Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 28

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 1997-1999 zrealizowano w Nadleśnictwie Kaliska koncepcję małej retencji wodnej odtwarzając 21,3 ha jezior, bagien i śródleśnych oczek wodnych. Spowodowało to podniesienie poziomu wód gruntowych na powierzchni ponad 2000 ha ubogich i mało zasobnych w wodę drzewostanów sosnowych. Jednocześnie wokół odtworzonych zbiorników wodnych podniósł się poziom wilgotności powietrza. Stworzyło to dodatkowe możliwości zwiększenia bioróżnorodności poprzez wprowadzenie do występujących na tym terenie drzewostanów gatunków liściastych. Jednocześnie opracowano koncepcję restytucji cisa pospolitego (Taxus baccata L.). Realizację programu rozpoczęto w 2000 roku wprowadzając na dwóch gniazdach 35 sadzonek cisa pochodzących z rezerwatu w Wierzchlasie. Po czterech latach można stwierdzić, że na tych powierzchniach restytucja się udała. W 2004 roku wysadzono następne 150 sadzonek cisa pospolitego na innej powierzchni przy odtworzonym jeziorze.
3
100%
W latach 80. XX wieku zniknęło około 100 ha śródleśnych jezior, oczek wodnych i bagien z drzewostanów Nadleśnictwa Kaliska położonych na wielkim polu sandrowym pozostawionym po ostatnim zlodowaceniu. W tym czasie nie dociekano przyczyn tego zjawiska. Późniejsza analiza możliwych przyczyn zniknięcia wody wskazuje na melioracje gruntów rolnych przyległych do lasów, poszukiwania złóż metodą echo-sejsmiczną i niekorzystne zmiany klimatyczne. Odtworzenie wód powierzchniowych i przywrócenie właściwego poziomu wód gruntowych możliwe było dzięki kanałowi czarnowodzkiemu, który w połowie XIX wieku został wybudowany na tym terenie z rozkazu króla Prus Fryderyka Wilhelma IV. Doprowadzenie wody do wyschniętych zbiorników pozwoliło na przywrócenie w nich życia biologicznego i zwiększenie bioróżnorodności. Wzrosła też produkcyjność drzewostanów i ich odporność. W efekcie można było, w oparciu o odtworzone zbiorniki wodne, rozpocząć restytucję cisa pospolitego i wprowadzać na znacznie większej powierzchni gatunki liściaste, tak pożądane w tutejszych monolitach sosnowych.
Cis pospolity (Taxus baccata L.) na terenie Polski występuje na stanowiskach naturalnych w 33 rezerwatach. Może być odnawiany naturalnie lub sztucznie poprzez rozmnażanie generatywne lub wegetatywne. W Nadleśnictwie Kaliska prowadzone są badania nad restytucją cisa do lasu. Od 1998 roku wysadzono około 4000 sadzonek na 26 powierzchniach w leśnictwach.
Lobelia jeziorna (Lobelia dortmanna L.) w Polsce jest gatunkiem objętym całkowitą ochroną gatunkową. Występuje jedynie w północnej części kraju na Pojezierzu Pomorskim i w kilku odizolowanych stanowiskach. Obserwacje występowania lobelii jeziornej prowadzono na terenie Borów Tucholskich w Parku Narodowym Bory Tucholskie, Nadleśnictwach Kaliska i Kościerzyna. W wyniku rozpoznania terenowego, analizy dostępnej dokumentacji stwierdzono występowanie tej rośliny w jeziorze Wielkie Krzywce oraz dwa stanowiska na obszarze 40 tys. hektarów lasu – Jeziora: Małe i Wielkie Oczko. Najliczniej lobelia występuje w Jeziorze Małe Oczko, gdzie można ją spotkać w kilku miejscach. Zagrożeniem dla tego gatunku będą: zarastanie brzegów, zmiana składu wód oraz turystyka.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.