Kolejne spisy powszechne NSP wykazały, iż tempo przyrostu liczby gospodarstw ogółem w okresach pomiędzy spisami z 1978 i 1988 oraz 1988 i 2002 było podobne i wyniosło ok. 2%. Wielkość statystycznego deficytu mieszkań wyniosła w 1988 r. blisko 12% zasobu zamieszkanego ogółem z takim samym udziałem w miastach i na wsi. Według wyników NSP 2002 statystyczny deficyt mieszkań wynosił w 2002 r. ogółem w skali kraju 1 704 tys. mieszkań, w tym 1 089 tys. mieszkań w miastach oraz 615 tys. mieszkań na wsi. W okresie między tymi NSP deficyt wzrósł do blisko 15% zasobu mieszkań zamieszkanych ogółem, w tym do blisko 14% w miastach i ponad 15% na wsi. W 2002 r. samodzielnym mieszkaniem (użytkowanym przez jedno gospodarstwo domowe) dysponowało 10,1 mln gospodarstw spośród 13,3 mln. Stanowiło to 76,1% ogółu gospodarstw, podczas gdy w 1988 r. było to 80,3%. Nastąpił, zatem wzrost liczby gospodarstw mieszkających niesamodzielnie z 2,4 mln w 1988 r. (19,6% ogótu gospodarstw domowych) do 3,2 mln w 2002 r. , co stanowiło 23,9% gospodarstw ogółem. Na tym tle charakterystyczny jest wzrost udziału jednoosobowych gospodarstw domowych z 17,4% w 1978 r. do blisko 25% w 2002 w liczbie gospodarstw domowych ogółem, a w tym w miastach z niecałych 21% w 1978 r. do blisko w 2002 r. Charakterystykę wojewódzkich rynków mieszkaniowych pokazano na podstawie danych statystycznych za 2002 r. uzupełnionych odpowiednimi odniesieniami dla porównania do lat 2001 i 2000. Wynika z niej, iż pomiędzy rokiem 2000 a 2001 nastąpił wzrost PKB w kraju ogółem w cenach bieżących o 5,2%, przy czym w poszczególnych województwach zaobserwować można znaczące różnice w przyroście tak liczonego PKB. W województwie mazowieckim przyrost ten przekroczył 10%, natomiast w opolskim byt mniejszy, od 1%, co przekłada się na wskaźnik charakteryzujący relacje pomiędzy obrotami rynku wtórnego i pierwotnego w 2002 r. , wynoszący odpowiednio 1,6 i 6,7 (i sześciokrotnie mniejszą liczbę transakcji) przy średniej krajowej 2,5. Przeprowadzone analizy wskazują, iż występują istotne różnice sytuacji demograficznej i ekonomicznych warunków rozwoju pomiędzy województwami, znajdujące odzwierciedlenie w aktywności lokalnych rynków mieszkaniowych. Prowadzi to do konkluzji, iż niezbędne jest dostosowanie lokalnych strategii zaspokajania potrzeb mieszkaniowych do ich specyficznych wymagań i przyjętych kierunków rozwoju społeczno-gospodarczego.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.