Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1

Zmiennosc morfologiczna i plonowanie wybranych klonow slonecznika bulwiastego - topinamburu [Helianthus tuberosus L.]

100%
Goral S.
Hodowla Roślin i Nasiennictwo
|
1998
|
nr 2
6-10
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ niektórych czynników na zapylanie i osadzanie nasion u di- i tetraploidalnej koniczyny czerwonej

100%
Goral S.
Postępy Nauk Rolniczych
|
1965
|
tom 12
|
nr 6
3
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wartość użytkowa topinamburu (Helianthus tuberosus L.)

100%
Goral S.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
1999
|
tom 468
Oceniano cechy morfologiczne warunkujące wysokość plonów i wartości użytkowe 10 genotypów Helianthus tuberosus L. wybranych z kolekcji banku genów IHAR. Wysokość roślin wynosiła od 228-245 cm, a średnia liczba bulw z rośliny od 31-77 sztuk. Wyselekcjonowane z tego materiału dwa rody (nr 6 i 10) wyróżniały się plonem bulw (31 i 34 t·ha⁻¹) oraz ich kształtem i wielkością. Plony świeżej masy łodyg i liści wynosiły odpowiednio 54 i 75 t·ha⁻¹. Utworzone z tych rodów odmiany: Albik (białe bulwy) i Rubik (czerwone bulwy), zarejestrowano w 1998 roku. Bulwy i części zielone nowych odmian mogą być wykorzystane jako pasze dla zwierząt oraz jako surowiec dla przemysłu spożywczego i fermentacyjnego.
4
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Zapylanie i osadzanie nasion u di- i tetraploidalnej koniczyny czerwonej

100%
Goral S.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
1966
|
tom 59
5
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Znaczenie zasobow genowych roslin uzytkowych dla ochrony roznorodnosci biologicznej

100%
Goral S.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
1998
|
tom 463
21-30
W artykule omówiono główne zasady Konwencji o Różnorodności Biologicznej podpisanej w Rio de Janeiro w 1992 roku oraz obowiązki ciążące z tej racji na Państwie Polskim. Ochrona zasobów genowych roślin użytkowych jest jednym z podstawowych zadań krajów sygnatariuszy konwencji. W Polsce realizowany jest program gromadzenia, waloryzacji, dokumentowania i przechowywania roślinnych zasobów genowych zapoczątkowany przez PINGW w latach 20-tych. Głównym celem jest ochrona różnorodności genetycznej odmian i populacji lokalnych wytworzonych przez polskich hodowców i rolników. Ekspedycje krajowe zbierają nie tylko stare odmiany roślin uprawnych, ale także ekotypy traw, których kolekcja w polskim banku genów liczy ponad 20 tysięcy obiektów i reprezentuje około 75% różnorodności genetycznej ekotypów gatunków pastewnych i gazonowych rosnących na stanowiskach naturalnych w Polsce.
6
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Sylfia - roznik przerosniety [Sylphium perfoliatum] potencjalny gatunek do rekultywacji terenow zdegradowanych i gruntow bezglebowych oraz do produkcji pasz

63%
Wozniak M., Goral S.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
1998
|
tom 463
661-668
W kolekcji roślin przeznaczonych do rekultywacji terenów zdegradowanych i gruntów bezglebowych w Instytucie Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie znajduje się gatunek, nad którym prowadzone są aktualnie badania dotyczące jego przydatności do rekultywacji terenów zdegradowanych oraz jako nowej potencjalnej rośliny paszowej. Rośliną tą jest sylfia przerośnięta - (Sylphium perfoliatum L). Sylfia wykazuje bardzo dużą długowieczność w uprawie na tym samym stanowisku [UTEUSH 1991]. Rośliny wysadzone punktowo bujnie się krzewią tworząc od 10 do 20 pędów bocznych. Są one wysokie do 2,5 m. Łodygi są wewnątrz puste, na przekroju przypominające romb o wklęsłych ścianach, rozgałęziają się głównie w górnej części. Liście są duże, zwykle ciemnozielone, szorstkie, wydłużone o średnich wymiarach 30 x 20 cm z ząbkowanymi brzegami, siedzące, zrośnięte polarnie, naprzeciwległe na węzłach łodyg, jakby przeszyte łodygą. Dolne liście rozetkowe osadzone są na długich ogonkach. W pierwszym roku życia rośliny tworzą tylko bujną rozetkę z grubymi, okazałymi liśćmi. W kolejnych latach sylfia wytwarza liczne łodygi i w zależności od gęstości wysiewu tworzy bardzo zwarty łan. Wadą tego gatunku jest nierównomierne kwitnienie, które trwa około dwóch miesięcy. Z punktu widzenia rekultywacji, długo kwitnąca roślina stanowi interesujący i miły dla oka obiekt oraz może być użyta jako roślina do tworzenia pastwisk pszczelich. Roślina wytwarza duże ilości pyłku. 100% pyłku barwi się acetokarminem, co oznacza, że jest on w pełni żywotny. Owocem jest dwuskrzydła brązowa niełupka. Nasiona sylfii smakiem przypominają nasiona słonecznika gryzowego. W dotychczasowych badaniach dokonano opisu i pomiarów cech morfologicznych 2-, 3- i 4-letnich roślin oraz przeprowadzono pomiary zielonej i suchej masy. Ponadto prowadzone są obserwacje wegetacji tego gatunku na wysypiskach śmieci komunalnych przeznaczonych do rekultywacji.
7
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Current status of genetic resources activities in Poland

63%
Bulinska-Radomska Z., Goral S.
Genetica Polonica
|
1991
|
tom 32
|
nr 1-2
8
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Gatunki traw rozlogowych do rekultywacji terenow zdewastowanych

63%
Majtkowski W., Goral S.
Genetica Polonica
|
1994
|
tom 35A
359-363
9
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Przydatnosc polskich odmian hodowlanych Festuca arundinacea Schreb. do rekultywacji gruntow zdewastowanych.

63%
Goral S., Sybilska B.
Łąkarstwo w Polsce
|
2000
|
tom 03
199-204
Among perennial grasses Festuca arundinacea Schreb. has the greatest ability to persist under wide range of climatic and soil conditions. This species is very variable in morphological and physiological characters, has strong root system and is resistant to periodical water deficient in soil. Tall fescue responds well to high nitrogen applications, reaching 100 kg ha⁻¹ Polish varieties of tall fescue shows wide range of response to nitrogen fertilizers and differ in earliness and regrowth energy. Variety Rahela is the most suitable for reclamation of soilless and disturbed lands for its high regrowth energy and positive response to high nitrogen applications. Thus, this variety can be sown on soils fertilized with condensed municipal sewage.
10

Wykorzystanie topinamburu w dokarmianiu zwierzyny

63%
Goral S., Misiewicz J.
Łowiec Polski
|
1989
|
nr 07-08
11

Konferencja naukowo- techniczna na temat: :Problemy urządzeń obszarów wiejskich w gospdarce indywidualnej " Białka, 8-10 IX 1983 roku

63%
Goral S.
Przegląd Geodezyjny
|
1984
|
tom 56
|
nr 03
12

Gospodarstwa chłopskie w urządzaniu obszarów wiejskich

63%
Goral S.
Przegląd Geodezyjny
|
1984
|
tom 56
|
nr 08-09
13
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wyniki badań nad nową odmianą kostrzewy trzcinowej

51%
Goral S., Sybilska A., Polkowski W.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
1988
|
tom 366
Испытания проведенные в Радзикове с сортом Рахеля показали возможность достижения урожая 13 т сухого вещества с гектара. Рассматриваемый сорт характеризуется очень ранним началом роста и равномерным распределением урожаев.
14
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Winterhardiness and chemical composition of DI- and polyploid red, alsike and white clover during the winter season

51%
Goral S., Hulewicz T., Polakowski E.
Genetica Polonica
|
1964
|
tom 05
|
nr 4
15
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Morfologiczne zróżnicowanie ekotypów trzcinnika piaskowego Calamagrostis epigeios (L.) Roth

51%
Hauptvogel P., Podyma W., Goral S.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
1997
|
tom 451
Rekultywacja gruntów zdewastowanych przez przemysł polega na przywróceniu im życia biologicznego, umożliwiającego wegetację roślin wyższych. Trzcinnik piaskowy (Calamagrostis epigeios L. Roth) jest gatunkiem o zdolnościach pionierskich. Rozpoczyna on bowiem ciąg sukcesji naturalnej zarówno na hałdach odpadów kopalni węgla, jak też na wydmach piaskowych terenów zdewastowanych przez przemysł. Celowym jest więc poznanie biologii tego gatunku oraz określenie zakresu zmienności cech morfologicznych populacji występujących w Polsce. W 1996r. dokonano oceny cech morfologicznych 28 ekotypów trzcinnika piaskowego zebranych z terenu całego kraju. Dokonano pomiarów następujących cech morfologicznych: długość rozłogów na początku oraz po zakończeniu wegetacji, wysokość w fazie kłoszenia i pełni kwitnienia, długość i liczba wiech oraz bujność całej rośliny. Za najważniejszą cechę świadczącą o ekspansywności trzcinnika piaskowego uznano długość rozłogów. Ekotypy trzcinnika różniły się bardzo istotnie pod względem liczby wiech na roślinie. Różnorodność morfologiczna badanego materiału świadczy o bogactwie genotypowym trzcinnika piaskowego, występującego na stanowiskach naturalnych w Polsce. Istnieją więc możliwości wytworzenia populacji lub odmian tego gatunku, wykazujących wybitne zdolności pionierskie na gruntach bezglebowych i zdewastowanych.
16

Rekultywacyjna efektywność osadów ściekowych na podłożu wapna poflotacyjnego

51%
Klimont K., Goral S., Jonca M.
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
|
2002
|
tom 223-224
415-425
Badano wpływ stosowania zróżnicowanych dawek osadu ścieków komunalnych na inicjację i intensywność procesów glebotwórczych na bezglebowym podłożu wapna poflotacyjnego Kopalni Siarki „Jeziorko” w zależności od gatunku roślin rekultywacyjnych, a także wzrost wierzby wiciowej na tym podłożu. Bezglebowe grunty (wapno poflotacyjne) nawieziono osadami ścieków komunal­nych w ilościach 250, 500 i 750 m3/ha i nawożono nawozami mineralnymi. Na podłożu tym wysadzono bulwy topinamburu i wysiano nasiona kostrzewy trzcinowej. Na podłożu wzbogaconym dawką 250 m3/ha osadu wysiano ponadto kostrzewę łąkową w mieszance z życicą trwałą, koniczyną łąkową i lucerną mieszańcową. Corocznie ruń kostrzewy trzcinowej, mieszanki traw oraz traw z roślinami motylkowymi wykaszano, lub wypasano bydłem, a zeschnięte pędy topinamburu wiosną wykaszano i rozdrabniano. Również na wapnie poflotacyjnym wzbogaconym 100 m3/ha osadów oraz resztkami pożniwnymi i słomą z żyta (przedplon) założono plantację wierzby wiciowej. W pobranych próbkach podłoża określono skład granulometryczny, zawartość przyswajalnego P, K i Mg, pH oraz zawartość materii organicznej. Stwierdzono, że wszystkie dawki osadów ściekowych wniesione do podłoża wapiennego powodują widoczny przyrost materii organicznej oraz wzrost zawartości przyswajalnych związków P, K i Mg. Wysokie dawki osadu ściekowego w połączeniu z masą organiczną topinamburu wpływają najsilniej na procesy glebotwórcze podłoża wapiennego, poprzez tworzenie się znacznego poziomu organiczno-próchnicznego i zwiększenie zawartości składników mineralnych P, K i Mg. Wolniej ten proces przebiega w przypadku kostrzewy trzcinowej, a najwolniej gdy wzbogacone osadem ściekowym wapno porasta mieszanka traw i trawy z roślinami motylkowymi. Wierzba wiciowa bardzo dobrze rośnie na pokładach wapna poflotacyjnego wzboga­conego osadem ściekowym oraz resztkami pożniwnymi przedplonu i rozdrobnioną słomą. Stan słabo rosnących i wypadających roślin wikliny na części plantacji wydaje się, że nie zależy od niskiej zawartości podłoża w składniki mineralne ale od innych czynników. Skład mechaniczny podłoża jest mocno zróżnicowany, ale minimalnie wpływa na zasobność podłoża w materię organiczną i przyswajalne P, K i Mg. W wierzchniej warstwie podłoża wapiennego procesy glebotwórcze przebiegają intensywniej i zawiera ona kilkakrotnie więcej materii organicznej i składników mineralnych w porównaniu z poziomem podpróchniczym.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.