Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 46

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy była ocena zmienności genetycznej 24 odmian i zaawansowanych linii hodowlanych pszenicy zwyczajnej z zastosowaniem uproszczonej metody PstI AFLP, a także ustalenie ich powiązań z oceną 7 cech plonotwórczych. W wyniku przeprowadzonych analiz DNA z dziesięcioma starterami selekcyjnymi uzyskano 115 prążków DNA, spośród których 47 (41%) było monomorficznych, a 68 polimorficznych. Średnie podobieństwo międzyodmianowe, na podstawie wszystkich markerów, wyniosło 90% i wahało się od 80% do 95%. Analizowane genotypy różniły się najbardziej pod względem masy ziarniaków z kłosa, płodności kłoska oraz zbitości kłosa. W celu ustalenia związku ocen, bazujących na zmienności profilu DNA i cech plonotwórczych, obliczono korelację matryc podobieństwa genetycznego Dice’a i dystansów Euklidesa. Zgodnie z oczekiwaniami współczynnik korelacji Mantela pomiędzy wartościami obu matryc był ujemny i wynosił -0,151 (p = 0,108). Określono ponadto korelacje pomiędzy obecnością lub brakiem poszczególnych markerów PstI AFLP a wartościami poszczególnych cech fenotypowych. Zakres wartości uzyskanych korelacji wynosił od 0,590 do -0,502. Spośród 68 polimorficznych prążków 11 markerów było istotnie skorelowanych z analizowanymi cechami plonotwórczymi. Prezentowane badania świadczą, że generowane losowo markery DNA mogą być skorelowane zarówno negatywnie, jak i pozytywnie z cechami plonotwórczymi. Wskazuje to na konieczność preselekcji markerów DNA przy ocenie dystansu genetycznego w celu podniesienia skuteczności procesu hodowlanego.
17 rodów mieszańcowych pszenicy uzyskanych w wyniku krzyżowania A. ventricosa i A. juvenalis z różnymi odmianami pszenicy zwyczajnej i odmianą pszenicy twardej oraz formy rodzicielskie analizowano przy wykorzystaniu uproszczonej metody AFLP. Celem badań była ocena zmienności genetycznej i wykazanie transferu materiału genetycznego z gatunków Aegilops oraz T. durum do uzyskanego potomstwa. Uzyskano ogółem 143 prążki, spośród których 17 było monomorficznych a 43 były specyficzne genotypowo. Przeprowadzone analizy potwierdzają transfer DNA z Aegilops venticosa i T. durum do rodów VGL, VGPP i VGPA i z A. ventricosa do kombinacji VGLL oraz VGPBP. Średnie wartości podobieństwa Dice'a w obrębie mieszańców z A. ventricosa i A. juvenalis wynosiły 0,919 i 0,925, odpowiednio. Podobieństwo w grupie odmian pszenicy zwyczajnej było wyższe (0,932). Wyniki świadczą o dużej wydajności zastosowanej metody do wykrywania DNA pochodzącego z innych gatunków w rodach pszenicy zwyczajnej.
W pracy oceniono rody mieszańcowe uzyskane w wyniku krzyżowań Aegilops ventricosa i Aegilops juvenalis z pszenicą zwyczajną i twardą oraz formy rodzicielskie pod kątem zmienności cech plonotwórczych przy wykorzystaniu metody kanonicznej oraz skupień. Ocenę przeprowadzono w celu wyselekcjonowania form, które mogłyby zostać wykorzystane jako materiał wyjściowy w programach hodowlanych pszenicy zwyczajnej. Uzyskane wyniki świadczą o tym, że badane mieszańce cechują się wysokim zróżnicowaniem cech plonotwórczych i mogą stanowić cenny materiał wyjściowy w hodowli pszenicy zwyczajnej. Potwierdzono ponadto użyteczność analizy skupień do selekcji rodów o odmiennej charakterystyce plonotwórczej oraz wytypowano rody o korzystnych cechach plonotwórczych.
W pracy przedstawiono wyniki badań dotyczące określenia wartości przepływu brzegowego Qb dla dwu wybranych rzek górskich: Raby oraz Kamienicy. Przedstawiono również opis wybranych metod obliczania przepływu brzegowego Qb: metodę Williamsa, Woodyera, Wołoszyna, Rileya, Pickupa-Warnera, Wollmana oraz Warnera, Schumma i Browna. Na podstawie analizy wyników obliczeń stwierdzono, między innymi, że do obliczeń przepływu brzegowego Qb nie musimy posiadać obserwacji wodowskazowych, a wystarczą wyłącznie obserwacje i pomiary przeprowadzone punktowo. Ciek, na którym prowadzimy inwestycję hydrotechniczną, może być niekontrolowany. Jednocześnie znajomość wartości przepływu brzegowego dla projektanta z branży hydrotechnicznej stanowi wskazówkę o wielkości wody wpływającej istotnie na kształtowanie się koryta cieku. Wreszcie, zauważono, że przepływ brzegowy silnie kształtuje siedliska roślinne w korycie oraz na brzegach cieku. W związku z tym korytach rzek naturalnych wskazane byłoby określenie wartości przepływu brzegowego przed każdą inwestycją metodą Woodyera. Archiwizacja tych danych może posłużyć w przyszłości do podejmowanych prób renaturalizacji tych i podobnych cieków. Badania zrealizowano dla dwóch różnych morfologicznie odcinków rzecznych: częściowo uregulowanego oraz będącego w stanie naturalnym. Badane zlewnie znajdują się na terenie Karpat.
The ‘pontin’ translocation was obtained as a result of the recombination of segment from Thinopyrum ponticum with Lr19 gene, carrying resistance to leaf rust caused by Puccinia triticina, with chromosome segment of Thinopyrum intermedium, that contains Bdv2 gene that determines tolerance to Barley Yellow Dwarf Virus. Translocation ‘pontin’ is attractive for improvement of modern cultivars of common wheat (Triticum aestivum L.). The aim of the study was optimization of the set of molecular markers for selection of Polish breeding lines carrying ‘pontin’ translocation. We found that testing with AG15 and SCS265/253 markers is sufficient for tracing of the presence of ‘pontin’ translocation introduced from lines ER6, ER20, ER21, ER35 and IK33. As a result of the screening of over 1200 genotypes in 5 loci, lines carrying ‘pontin’ translocation were identified in materials from Choryn and Strzelce. The optimized system of selection is significant for cumulating resistance genes in selected genotypes.
Choroba zbóż wywołana przez kompleks wirusów BaYMV/BaMMV rozpowszechniona w Europie Zachodniej, ma również duże znaczenie w Polsce. Obecnie zmapowanych jest 17 genów odporności na kompleks tych wirusów. Uwzględniając rozmieszczenie genów odporności w genomie jęczmienia możliwa jest celowa kumulacja tych genów w nowych odmianach. Celem badań było określenie zmienności allelicznej w loci Hv-eIF4E i Rym11 w materiałach hodowlanych i odmianach jęczmienia ozimego. W wyniku testowania 748 genotypów wykorzystywanych przez polskie firmy hodowli jęczmienia ozimego stwierdzono, że ważny gospodarczo gen rym5 nie jest wykorzystywany w hodowli głównie z uwagi na ograniczenia jego występowania w materiałach wyjściowych, natomiast gen rym4 występuje w formie homozygotycznej w 36% badanych genotypów. Częstotliwość występowania genotypów o układzie alleli zgodnym z linią referencyjną ‘Russia’ (rym11) wynosi 16%. Układ alleli wskazujący na występowanie genu rym11 występował u odmian Bartosz, Carola, Rosita oraz w linii L02611/1. Równoczesne wprowadzenie do odmian efektywnych kombinacji genów odporności, a w szczególności nagromadzenie wybranych alleli rym4/rym5 i ryml/rym11 może zapewnić długoterminową ochronę przeciwko dynamicznie zmieniającej się populacji wirusów.
Choroby wirusowe mogą się przyczyniać do istotnego spadku plonu w wybranych latach. W celu oceny obecnego stanu zaawansowania hodowli odpornościowej na wirusy w kraju, określono występowanie genu Sbm1 tolerancji na wirusa odglebowej mozaiki zbóż (SBCMV, soil-borne cereal mosaic virus) oraz genu Bdv2 tolerancji na wirusa żółtej karłowatości jęczmienia (BYDV, barley yellow dwarf virus) w 168 liniach pszenicy ozimej oraz w 21 odmianach pszenicy ozimej. O obecności genu wnioskowano na podstawie analiz markerem Xgwm469. Obecność genu Sbm1 stwierdzono w 4 odmianach pszenicy zwyczajnej (Alcazar, Meteor, Ostka Strzelecka i Nateja) oraz w 13 liniach hodowlanych. Odmiany wrażliwe na SBCMV mają w locus Xgwm469-5D allel „null”. W jednej z linii hodowlanych stwierdzono występowanie allela o wielkości 156 pz o nieznanym efekcie fenotypowym. Genotypy pszenicy scharakteryzowano z wykorzystaniem dostępnych markerów DNA dla genu Bdv2 odporności na wirusa żółtej karłowatości jęczmienia. Do identyfikacji genu Bdv2 pochodzącego od A. intermedium wykorzystano markery Bdv2, SC-gp1 i SCD04. Dla markera SC-gp1 uzyskano produkty amplifikacji, które mogą świadczyć o obecności genu, jednak wyniki te nie zostały potwierdzone drugim markerem (Bdv2). Trzeci z testowanych markerów genu Bdv2 (SCD04) dawał niespecyficzne produkty reakcji przy zastosowanej metodyce.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.