Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 25

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Materiał badawczy stanowiły owoce aronii, borówki czernicy i porzeczki czarnej o dojrzałości konsumpcyjnej. W owocach scharakteryzowano składniki dietetyczne - błonnik detergentowy kwaśny (ADF) i pektyny, składniki bioaktywne - związki fenolowe ogółem i antocyjany. Określono ponadto aktywność wiązania rodnika syntetycznego α,α-difenyl-ß-pikrylhydrazylowego (DPPH) i rodników hydroksylowych (OH) przez wyciągi metanolowe z owoców.
W pracy określono poziom różnych form błonnika w 22 odmianach marchwi uprawianej w jednakowych warunkach agrotechnicznych i klimatycznych. Marchew oceniano przez dwa kolejne lata uprawy, koncentrując się na ilości i jakości błonnika i pektyn, jako podstawowych komponentów decydujących o strukturze marchwi świeżej i przetworzonej oraz wartości dietetycznej. Ustalono, że poszczególne odmiany różnią się istotnie (p<0.05) pod względem zawartości obu analizowanych składników.
The study focused on technological and nutritional aspects of plant and microbiological hydrocolloids application in food. The source of origin of selected hydrocolloids, their physicochemical and nutritional properties as well as examples of their wide use in food products were discussed.
The study focused on technological and nutritional aspects of plant and microbiological hydrocolloids application in food. The source of origin of selected hydrocolloids, their physicochemical and nutritional properties as well as examples of their wide use in food products were discussed.
Celem pracy było określenie przemian pektyn i błonnika podczas obróbki miazgi owoców porzeczki czarnej różnymi sposobami przed procesem tłoczenia oraz określenie wpływu tych przemian na wydajność soku oraz uwalnianie polifenoli, w tym antocyjanów. Miazgę owoców przed tłoczeniem soku poddano zróżnicowanej obróbce: cieplnej, enzymatycznej lub łączonej, w której maceracja enzymatyczna poprzedzona była obróbką cieplną. Do maceracji miazgi zastosowano następujące preparaty: Pectinex BE Colour, Pectinex BE XXL oraz Gammapect LC Color, różniące się składem enzymów i aktywnością. Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej. Do oceny istotności różnic pomiędzy wartościami średnimi zastosowano test Duncana. Wykazano, że przemiany pektyn i błonnika uzależnione były od sposobu obróbki miazgi, w tym rodzaju zastosowanego preparatu enzymatycznego. Zmniejszenie zawartości pektyn ogółem w miazgach po obróbce cieplnej, enzymatycznej lub łączonej, w porównaniu z miazgą kontrolną, stanowiło od 12 do 50 %. Analizując skład frakcji pektyn, stwierdzono wzrost zawartości pektyn rozpuszczalnych w wodzie i równolegle zmniejszenie ilości pektyn rozpuszczalnych w szczawianach. Nastąpiło także zmniejszenie zawartości celulozy. Zmniejszeniu zawartości pektyn ogółem, w tym protopektyny, oraz zmniejszeniu zawartości celulozy towarzyszył wzrost wydajności soku oraz bardziej efektywne uwalnianie związków fenolowych, w tym antocyjanów.
Scharakteryzowano pod względem zawartości związków fenolowych ogółem i antocyjanów oraz właściwości przeciwutleniających świeże owoce żurawiny błotnej (Vaccinium oxycoccus) i produkty przetworzone, jak: owoce mrożone metodą konwekcji oraz owoce suszone metodą liofilizacji. Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej stosując jednoczynnikową analizę wariancji z testem Duncana na poziomie istotności p < 0,05 przy użyciu programu komputerowego STATISTICA 6.0.
Róże brokułów poddano obróbce cieplnej przy zróżnicowanych parametrach temp. pary wodnej (90°C- 125°C) i czasu (5-13 min.) oraz kombinacji gorącego powietrza i pary wodnej (temp. 200°C, 2 min.). Jako wariant odniesienia zastosowano gotowanie w wodzie w czasie 15 min. Z surowych i poddanych obróbce cieplnej brokułów otrzymywano ekstrakty metanolowe, w których określano efektywność zmiatania rodnika DPPH oraz oznaczano zawartość związków fenolowych ogółem. Stwierdzono korzystny wpływ obróbki parą wodną na zachowanie właściwości przeciwutleniających brokułów w porównaniu do gotowania w wodzie. Wskazano istnienie korelacji (r = -0,96) między EC50, a zawartością polifenoli.
13
51%
Celem pracy było scharakteryzowanie handlowych musów: jabłkowego, jabłkowo-brzoskwiniowego, jabłkowo-gruszkowego, jabłkowo-truskawkowego, jabłkowo-wiśniowego i jabłkowo-porzeczkowego pod względem zawartości związków fenolowych ogółem, aktywności wygaszania rodników DPPH˙ i OH˙. oraz podstawowych wyróżników chemicznych, jak: sucha masa, ekstrakt i kwasowość. Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej. Do oceny istotności różnic pomiędzy wartościami średnimi zastosowano test Duncana. Wykazano statystycznie istotne (p < 0,05) zróżnicowanie badanych musów pod względem zawartości związków fenolowych ogółem oraz aktywności wygaszania rodników DPPH˙ i OH˙, uzależnione od gatunku owoców. Najwięcej związków fenolowych ogółem (216,97 mg/100 g) zawierał mus jabłkowo-porzeczkowy. Jednocześnie wykazywał on najsilniejszą aktywność neutralizacji rodników DPPH˙ (EC50 = 2,83 mg musu). Najniższą natomiast aktywnością (EC50 = 17,10 mg musu) charakteryzował się mus jabłkowo-gruszkowy, o najmniejszej zawartości związków fenolowych ogółem, wynoszącej 54,20 mg/100 g. Mus jabłkowo-porzeczkowy wyróżniał się największą „efektywnością antyrodnikową” (AE) w odniesieniu do rodników DPPH˙. W odniesieniu do rodników OH˙ najbardziej aktywny okazał się mus jabłkowo-gruszkowy. Wykazane różnice zawartości związków fenolowych ogółem, aktywności wygaszania rodników DPPH˙ i OH˙, a także „efektywności antyrodnikowej”, zależne od komponentów owocowych badanych musów, mogą być podstawą do projektowania składu recepturowego, w celu otrzymania produktu o określonych właściwościach przeciwutleniających.
W pracy oznaczono zawartość witaminy C, jako sumę kwasu L-askorbinowego i dehydroaskorbinowego, oraz aktywność przeciwutleniającą z rodnikami ABTS+ w owocach żurawiny: błotnej i odmian uprawnych (Ben Lear, Bergman, Early Richard, Stevens i Pilgrim) oraz w otrzymanych z tych owoców przecierach. Owoce żurawiny błotnej i odmian uprawnych charakteryzowały się zróżnicowaną zawartością witaminy C – od 11,70 mg/100 g ś.m. (Bergman) do 26,77 mg/100 g ś.m. (Stevens). Ubytek witaminy C w przecierach w porównaniu z surowcem był zróżnicowany w zależności od odmiany owoców; największy odnotowano w przecierach z owoców odmiany Stevens (91 %), najmniejszy w przecierze z owoców odmiany Pilgrim (23 %). Pojemność przeciwutleniająca (TAS) owoców badanych odmian żurawiny była zbliżona i nie różniła się statystycznie istotnie (p < 0,05). Proces technologiczny otrzymywania przecierów spowodował zmniejszenie pojemności przeciwutleniającej (TAS) o ok. 35 %. Uzyskane wyniki mogą wskazywać, że witamina C nie jest dominującym składnikiem determinującym pojemność przeciwutleniającą owoców żurawiny i otrzymanych przecierów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.