Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Obszary chronione ostoją rzadkich i zagrożonych gatunków flory segetalnej na przykładzie Wigierskiego Parku Narodowego

100%
Skrajna T., Kubicka-Matusiewicz H.
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura
|
2017
|
tom 72
|
nr 1
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Zbiorowiska roślinne upraw okopowych Wigierskiego Parku Narodowego

100%
Skrajna T., Kubicka-Matusiewicz H.
Agronomy Science
|
2017
|
tom 72
|
nr 3
3

Wielocechowa analiza zmienności wybranych cech użytkowych form lokalnych żyta ozimego

81%
Kubicka-Matusiewicz H., Gozdowski D., Puchalski J., Wisniewski M.
Polish Journal of Agronomy
|
2013
|
nr 15
W pracy dokonano podziału genotypów żyta (Secale cereale L.) na grupy jednorodne wielocechowo oraz przeprowadzono ocenę podobieństwa tych grup. Materiał badawczy stanowiło 250 form lokalnych żyta ozimego pochodzących z Turcji, Afganistanu, Iranu, Pakistanu, Grecji, Indii i Chile. Oceniono je pod względem 16 cech użytkowych w porównaniu do odmiany wzorcowej Dańkowskie Złote. Formy kolekcyjne żyta różniły się głównie pod względem porażenia sporyszem i pleśnią śniegową, liczby ziaren z kłosa oraz masy 1000 ziaren. Pozostałe cechy w mniejszym zakresie różnicowały analizowane obiekty. Do oceny podobieństw obiektów o różnym pochodzeniu zastosowano hierarchiczną analizę skupień Warda, która pozwoliła na wielocechową ocenę podobieństwa form lokalnych żyta. Bardzo podobne wielocechowo były obiekty z Iranu i Afganistanu, podobnymi do nich z kolei były obiekty z Turcji i Pakistanu. Dość podobne były również obiekty z Grecji i Chile. Na podstawie macierzy odległości wielocechowych stwierdzono, że najbardziej podobne do wzorca były obiekty pochodzące z Turcji, a najbardziej różniły się od wzorca formy z Indii. Na podstawie analizy składowych głównych stwierdzono, że silnie dodatnio skorelowanymi cechami były wysokość roślin oraz długość kłosa. Wysokie wartości tych dwóch cech miały głównie genotypy pochodzące z Grecji i Pakistanu, natomiast najniższe – wzorzec, czyli polska odmiana Dańkowskie Złote. Ujemnie skorelowana z wysokością roślin była liczba ziaren w kłosie oraz odporność na mączniaka prawdziwego. Największe wartości tych dwóch cech odnotowano dla odm. Dańkowskie Złote, natomiast spośród pozostałych obiektów dość duże wartości charakteryzowały obiekty pochodzące z Turcji oraz Iranu i Afganistanu. Dodatnio skorelowane ze sobą były również długość okresu wegetacji i długość okresu nalewania. Największe wartości dla tych dwóch cech odnotowano u obiektów pochodzących z Chile, natomiast najniższe – z Indii. Ze względu na znaczne zróżnicowanie fenotypowe ocenianych form lokalnych żyta ozimego oraz pochodzenie, mogą one być donorami wielu cech użytkowych przydatnych w pracach genetyczno- hodowlanych.
4

Zróżnicowanie fenotypowe wybranych taksonów Polygonum w uprawach ziemniaka na glebach luźnych i zwięzłych

81%
Kubicka-Matusiewicz H., Matusiewicz M., Gozdowski D., Skrajna T.
Polish Journal of Agronomy
|
2014
|
nr 18
W pracy przedstawiono wyniki oparte na badaniach zróżnicowania morfologicznego taksonów z rodzaju Polygonum: Polygonum persicaria L., Polygonum lapathifolium L. subsp. lapathifolium oraz Polygonum lapathifolium L. subsp. pallidum With. (Fr.) w latach 2008–2010. Okazy pochodziły z upraw ziemniaka z terenu Wigierskiego Parku Narodowego i jego otuliny. Celem badań było porównanie wymienionych taksonów pod względem cech morfologicznych w zależności od typu i rodzaju gleby. Określono: wysokość rośliny, długość łodygi do I odgałęzienia, liczbę międzywęźli i ich długość, liczbę odgałęzień I rzędu i ich długość, liczbę liści, liczbę kłosopodobnych kwiatostanów, długość kwiatostanu szczytowego, liczbę nasion z jednej rośliny, masę 1000 nasion. Gleby, na podstawie składu granulometrycznego, podzielono na 2 kategorie: gleby luźne i zwięzłe. Analizowane taksony z rodzaju Polygonum lepsze warunki rozwoju znajdują na glebach zwięzłych. Osiągają na tych glebach większe rozmiary. Odznaczają się również wyższą plennością. Jednak tylko osobniki Polygonum persicaria i Polygonum lapathifolium subsp. lapathifolium wytwarzały statystycznie istotnie większą liczbę kłosopodobnych kwiatostanów, a Polygonum lapathifolium subsp. lapathifolium również liczbę nasion niż rośliny tych taksonów rosnące na glebach luźnych. Analiza podobieństwa wykazała, iż w przypadku Polygonum lapathifolium subsp. pallidum osobniki rosnące na glebach luźnych były bardzo podobne pod względem wszystkich badanych cech do osobników rosnących na glebach zwięzłych. Natomiast osobniki Polygonum lapathifolium subsp. lapathifolium i Polygonum persicaria pochodzące z tych kategorii gleb różniły się między sobą.
5

Morphological diversity of Polygonum lapathifolium L. subsp. lapathifolium in the agrocenoses of the Wigry National Park and its buffer zone

81%
Kubicka-Matusiewicz H., Matusiewcz M., Skrajna T.
Ochrona Środowiska i Zasobów Naturalnych
|
2013
|
tom 24
|
nr 2(56)
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.