Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 33

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Chleb otrzymany z mąki pszennej handlowej typu 500, o wilgotności 15%, poddano trawieniu w warunkach in vitro. Badania obejmowały określenie zmian zawartości związków fenolowych ogółem oraz flawonoidów i fenolokwasów uwalnianych podczas trawienia chleba in vitro, określenie ich zdolności do neutralizowania wolnych rodników, siły redukcji, zdolności do chelatowania jonów Fe(II) oraz zdolności do hamowania peroksydacji lipidów. W miarę postępu procesu trawienia wzrastała ogólna zawartość związków polifenolowych (od 0,34 do 0,62 mg/ml) oraz flawonoidów (od 0,13 do 0,21 mg/ml). Najwyższą zawartością fenolokwasów (174,45 μg/ml) charakteryzowała się próba otrzymana po trawieniu symulowaną śliną. Zdolność do neutralizowania wolnych rodników DPPH wzrastała od 9,8% (po I etapie trawienia) do 19,6% (po III etapie trawienia), natomiast zdolność do redukcji malała w miarę postępu trawienia. Podobną zależność stwierdzono badając zdolność do chelatowania jonów Fe(II), która malała od 51,2% (po I etapie) do 22,3% (po III etapie). Zdolność do hamowania peroksydacji lipidów była najwyższa po trawieniu symulowanym płynem jelitowym (72,69%). Aktywność przeciwrodnikowa była uzależniona od zawartości związków fenolowych. Stwierdzono zależność pomiędzy zawartością flawonoidów a zdolnością do hamowania peroksydacji lipidów oraz zdolnością do chelatowania a zawartością fenolokwasów.
Gotowane brokuły świeże i mrożone oraz brokuły świeże surowe poddano procesowi hydrolizy symulowanym płynem gastrycznym w warunkach in vitro. W otrzymanych ekstraktach oznaczono zawartość związków fenolowych i fenolokwasów oraz oznaczono ich właściwości przeciwutleniające czterema metodami analitycznymi. Najwyższe stężenie kwasów fenolowych (0,063 jig/ml) stwierdzono w płynie po trawieniu in vitro gotowanych brokułów mrożonych. Fenolokwasy zawarte w badanych próbach wykazywały znaczną aktywność antyrodnikową (24-34%) i skutecznie hamowały autooksydację kwasu linolowego. Zdolność hamowania degradacji emulsji ß - karotenowej nie była skorelowana z zawartością związków fenolowych i stężeniem kwasów fenolowych w badanych próbach (r = 0,89). Stwierdzono natomiast istotne korelacje pomiędzy zawartością związków fenolowych i stężeniem fenolokwasów a zdolnością do hamowania autooksydacji kwasu linolowego. Zdolność do neutralizacji wolnych rodników była skorelowana z zawartością kwasów fenolowych (r = 0,85).
Kwasy fenolowe są związkami o zróżnicowanej strukturze chemicznej i właściwościach; są szeroko rozpowszechnione w świecie roślin. W ostatnich latach wzrasta zainteresowanie fenolokwasami jako komponentami diety, co jest związane z ich korzystnym wpływem na zdrowie ludzkie. W pracy podjęto próbę podsumowania danych dotyczących biologicznej aktywności kwasów fenolowych, ich biosyntezy oraz występowania w świecie roślin i w żywności pochodzenia roślinnego. Szczególną uwagę poświęcono aktywności przeciwutleniającej tych związków, mechanizmowi ich działania i zależności pomiędzy strukturą chemiczną a aktywnością przeciwutleniającą, z którą w dużej mierze związane są właściwości lecznicze kwasów fenolowych. Podjęto również próbę wyjaśnienia zagadnienia metabolizmu fenolokwasów w przewodzie pokarmowym człowieka i w konsekwencji ich biodostępności.
4
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Fenolokwasy jako bioaktywne składniki żywności

100%
Kwasy fenolowe są związkami o zróżnicowanej strukturze chemicznej i właściwościach; są szeroko rozpowszechnione w świecie roślin. W ostatnich latach wzrasta zainteresowanie fenolokwasami jako komponentami diety, co jest związane z ich korzystnym wpływem na zdrowie ludzkie. W pracy podjęto próbę podsumowania danych dotyczących biologicznej aktywności kwasów fenolowych, ich biosyntezy oraz występowania w świecie roślin i w żywności pochodzenia roślinnego. Szczególną uwagę poświęcono aktywności przeciwutleniającej tych związków, mechanizmowi ich działania i zależności pomiędzy strukturą chemiczną a aktywnością przeciwutleniającą, z którą w dużej mierze związane są właściwości lecznicze kwasów fenolowych. Podjęto również próbę wyjaśnienia zagadnienia metabolizmu fenolokwasów w przewodzie pokarmowym człowieka i w konsekwencji ich biodostępności.
Z mrożonych brokułów wyekstrahowano związki fenolowe czterema układami rozpuszczalników: aceton:woda, etanol.woda, metanol.woda (4:lv/v) oraz metanoLwoda (1:1 v/v). Ekstrakcję prowadzono w czasie 15, 30, 45 i 60 min. W ekstraktach oznaczono zawartość związków fenolowych oraz określono ich zdolność do hamowania autooksydacji kwasu linolowego po 6, 12, 18, 24 i 36 godzinach inkubacji. Najwięcej związków fenolowych wyekstrahowano po 30 minutach trwania procesu stosując mieszaninę etanolu z wodą (4:1 v/v). Polifenole wyekstrahowane 80% acetonem najmniej skutecznie hamowały samoutlenianie kwasu linolowego, niezależnie od czasu ekstrakcji i czasu inkubacji. Najwyższą aktywność antyoksydacyjną wykazywały ekstrakty otrzymane z użyciem 80% metanolu. Niezależnie od zastosowanego układu rozpuszczalników, znaleziono wprost proporcjonalną zależność pomiędzy czasem ekstrakcji a aktywnością antyutleniającą i odwrotnie proporcjonalną pomiędzy czasem inkubacji z kwasem linolowym a zdolnością do hamowania jego autooksydacji. Nie stwierdzono zależności pomiędzy zawartością związków fenolowych a ich właściwościami antyoksydacyjnymi w przypadku zastosowania do ekstrakcji 80% acetonu i 80% etanolu. Zależność taka wystąpiła dla ekstraktów otrzymanych z użyciem 80% i 50% metanolu.
Z kiełków rzodkiewki odmiany Lucynka wyekstrahowano związki fenolowe, stosując 50% aceton i 50% metanol. Nie stwierdzono wpływu rozpuszczalnika zastosowanego do ekstrakcji na zawartość związków fenolowych ogółem. Skuteczniejszym rozpuszczalnikiem do ekstrakcji flawonoidów okazał się 50% metanol, natomiast stosując 50% aceton wyekstrahowano więcej fenolokwasów. Ekstrakty w kiełków rzodkiewki wykazywały znaczącą aktywność przeciwrodnikową (54,33% w przypadku ekstraktu acetonowego i 56,08% w przypadku ekstraktu metanolowego), jednak była ona znacznie niższa od aktywności syntetycznych przeciwutleniaczy. Badane próby skutecznie neutralizowały H2O2, przy czym wyższą aktywnością (59,48%) charakteryzował się ekstrakt metanolowy niż acetonowy (53,84%). Ekstrakt acetonowy wykazywał wyższą zdolność do chelatowania jonów Fe(II) niż ekstrakt metanolowy (odpowiednio 45,33 i 32,24%). W obu przypadkach aktywność badanych prób była zdecydowanie wyższa niż aktywność przeciwutleniaczy syntetycznych.
Celem pracy było określenie wpływu zmiennych warunków pH (analogicznych do panujących w przewodzie pokarmowym człowieka) na zawartość związków fenolowych i aktywność przeciwutleniającą ekstraktów wybranych przypraw. Materiałem badawczym były suszone przyprawy: cynamon (Cinnamomum verum), estragon (Artemisia dranunculus) i bazylia (Ocimum basilicum). Z przypraw sporządzono ekstrakty metanolowe, które poddano hydrolizie w zmiennych warunkach pH, symulujących warunki panujace w przewodzie pokarmowym. W próbach przed i po trawieniu oznaczono aktywność przeciwrodnikową, zdolność do chelatowania metali, siłę redukcji oraz zdolność do hamowania autooksydacji kwasu linolowego. Przeprowadzono również jakościową i ilościową analizę związków fenolowych techniką HPLC. Najwyższą aktywność przeciwrodnikową wykazał ekstrakt cynamonu (92,48%), ekstrakty pozostałych przypraw charakteryzowały się dużo niższą zdolnością do neutralizacji wolnych rodników DPPH (od 13,53 do 29,00%). Zmienne warunki pH spowodowały wzrost zdolności do chelatowania we wszystkich badanych próbach. Trawienie w symulowanym układzie in vivo przyczyniło się również do wzrostu zdolności do hamowania autooksydacji kwasu linolowego. Przy określaniu zdolności do redukcji zaobserwowano tendencję odwrotną – trawienie in vitro spowodowało zmniejszenie tej zdolności we wszystkich badanych przyprawach.
Extracts of dried leaves of dill (Anethum graveolens) and parsley (Petroselinum crispum), black pepper fruits (Piper nigrum), and black cumin seeds (Nigella sativa) under and after simulat­ed digestion were investigated for their antiradical activity, iron chelation, iron reduction and inhibition of lipid peroxidation. The changes of total phenolic compounds, phenolic acids, quercetin and kaempferol content were also measured. In vitro digestion caused significant increase of total phenolics content in all samples, except black pepper fruits extract. All samples showed low ability to scavenge DPPH radicals (below 18%). The highest activity was observed for parsley leaves extract, and the lowest in the case of black pepper fruits extract. Hydrolyzed extracts from black cumin seeds, parsley and dill leaves showed significantly better iron chelating capacity then non-hydrolyzed samples. After digestion this activity increased in all samples, except black pepper fruits extract. The highest ability to inhibition of lipid peroxidation was obtained for hydrolyzed black cumin seeds samples. Activity of all samples increased after digestion.
Extracts of rosemary (Rosemarinus officinalis), thyme (Thymus vulgaris) and marjoram (Origanum majorana) before and after simulated digestion were investigated for their antiradical activity, iron chelation, iron reduction and inhibition of lipid peroxidation. The changes of total phenolic compounds, phenolic acids, quercetin, kaempferol and luteolin contents were measured as well. Digestion in vitro caused a significant increase in the content of total phenolics in all samples. The rosemary extract showed the highest ability to scavenge free DPPH radicals (91.97%). The activities of marjoram and thyme samples were much lower (32.55 and 24%, respectively). Digestion in vitro caused a decrease of activity in all samples. The highest decrease (88.47%) occurred after rosemary extract digestion. The activity of thyme and marjoram extracts decreased about 71.05% and 29.24% respectively. The extracts obtained from marjoram and thyme showed significant chelating power (>76%), whereas the rosemary extract was less active (19.26%). No interchangeable effect of hydrolysis under variable pH conditions on the chelating power was noticed in the study. In vitro digestion had no significant effect on the ability of the rosemary extract to inhibit linoleic acid autooxidation, the activity of this sample was high (about 87%). In the case of the other samples a significant decrease in their activity was observed after the in vitro digestion. The highest losses of activity were observed in the case of the marjoram extract. Reducing power of thyme and marjoram extracts was lower than the activity of rosemary extract but the differences were not truly significant. After digestion the activity of all samples decreased dramatically. In the case of rosemary and marjoram extracts digestion caused about 83% decrease of their activity. The thyme extract after hydrolysis retained 12.26% of its reducing power.
Content of total phenolics, phenolic acids and flavonoids in different extracts of fresh and thermal processed dill were investigated. Antioxidant activity, exhibited as a DPPH and ABTS free radical scavenging abilities were also studied. The highest content of total phenolics, phenolic acids and flavonoids was found in the samples of fresh dill extracted with 50% acetone (35.23; 19.49; 30.39 mg/g dw., respectively), the lowest in the case of methanolic extracts of dried dill (17.73; 7.58; 4.05 mg/g dw., respectively). It is noteworthy that studied extracts showed higher scavenging activity against ABTS (max > 25%) then DPPH radicals (max >15%). The best results were obtained in the case of extracts of dried dill. On the other hand, the lowest activity was found in the extracts of frozen dill. No significant correlations between phenolic compounds content and antiradical activities were found. We concluded that thermal processed dill exhibited free radical scavenging abilities, better or comparable with fresh samples and can be used as it valuable substitute.
Saccharomyces cerevisiae (SC) and Salix daphnoides bark (SD) water extracts were used for improving health-beneficial capacity of broccoli sprouts. The SC dilutions tested were 0.1, 0.5 and 1% (w/v), the SD concentration was 1% (w/v). Elicitation significantly modified the phenolics and flavonoid content, antiradical and chelating abilities, lipoxygenase (LOXI) and xanthine oxidase inhibitory activity (XOI). SC proved to be a better elicitor at a low concentration of 0.1% inducing antiradical, LOXI, XOI activities of both – hydrophilic and lipophilic extracts. SD water extract effectively induced lipophilic compounds with XOI activity and hydrophilic compounds with LOXI and antiradical activity. In most cases better results were obtained after one step induction. In the light of proved data nutaceutical value of non-processed food (broccoli sprouts) could be effectively enhanced by elicitation.
Nutritional and nutraceutical quality of sprouts is strongly affected by growth conditions. This study focused on determining the influence of breeding density on seedling growth, phenolics content and some antioxidant capacity of ready-to-eat lentil sprouts. Content of condensed tannins (ranging from 1.77 to 3.16 mg g-1 DM) and flavonoids (ranging from 15.13 to 25.08 mg g-1 DM) increased with the increasing density of breeding. The contents of the p-hydroxybenzoic and ferulic acids, and (+) catechin decreased with the increasing density of breeding in 3-days-old seedlings. Additionally, the level of quercetin was elevated at a higher degree in sprouts cultivated at density of 1.22 seeds per cm2 and average 10.42 and 5.91 ȝg g-1 DM for 3- and 4-days-old sprouts, respectively. Metal chelating ability was the highest for sprouts obtained at the lowest density: 92% and 86% for 3- and 4-days-old sprouts, respectively. Fresh mass yield and lipids preventing abilities were negatively affected by density of breeding. It can be concluded that density of breeding plays an important role in design of chemical composition and bioactivity of lentil sprouts.
Arnica sp. infusions and tinctures play a great role in the traditional and contemporary medicine. Seeds of plantation-grown Arnica montana L. (AM) and Arnica chamissonis var. foliosa Less. (AC ) are a good source of bioactive compounds such as phenolic acids and flavonoids. In both studied genera higher levels of phenolic acids and flavonoids were detected in water extracts. Regardless of plant genus, predominant fractions of phenolics were determined in seeds, comprising chlorogenic, caffeic acid, quercetin and kaempferol. All samples show high antioxidant activity, however, their levels depend on the extraction procedure and used material. The free radicals were scavenged most effectively by extracts of AC seeds (30.3% – SASA, 31.3% – DPPH and 39.8% – ABTS, respectively). It should be noted that lipid peroxidation was strongly inhibited by both studied tinctures. It is noteworthy that studied samples show positive correlations between inhibition of lipid peroxidation ability and total flavonoids and phenolic acids content (r=0.89 and r=0.83, respectively). Results obtained from this study show that Arnica seeds extract, either alone or in combination with other active principles, can be used in cosmetic, nutraceutical and pharmaceutical applications.
Arnica chamissonis (AC) was a good source of total phenolics, phenolic acids and flavonoids. Irrespective of raw material the highest reducing powers were observed in AC infusions, whereas the highest chelating power (about 100%) was stated in the rhizomes of AC. Free radicals were the most effectively scavenged by extracts of AC flower heads and herb (about 60% – SASA and 90% – ABTS , respectively). Lipid peroxidation was strongly inhibited by flower heads infusion of both Arnica genera and herb infusions of Arnica montana (AM) – about 100%. Positive correlations between ABTS +. and O2 - radical scavenging properties, reducing power and total phenolics content (r=0.97, r=0.79, r=0.83, and r=0.50, respectively), flavonoids content (r=0.92, r=0.77, r=0.66, and r=0.51, respectively) and phenolic acids content (r=0.86, r=0.94 and r=0. 75, respectively) were found. In addition, inhibition of lipid peroxidation was correlated with total phenolics and flavonoids contents (r=0.50, r=0.51, respectively).
Contrary to genetic engineering elicitation is a cheaper and socially acceptable methods for improving plant food functionality. In this work broccoli sprouts were elicited with Saccharomyces cerevisiae (SC) and Salix daphnoides bark (SD) extracts. The most effective elicitors of phenolics overproduction were 1% SD and 0.5% SC. Treatment with 0.1% SC significantly increased content of ferulic acid, whereas p-coumaric and syryngic acids levels were significantly elevated by elicitation with SC (0.5% and 1%) and SD. All studied extracts appeared to be very effective elicitors of kaempferol biosynthesis (17-fold for 0.1% SC). In the case of mastication-extractable phytochemicals significant increase of SOD-like activity was observed after elicitation with 0.1% SC, 1% SC and 1% SD. All elicitors caused also an increase of OH• radicals scavenging ability. The most effective was 1% SC, where an increase was about 40%. Elicitation significantly improved potential bioaccessibility of compounds with anti-ROS activities, especially SOD-like active phytochemicals, thus may consist an effective biotechnology.
In Poland, Salix myrsinifolia Salisb. reaches the south-western border of the dense geographical range. Therefore, the number of natural stands of this species is limited. The aims of this study were: to evaluate the content of phenolic glycosides in darkleaved willow bark taken from natural sites, and to investigate the habitat conditions and natural resources of this species in mid-eastern Poland. In the sites of S. myrsinifolia the annual shoots were taken, and the content of phenolic glycosides in willow bark was determined. The plant communities with the share of this species were characterised, and pH, organic matter, macro- and microelements in soils were determined. The bark of the dark-leaved willow is characterised by a very high content of phenolic glycosides and is considered to be potential natural source of salicylates. The plant communities with share of this species were formed spontaneously on highly transformed calcareous fens where peat was mined and on agriculturally developed peatlands. The number of natural stands is small, and gather from natural habitats is limited. Therefore, this species can be a good source of quality raw material during cultivating.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.