpływ pozostałych właściwości, takich jak odczyn, zawartość materii organicznej, na gromadzenie się metali w glebie jest niewielki. Statystycznie istotną zależność z odległością od rafinerii wykazano jedynie dla Cu. Wszystkie przebadane próbki pietruszki spełniają kryteria przydatności konsumpcyjnej pod względem zawartości Co, Cu i Ni. Przekroczenia dopuszczalnych zawartości cynku występują tylko w nielicznych próbkach.
W pracy przedstawiono wyniki badań nad zawartością metali ciężkich (Cd., Cu, Ni, Pb i Zn) w glebach lessowych, ziarnie pszenicy i bulwach ziemniaka w regionie podkarpackim. Zawartość Cu, Ni, Pb i Zn w ziarnie pszenicy i bulwach ziemniaka jest niska, podobna do zawartości spotykanych w regionach ekologicznie czystych. Zróżnicowanie zawartości w roślinach jest małe i nie wykazuje związku z całkowitą zawartością i zawartością form przyswajalnych tych metali. Przewidywanie akumulacji metali ciężkich w ziarnie pszenicy i bulwach ziemniaków, oparte na właściwościach fizykochemicznych gleb zawierających naturalne ich ilości, obarczone jest dużym błędem. Uwzględnienie w równaniach wzajemnych interakcji metali w roślinach pozwoliło uzyskać znaczny wzrost wartości współczynnika determinacji. W ziarnie pszenicy wysoki poziom kadmu był ograniczany przez pojemność sorpcyjną gleb, w bulwach ziemniaków przez pH gleby.
W pracy przedstawiono wyniki oznaczeń zawartości ołowiu w glebach piaszczystych w regionie Płaskowyżu Kolbuszowskiego. Zakres oczekiwanych stężeń (odpowiadający „naturalnym zawartościom” tego pierwiastka w glebie) obliczony z zależności między średnią geometryczną (G) i odchyleniem geometrycznym (SG) według formuły (G/SG²)-(G·SG²) wynosi 6,8-29,2 mg·kg⁻¹ i może być wykorzystany jako punkt odniesienia przy ocenie zanieczyszczenia ołowiem gleb badanego regionu. Porównanie zakresu stwierdzonych stężeń ołowiu z zakresem oczekiwanym wskazuje na brak zauważalnego wpływu czynników antropogenicznych na jego poziom w glebach. Zawartość ołowiu w glebach związana jest z naturalnym procesem glebotwórczym, świadczyć o tym mogą także statystycznie istotne na poziomie istotności p=0,001 współczynniki korelacji prostej (r), uzyskane dla zawartości ołowiu i ilości frakcji o średnicy <0,02 mm (r=0,51) i <0,002 mm (r=0,48) oraz niskie statystycznie nieistotne zależności w odniesieniu do zawartości węgla organicznego i odczynu. Naturalną zawartość ołowiu (0°) wykazuje 97,1% gleb tego regionu, a jedynie 2,9% zawartość podwyższoną (I°). Przeprowadzona ocena, według metody opracowanej przez Blumego i Brümmera, akumulacji ołowiu wskazuje na bardzo duże i duże (93% gleb) potencjalne zdolności wiązania tego metalu w glebach piaszczystych badanego regionu. Stwierdzone stężenia ołowiu, średnio na poziomie 13,7 mg·kg⁻¹, oraz dokonana ocena zawartości tego metalu według różnych kryteriów wskazuje, że są to nadal gleby niezanieczyszczone.
The paper presents research on the copper content in grain of winter wheat and spring barley cultivated in 1986-2001, on grey-brown podzolic soils developed from loess (static fertilization experiment) underlying a field located in the Rzeszów Foothills (SE Poland). The experiment was set up by the random sub-block method, on a field under a static fertilization trial composed of a four-year crop rotation system and the NPK Mg or NPK Mg Ca fertilization system. The first variable was liming (A) and the second one consisted of different mineral fertilization variants (B). The basic level of fertilization (N1P1K1) was 80 kg N ha-1, 100 kg P2O5 ha-1 and 120 kg K2O ha-1 under spring barley and 90 kg N ha-1, 80 kg P2O5 ha-1, 100 kg K2O ha-1 under winter wheat. The crop rotation was the following: in 1986-1989 – potatoes, spring barley, fodder cabbage, winter wheat; in 1990-1993, 1994-1997, 1997-2001 – potatoes, spring barley, fodder sunflower, winter wheat. Mineral fertilization included NPK fertilization with constant Mg fertilization, and differentiated NPK fertilization with constant Mg and Ca (liming) fertilization. Liming was performed in 1985, 1989, 1993 and in 1997 (4 t ha-1 CaO). The experiment included 14 fertilization variants with 4 replications. The copper content in plants was determined by FAAS after mineralization of plant samples in a mixture of HNO3:HClO4:H2SO4 in the 20:5:1 ratio. Liming decreased the copper content in spring barley grain but had no statistically significant effect on the copper content in winter wheat grain. Mineral fertilization did influence the copper content winter wheat grain, but decreased it grain obtained from the plot with lower P fertilization together with NK fertilizer. However the interaction (liming x NPK fertilization) did not influence the copper content in cereal grain.
Publikacja prezentuje badania nad zawartością manganu i cynku w ziemniakach i słoneczniku uprawianych w latach 1986-2001 na glebie płowej wytworzonej z lessu (stałe pole nawozowe). Doświadczenie z uprawą roślin założono metodą podbloków losowanych na stałym polu nawozowym w czteroletnim zmianowaniu i nawożeniem mineralnym NPK Mg i NPK Mg Ca. Zmianowanie obejmowało: w latach 1986-1989 - ziemniaki, jęczmień jary, kapustę pastewną, pszenicę ozimą, a w latach 1990-1993, 1994-1997, 1997-2001: ziemniaki, jęczmień jary, słonecznik pastewny, pszenicę ozimą. Nawożenie mineralne obejmowało NPK na tle stałego nawożenia Mg i zróżnicowane nawożenie NPK na tle stałego nawożenia Mg i Ca (wapnowanie). Wapnowanie zastosowano w latach: 1985, 1989, 1993, 1997 (4 t∙ha-1 CaO). Zawartość manganu i cynku w roślinach była oznaczana metodą FASS, po mineralizacji próbek roślin w mieszaninie HNO3 : HClO4 : H2SO4, w proporcji 20 : 5 : 1. Zaobserwowano zmniejszenie zawartości manganu i cynku w bulwach ziemniaków i zielonej masie słonecznika pod wpływem wapnowania. Nawożenie mineralne wpłynęło na zawartość manganu w bulwach ziemniaków oraz manganu i cynku w zielonej masie słonecznika pastewnego. Zaobserwowano, że interakcja wapnowania i nawożenia mineralnego wpłynęła na obniżenie zawartości manganu i cynku w zielonej masie słonecznika pastewnego oraz manganu w bulwach ziemniaków uprawianych na obiektach nawozowych wapnowanych.
In 1986-2001, a two-factor, strict experiment was conducted on a field subjected to static fertilization, situated in the Rzeszów Foothills (Pogórze Rzeszowskie, S-E Poland). The experiment was set up in a random sub-block design with 4 replications. The first variable was liming (A) and the second one consisted of different mineral fertilization variants (B). The basic level of fertilization (N1 P1 K1) was 80 kg N ha–1, 100 kg P2O5 ha–1 and 120 kg K2O ha–1 under spring barley and 90 kg N ha–1, 80 kg P2O5 ha–1, 100 kg K2O ha–1 under winter wheat. Liming did not prove to have any significant effect on the cadmium content in spring barley and winter wheat grain, although the latter tended to decline in response to the treatment. Mineral NPK fertilization, applied in higher doses, significantly raised the content of cadmium, especially in spring barley grain, but less in winter wheat grain. No statistical correlation was proven between the influence of liming and mineral fertilization on the cadmium content in grain of the two cereals. However, the cadmium content was generally lower in grain of cereals cultivated on fertilized objects where liming was applied.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.