Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 158

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 8 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 8 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Obecnie w uprawie znajdują się oplewione i nieoplewione odmiany owsa, o zróżnicowanym składzie chemicznym. Nieoplewione ziarno owsa zawiera mniej błonnika pokarmowego niż oplewione, ale więcej białka i tłuszczu. Owies, jako surowiec o właściwościach funkcjonalnych, zawiera cenne składniki decydujące o jego przydatności w żywieniu człowieka. Składnikiem przetworów owsianych, odpowiedzialnym za działanie prozdrowotne jest włókno pokarmowe. Najważniejszym rozpuszczalnym w wodzie składnikiem włókna pokarmowego owsa są ß-glukany. Frakcja ta korzystnie wpływa na układ pokarmowy, przyczynia się do zmniejszenia wartości wskaźnika glikemicznego, przez co normalizuje poziom glukozy we krwi oraz poprawia parametry gospodarki lipidowej, obniżając poziom całkowitego cholesterolu i jego frakcji LDL w surowicy krwi. Owies i jego produkty stanowią źródło składników bioaktywnych o właściwościach przeciwutleniających.
W latach 2006 - 2007 przeprowadzono doświadczenie z owsem (odmiany ‘Gniady’) na obetonowanych mikropoletkach o powierzchni 14 m2 i miąższości warstwy gleby 2 m, wypełnionymi różnymi glebami. Celem było określenie wpływu różnych gleb na plon i cechy struktury plonu owsa oraz poznanie zakresu zróżnicowania budowy łanu owsa na różnych glebach o różnej przydatności do uprawy tego zboża. Przeprowadzone badania wykazały istotne oddziaływanie (interakcję) warunków glebowych oraz warunków pogodowych na plonowanie i budowę łanu owsa odmiany ‘Gniady’. Zmienność plonowania owsa w latach prowadzenia doświadczenia była znacznie większa na glebach kompleksów żytnich, zwłaszcza żytniego bardzo słabego niż na glebach kompleksów pszennych, z wyjątkiem kompleksu pszennego dobrego (rędzina). Niższa wydajność łanów związana była z dużym udziałem w nich słabiej rozkrzewionych niskich roślin o mniej plennych wiechach. W roku 2006, z bardzo dużymi niedoborami wody podczas wegetacji owsa, stwierdzono, zwłaszcza na glebach kompleksów żytniego słabego i żytniego bardzo słabego oraz na kompleksie pszennym wadliwym (rędzina), większy udział pędów niskich w łanach niż w roku 2007 o korzystnym rozkładzie opadów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 8 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.