Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 2000-2002 w Kruszynie Krajeńskim w pobliżu Bydgoszczy prowadzono badania, których celem było określenie, jakim zmianom ulegną cechy morfologiczne (masa i długość) systemu korzeniowego owsa (Avena sativa L.) odmiany Dragon oraz plon ziarna w wyniku zaprzestania stosowania wieloletniego deszczowania i nawożenia azotem na glebie bardzo lekkiej. Stwierdzono, że wpływ następczy deszczowania spowodował zmniejszenie się masy i długości korzeni oraz obniżenie plonu ziarna w pierwszych dwóch latach od chwili zaniechania tego zabiegu. Dopiero w trzecim sezonie wegetacyjnym nastąpiło wyrównanie wielkości plonu między obiektami doświadczenia. Nie stwierdzono natomiast negatywnego wpływu następczego nawożenia azotem na analizowane cechy uprawianego owsa. Wcześniejsze deszczowanie obiektów oraz brak nawożenia sprzyjały rozgałęzianiu się korzeni w profilu glebowym. Jednocześnie stwierdzono, że brak deszczowania rozszerza stosunek między plonem ziarna a masą korzeni oraz między plonem ziarna a stopniem rozgałęzienia korzeni. Mniejszy stopień rozgałęzienia korzeni sprzyja wytwarzaniu relatywnie wyższego plonu ziarna.
Celem badań przeprowadzonych w latach 2005–2006 w Kruszynie Krajeńskim koło Bydgoszczy było określenie wpływu nawodnienia deszczownianego i zróżnicowanego nawożenia azotem na cechy morfologiczne korzeni i pędu oraz strukturę plonu prosa dwóch odmian ‘Gierczyckie’ i ‘Jagna’, uprawianych na glebie bardzo lekkiej. Badania wykazały, że na zróżnicowanie wartości wyżej wymienionych cech morfologicznych testowanych odmian prosa istotnie wpływało nawadnianie, przy czym lepiej na ten czynnik doświadczenia reagowała odmiana ‘Jagna’. W obu odmianach nawodnienie intensywniej zwiększało masę pędu i ziarna w stosunku do masy korzeni, co odzwierciedlają wyższe wartości współczynników P1 (stosunek masy ziarna do masy korzeni) oraz P2 (stosunek masy części nadziemnej do masy korzeni). Obie odmiany reagowały również pozytywnie na nawożenie azotem, przy czym w warunkach bez deszczowania odmiana ‘Gierczyckie’ lepiej wykorzystuje wyższe dawki azotu (80–120 kg•ha-¹) a odmiana ’Jagna’ dawki azotu w zakresie 40–80 kg•ha-¹. Deszczowanie natomiast zwiększyło efektywność nawożenia azotem u odmiany ‘Gierczyckie’ już po zastosowaniu azotu w ilości od 40 do 80 kg•ha-¹ a u odmiany ‘Jagna’ 40 kg•ha-¹.
The experiment investigated the effect of preparations of Betula pendula, Chamomilla recutita, and Urtica dioica on the initial growth of Hordeum vulgare under laboratory conditions. The experiment involved a water solution of sap from the trunk of B. pendula, an infusion from Ch. recutita, extracts from leaves and rhizomes as well as macerated herbage of U. dioica, at the concentrations of 2.5%; 5%; 10% and 20%. During the first four days of the growth of the test plants, the plant preparations tested had a stimulatory effect on the length of leaves and roots in all the cases. The leaf increases were greater than those of the roots and became smaller with an increase in the concentration of the preparations. Continued watering of H. vulgare seedlings resulted in a further increase in leaf length after the application of U. dioica macerate and Ch. recutita infusion, with a simultaneous increase in root length with the macerate of U. dioica and B. pendula sap used at the concentrations of 2.5–10%. The other extracts made from U. dioica leaves and roots, irrespective of the concentration applied, strongly reduced the increase in leaves and roots from 11 to 27%. The weight of roots and leaves in H. vulgare, over the entire range of the concentrations applied and irrespective of the duration of the experiment, was stimulated only by B. pendula sap. The extracts from Ch. recutita and U. dioica, especially the leaf and root extracts, significantly reduced the root weight of the test plant.
Celem badań przeprowadzonych w latach 2005-2006 w Kruszynie Krajeńskim koło Bydgoszczy było określenie masy korzeni prosa zwyczajnego (Panicum miliaceum L.) odmian: Gierczyckie i Jagna oraz ich rozmieszczenia w glebie bardzo lekkiej w warunkach deszczowania i nawożenia azotem. Stwierdzono, że masa i rozmieszczenie korzeni w glebie zależą od nawadniania i nawożenia azotowego. Deszczowanie przyczyniło się do zwiększenia masy korzeni u odmiany Gierczyckie o 11%, a u odmiany Jagna o 53%, przy jednoczesnym ich rozroście w warstwie przypowierzchniowej. Nawożenie azotowe istotnie zwiększyło masę korzeni prosa, przy czym największy wzrost u odmiany Gierczyckie stwierdzono po zastosowaniu azotu w dawce 80 i 120 kg·ha⁻¹ (wzrost o 82 i 52%), a u odmiany Jagna – w dawce 40 i 80 kg·ha-¹ (wzrost o 43 i 51%). Deszczowanie rozszerza wartość stosunku współczynnika P : K (plonu ziarna – P – do masy korzeni – K), natomiast nawożenie azotem ten stosunek zawęża.
Badania systemów korzeniowych i części nadziemnej traw gazonowych przeprowadzono w latach 2007-2009 w IHAR w Radzikowie na powierzchniach trawnikowych założonych w 2002 roku. Obiektami doświadczenia były cztery ga­tunki i sześć odmian traw gazonowych z rodzaju Festuca: F. rubra (odmiana Dark i Nimba), F. nigrescem (odmiana Darwin i Olivia), F. anindinacea (odmiana Asterix), F. ovina (odmiana Bardur). Czynnikami doświadczenia było zróżnicowa­ne nawożenie mineralne, stosowane w formie jednorazowego nawożenia NPK (użytkowanie ekstensywne) oraz corocznego nawożenia trawników (użytkowanie intensywne). Drugim czynnikiem doświadczenia była wysokość koszenia runi trawnikowej na wysokości 3 cm i 6 cm. W badaniach określano suchą masę korzeni oraz tempo przyrostu w sezo­nie wegetacyjnym. Najmniejszą masą korzeni, ze wszystkich ocenianych traw charakteryzuje się odmiana Asterix (Fa), od 0,64 kg·m⁻² do 0,87 kg·m⁻² a najwyż­szą odmiany Darwin (Fn) i Olivia (Fn) od 0,92 kg·m⁻² do 2,12 kg·m⁻². Najmniej­sze tempo wrastania się korzeni w glebę stwierdzono u odmiany Nimba (Fr), a największe u odmiany Bardur (Fo). Intensywne nawożenie mineralne w najwię­kszym stopniu wpłynęło na masę korzeni i tempo ich rozrastania się u odmian F. nigrescens, Festuca rubra i w mniejszym stopniu Fesluca arundinaceae. Niskie ko­szenie (3 cm), zwłaszcza w wariantach intensywnego nawożenia azotowego sprzy­ja zwiększaniu masy korzeni w glebie i rozrastaniu się ich w profilu glebowym.
Celem badań było określenie wybranych właściwości fizyczno-chemicznych gleb oraz stanu roślinności i akarofauny (Acari) glebowej na zalesionym terenie popoligonowym Bydgoszcz-Jachcice. Do zalesień wykorzystano 2-letnie sadzonki sosny zwyczajnej wyprodukowanej m. in. z udziałem zabiegu zoomelioracji. Badania przeprowadzono w roku 2008. Doświadczenie założono jako dwuczynnikowe. Czynnikiem pierwszego rzędu był sposób przygotowania powierzchni przeznaczonej pod zalesienie – z udziałem (A) lub bez udziału łubinowania (B). Czynnikiem drugiego rzędu był sposób produkcji sadzonek sosny, jaki zastosowano w szkółce leśnej: 1 – kompost z dodatkiem kory bez ściółkowania, 2 – kompost z dodatkiem kory ze ściółkowaniem, 3 – kompost z dodatkiem trocin bez ściółkowania, 4 – kompost z dodatkiem trocin ze ściółkowaniem. Na badanym obszarze występowały gleby rdzawe wytworzone z piasku luźnego. Na wszystkich poletkach stwierdzono występowanie piasku słabogliniastego średnioziarnistego o zawartości frakcji ilastej (< 0,002 mm) w zakresie 4–6%. Zróżnicowanie w zawartości węgla organicznego mieściło się w granicach od 10,5 do 14,4 g.kg-1. Stosunek C/N mieścił się w zakresie 17,0–23,6. Wszystkie poletka charakteryzowały się odczynem bardzo kwaśnym (kwasowość wymienna pH od 4,07 do 4,55). Na badanym terenie dominowały rośliny trawiaste, głównie Poa nemoralis, Deschampsia caespitosa i Anthoxantum aristatum związane ze środowiskiem suchym i małożyznym. Nie stwierdzono istotnych różnic we wzroście sosny na powierzchniach: obsianej uprzednio łubinem i bez tego obsiewu. Rośliny sosny uzyskane z sadzonek produkowanych z udziałem ściółkowania cechowały się największą sumą przyrostów pędów bocznych ostatniego okółka. Na badanym terenie stwierdzono małe zagęszczenie roztoczy, wśród których wyraźnie dominowały Actinedida. Saprofagiczne mechowce w uprawie wcześniej łubinowanej stanowiły średnio 2,51%, a w niełubinowanej zaledwie 0,47% wszystkich roztoczy. Różnorodność gatunkowa mechowców była niska – 6 gatunków.
The research carried out under greenhouse and field conditions involved three species and eight cultivars representing genus Festuca (F. arundinacea, F. rubra, F. ovina). The research results showed that semi-drought reduces the weight and the length of roots less considerably than of their aboveground parts. The research of the sod regeneration level showed that the process is species-specific. The lowest tolerance to semi-drought is observed for F. rubra cultivars, while those most resistant to drying-off are F. ovina cultivars. The grasses which, after the period of semi-drought, regenerated the sod most considerably were F. ovina cultivars. The coefficient of correlation calculated showed that for the grasses evaluated, depending on the species, under greenhouse and field conditions, the morphological characteristics of roots (weight and length) are a good indicator of the reactions of the grasses investigated to the process of sod drying-off and regeneration. The results of research reported in the greenhouse experiment, especially for F. rubra, are confirmed in the field conditions.
The study was carried out in 2010 in the area of the IHAR Botanical Garden in Bydgoszcz. In two experiments eight lawn cultivars were assessed, belonging to three grass species of the genus Festuca: F. arundinacea (Schreb.), F. rubra (L.), F. ovina (L.). The first experiment involved the evaluation of single plants, which grew in pots placed in a cold frame up to the stage of 6-10 completely formed leaves. In the second experiment for a period of two months grasses grew in cuvettes placed in a cold frame. In each experiment the weight of roots, their length and aboveground weight of grasses were determined. Indexes of root productivity and root density in soil were calculated. Lawn assessment was carried out, taking into consideration general aspect and a sod cover degree of the lawn. The highest parameters of assessed traits were found in one of cultivars (Tarmena) F. arundinacea. The lowest values were found in cultivars of F. ovina, which at the same time were characterized by the highest rate of increase in root weight and length. Cultivars of F. rubra, due to the chewing or creeping structure of the underground weight, showed differentiation in respect of analyzed traits and calculated indexes.
W pracy określono wybrane właściwości fizyczno-chemicznobiologiczne gleby oraz sukcesję roślin w pierwszym roku zaniechania uprawy wybranych gatunków zbóż (gryki, prosa, kukurydzy) i okopowych (ziemniaków) prowadzonej w warunkach deszczowania. Badania przeprowadzono w roku 2005 w Kruszynie Krajeńskim koło Bydgoszczy, na glebie bardzo lekkiej zaliczanej do kompleksu przydatności rolniczej żytniego słabego. Stwierdzono, że pod względem uziarnienia poziomy ornopróchniczne analizowanej gleby należały do dwóch grup granulometrycznych: piasku luźnego i piasku słabogliniastego. Zawierały one od 3 do 6% części spławialnych. Natomiast zawartość węgla organicznego mieściła się w zakresie 9,40-9,90 g kg-1 i były to wartości typowe dla gleb piaszczystych. Nie stwierdzono wyraźnych, ukierunkowanych różnic w zawartości węgla organicznego pomiędzy łanami kontrolnymi a uprzednio deszczowanymi. Na podstawie oznaczonych zawartości fosforu przyswajalnego poziomy orno-próchniczne analizowanych poletek można zaklasyfikować do I–III klasy zasobności, natomiast pod względem zawartości przyswajalnego potasu do I–IV klasy. Odczyn gleby (pH) wykazywał duże zróżnicowanie. W pierwszym roku odłogowania dominowały jednoroczne rośliny segetalne – głównie Conyza canadiensis – związane z jednej strony z właściwościami siedliska, z drugiej natomiast z prowadzoną wcześniej agrotechniką. Lekkie gleby piaszczyste, o dużej przepuszczalności i niskiej zawartości azotu sprzyjały jednocześnie rozwojowi chwastów o charakterze kserotermicznym (Agropyron repens, Filago arvensis). W odłogowanej glebie zagęszczenie roztoczy wahało się od 3,46 do 6,65 tys. osobn. ∙ m-2. Najwięcej tych stawonogów stwierdzono w glebie odłogu po uprawie kukurydzy. Na tym stanowisku oraz na powierzchni po uprawach gryki i prosa najliczniejszymi roztoczami były Actinedida, natomiast po uprawie ziemniaków Tarsonemida. Na badanym terenie liczebność drapieżnych Gamasida oraz saprofagicznych Oribatida była niska. Na analizowanych odłogach występowały tylko 4 gatunki mechowców. Najwięcej (3 gatunki) stwierdzono po uprawie kukurydzy. Najliczniejszym mechowcem był Scutovertex sculptus, który występował na wszystkich stanowiskach.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.