Obecnie w leśnictwie europejskim a w szczególności w Centralnej Europie dominuje pogląd mówiący o integracji funkcji pełnionych przez las. Łączenie wielu funkcji lasu (ekonomicznych, ekologicznych i społecznych) w tym samym miejscu i czasie powoduje utrudnienia w podejmowaniu decyzji gospodarczych. Wypracowanie kompromisu pomiędzy produkcją drewna, potrzebami społecznymi i ochroną przyrody nastręcza wiele trudności administracji leśnej. Tworzenie leśnych obszarów funkcjonalnych bazujących na dominujących funkcjach lasu może być podstawowym narzędziem planowania w leśnictwie wielofunkcyjnym, ułatwiającym podejmowanie decyzji gospodarczych. Leśny obszar funkcjonalny może obejmować zwarty płat lasu jak również rozproszone obiekty leśne połączone jedną nadrzędną lub grupą uzupełniających się funkcji. Powierzchnia kompleksu leśnego (skala przestrzenna) ma decydujący wpływ na spełnianie określonych funkcji przez las. Im większa powierzchnia obszaru funkcjonalnego, tym więcej funkcji powinien on spełniać jednocześnie i bardziej równoważyć filary zrównoważonego leśnictwa. Ekosystem leśny jako najbardziej złożony ekosystem lądowy powinien być głównym elementem składowym przyrodniczych obszarów funkcjonalnych.