Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 38

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Trend „clean label” jest widoczny na etykietach wielu środków spożywczych. Konsumenci zwracają uwagę na naturalny charakter żywności, minimalny stopień przetworzenia, prosty skład itp. Producenci wychodząc naprzeciw oczekiwaniom konsumentów wytwarzają takie produkty i odpowiednio je znakują. Formułując oświadczania na etykiecie produktów spożywczych należy zachować zgodność ze stosownymi przepisami dotyczącymi znakowania. W artykule omówiono, jakie wymagania prawne trzeba spełnić, żeby stworzyć poprawny przekaz marketingowy w ramach trendu „clean label”. We wprowadzeniu przybliżono definicję pojęcia „clean label” i przyczyny rozwoju tego trendu. Wskazano, jakie akty prawne i dokumenty pomocnicze należy wziąć pod uwagę, żeby prawidłowo informować konsumentów o efektach czyszczenia etykiety. Omówiono także szczegółowe warunki stosowania wybranych kategorii oświadczeń z zakresu „clean label” dotyczących: składu produktu, aspektów środowiskowych oraz naturalnego i tradycyjnego charakteru żywności.
Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady przewiduje ustanowienie profili składników odżywczych jako kryterium oceny możliwości stosowania oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych. Z uwagi na złożony charakter dyskusji na poziomie naukowym i ekonomicznym profile te nie zostały jeszcze określone. Przełom mogą przynieść wyniki oceny REFU prowadzonej przez Komisję Europejską dla rozporządzenia nr 1924/2006 w zakresie m.in. profili składników odżywczych. W artykule przedstawiono definicję oraz możliwe zastosowania profilowania żywieniowego. Omówiono wymogi rozporządzenia nr 1924/2006 w odniesieniu do profili. Dokonano także przeglądu dotychczasowych prac nad profilami składników odżywczych: od opinii EFSA z 2008 r. przez model zaproponowany przez KE w 2009 r. po ocenę REFIT rozpoczętą w 2015 r. Przybliżono również argumenty przytaczane w debacie publicznej na temat profili w kontekście stosowania oświadczeń.
W artykule omówiono status prawny i możliwą kwalifikację żywności dla sportowców oraz wymagania w zakresie znakowania produktów z tej kategorii. Ponad cztery lata temu podmioty wprowadzające do obrotu środki spożywcze kierowane do osób uprawiających sport utraciły możliwość zakwalifikowania ich jako żywności specjalnego przeznaczenia żywieniowego. Obecnie omawiany rodzaj produktów podlega horyzontalnym przepisom prawa żywnościowego. W oparciu o obowiązujące regulacje można zakwalifikować żywność dla sportowców jako suplement diety, żywność wzbogaconą lub zwykły środek spożywczy. Określona kwalifikacja produktu będzie wpływała na treść danych obowiązkowych, jakie należy zamieścić na etykiecie. Taka zależność nie występuje w przypadku informacji dobrowolnych, ale należy mieć na uwadze, że ich przekazywanie również podlega stosownym przepisom. W kategorii żywności dla sportowców szczególnie istotne są te dotyczące oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych.
Tradycyjna żywność z państw trzecich to kategoria tzw. nowej żywności, wprowadzona przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2283 z dnia 25 listopada 2015 r, które obowiązuje od 1 stycznia 2018 r. Odnosi się ona do żywności, która nie występowała na dużą skalę na rynku spożywczym UE przed 1997 r., ale ma historię bezpiecznego stosowania w co najmniej jednym kraju spoza UE. Nowe regulacje przewidują uproszczoną procedurę dla tego rodzaju środków spożywczych. W artykule omówiono definicję pojęcia tradycyjna żywność z państw trzecich oraz procedurę uzyskiwania zezwoleń na wprowadzenie takiej żywności do obrotu, na podstawie zapisów rozporządzenia 2015/2283, przepisów wykonawczych oraz stosownych wytycznych EFSA. Przedstawiono również wątpliwości związane z interpretacją nowych przepisów oraz z praktycznymi aspektami ich stosowania. Na przykładzie tradycyjnych produktów z krajów trzecich wskazano korzystne właściwości możliwe do wykorzystania w przemyśle spożywczym.
Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) stale aktualizuje i uzupełnia wyniki naukowej oceny bezpieczeństwa w zakresie zanieczyszczeń w żywności. Na tej podstawie organy decyzyjne UE i przedstawiciele władz państw członkowskich opracowują oraz przyjmują akty prawne w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywności i ochrony zdrowia konsumentów. W artykule przedstawiono prace prowadzone obecnie przez EFSA, Komisję Europejską oraz Stały Komitet ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, a także najnowsze zmiany w unijnych regulacjach prawnych w odniesieniu do zanieczyszczeń w żywności. Omówiono cztery grupy zanieczyszczeń: procesowe, mikrobiologiczne, chemiczne i toksyny pochodzenia roślinnego lub produkowane przez grzyby.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.