Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 56

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 1986-1990 przeprowadzono doświadczenie polowe, w którym badano wpływ zróżnicowanego nawożenia azotem na plonowanie buraka cukrowego i na niektóre właściwości plonu korzeni i liści z uzyskanego plonu. Stwierdzono, że w uprawie buraka cukrowego w północno-wschodniej Polsce najbardziej korzystnie na wysokość plonu i jego strukturę, pobranie azotu oraz zawartość azotu ogólnego, azotanowego i aminowego wpłynęło nawożenie 100 kg N/ha zastosowane przedsiewnie w dawce 60 kg/ha i dolistnie w dawce 40 kg/ha. Nawożenie azotem w dawkach 140 i 100 kg N/ha nie przyczyniło się do większych zmian w nagromadzeniu azotu ogólnego w korzeniach i azotanów w liściach buraka cukrowego. Pod wpływem wyższych dawek azotu zastosowanych doglebowo (140 kg/ha) lub dolistnie (60-100 kg/ha) nagromadziło się więcej azotu ogólnego w liściach i azotu aminowego w korzeniach buraka cukrowego.
Na podstawie trzyletnich badań polowych stwierdzono, że w dobrych warunkach glebowych północno-wschodniej Polski najbardziej korzystne było nawożenie pszenicy ozimej odmiany Emika 100 kg N/ha, zastosowanymi doglebowo w okresie krzewienia (50 kg) i dolistnie w okresie strzelania w źdźbło (50 kg) razem z 0.2 kg Cu/ha. Ten sposób nawożenia przyczynił się do uzyskania wysokiego plonu ziarna i białka o dobrej wartości odżywczej. Dokarmianie dolistne pszenicy azotem w porównaniu z doglebowym nawożeniem tym składnikiem wpłynęło na zwiększenie udziału azotu niebiałkowego w azocie ogólnym ziarna, a przy wyższych dawkach azotu również na obniżenie wartości biologicznej białka. Doglebowe nawożenie miedzią w dawce 5 kg Cu/ha łącznie z dawką 125 kg N/ha było bardziej efektywne w stosunku do uzyskanych plonów niż dolistne zastosowanie miedzi, ile przyczyniło się do pogorszenia jakości białka.
The effect of soil- and soil-foliar feedings with N and foliar feeding with Mg, В and Cu on the sugar beet yield, and the root and foliage qualities was studied. For sugar beets grown on either strongly loamy sand or light and medium loams with manure fertilization, the most advantageous was the soil-foliar feeding with N at the dose of 100 kg/ha (60 kg/ha to soil and 40 kg/ha to foliage) combined with foliar feeding with Mg (2.0 kg/ha) and В (0.6 kg/ha). This feeding caused that the average root and foliage yields increased by 2.75 t/ha and 5.95 t/ha, respectively, biological and technological yields of sugar increased by 2.55 t/ha and 2.07 t/ha, respectively, root content of Na, K and NH2-N increased by 80 mg/kg, 24.5 mg/kg and 10 mg/kg, respectively, and the foliage content of Mg, NH^N and В increased by 1.1 g/kg, 0.4 g/kg and 49.7 mg/kg, respectively.
Stwierdzono, że stężenie większości mineralnych związków w wodzie badanej części jeziora Tejstymy mieściło się w I klasie czystości wód. Większe nagromadzenie fosforu ogółem odpowiadające klasie III czystości wody oraz siarczanów, azotu amonowego i azotanowego bez zmiany klasy czystości występowało w okolicy terenów użytkowanych rolniczo oraz w celach rekreacyjnych. Więcej żelaza i magnezu znaleziono natomiast w wodzie tafli jeziora graniczącej z podmokłym nieużytkiem. Nie wykazano natomiast istotnych różnic w nagromadzeniu pozostałych badanych związków mineralnych, tj. azotu azotanowego i chlorków.
W doświadczeniu polowym przeprowadzonym w Zakładzie Dydaktyczno- Doświadczalnym w Tomaszkowie badano wpływ techniki doglebowego nawożenia oraz dolistnego dokarmiania mikroelementami pszenicy jarej na zmiany zasobności gleby w formy przyswajalne potasu, fosforu, magnezu, miedzi, cynku i manganu. Podstawą badań była gleba brunatna właściwa, klasy bonitacyjnej IVa, kompleksu 5, żytnio-ziemniaczanego dobrego, o składzie granulometrycznym piasku gliniastego lekkiego o pH 5,97 i bardzo wysokiej zasobności w przyswajalny fosfor oraz wysokiej w potas i magnez. Gleba charakteryzowała się również średnią zasobnością w mangan i miedź oraz wysoką w cynk. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że doglebowa technika nawożenia mikroskładnikami w większym stopniu sprzyjała nagromadzeniu przyswajalnych form fosforu, potasu i magnezu oraz miedzi i cynku w glebie, w porównaniu z dokarmianiem dolistnym. Uzupełnienie doglebowego nawożenia podstawowego miedzią lub cynkiem oraz łącznie miedzią z cynkiem i manganem w dawkach po 5 kg∙ha-1 przyczyniło się do poprawy zasobności gleby w stosunku do miedzi i cynku.
Na podstawie badań polowych prowadzonych w latach 1998-2006 w Zakładzie Dydaktyczno-Doświadczalnym UWM w Tomaszkowie określono wpływ dolistnego dokarmiania mikroelementami i nawozem wieloskładnikowym Agrosol Z na plonowanie pszenżyta jarego odm. Gabo oraz zawartość makro- i mikroelementów w ziarnie. Zwiększenie dawki azotu z 80 do 120 kg∙ha-1 było równoznaczne z istotnym zwiększeniem plonu ziarna oraz zawartości miedzi i cynku w ziarnie pszenżyta. Do zwiększenia plonu ziarna przyczynił się również mangan z dawką 80 kg∙ha-1 azotu oraz mangan zastosowany łącznie z miedzią i cynkiem, zarówno z dawką 80 kg∙ha-1, jak i 120 kg∙ha-1 azotu. Uzupełnienie nawożenia podstawowego dodatkiem miedzi, cynku i manganu stosowanych oddzielnie oraz łącznie, a także wieloskładnikowym nawozem Agrosol Z, na tle większej dawki azotu (120 kg∙ha-1), przyczyniło się do zwiększenia nagromadzenia azotu ogółem w ziarnie pszenżyta. Pod wpływem dolistnego dokarmiania pszenżyta miedzią oraz miedzią z cynkiem i manganem niezależnie od dawki azotu zwiększyła się zawartość miedzi w ziarnie. Z kolei więcej manganu występowało w ziarnie roślin dokarmianych Agrosolem Z z dawką 80 kg∙ha-1 azotu, a z dawką 120 kg∙ha-1 azotu - manganem i łącznie manganem razem z cynkiem i miedzią oraz Agrosolem Z. Do zwiększenia nagromadzenia cynku w ziarnie pszenżyta przyczyniło się natomiast zastosowanie Agrosolu Z, a w przypadku większej dawki azotu również dokarmianie manganem oraz manganem z miedzią i cynkiem.
The report attempts at a determination of the impact of raised fertilization levels on sugar beet production costs and profitability. Production costs per unit ranged between 10.7-10.9 milion zl/ha and were higher in subsequent replications at higher fertilization levels (zl/ha, zl/ton of beetroots, zl/ton of sugar). The profitability of production reached the value of 246-285%, which was partly due to the technology applied as well as a high value of the spin-off production (180 zl/kg beet leaves).
Stwierdzono, że w warunkach niskiej zasobności gleby w miedź, pod wpływem tego mikroelementu zastosowanego przedsiewnie w dawce 5 kg·ha⁻¹, uzyskano większy plon ziarna pszenicy jarej odm. Banti (o 0,51 t·ha⁻¹) i odm. Eta (o 0,20 t·ha⁻¹). Do zwiększenia plonu ziarna (o 0,37 i 0,25 t·ha⁻¹) przyczyniło się również nawożenie cynkiem w dawce 5 kg·ha⁻¹. Ponadto wykazano, że w stosunku do plonu ziarna, bardziej efektywnie niż przedsiewne doglebowe nawożenie oddziaływało dokarmianie dolistne manganem, łączne manganem z miedzią i cynkiem oraz INSOLEM 3. Dokarmianie dolistne cynkiem przyczyniło się do istotnego obniżenia plonu słomy pszenicy odm. Banti o 0,68 t·ha⁻¹ i pszenicy odm. Eta o 0,27 t·ha⁻¹.
There were showed influence of the points (local and city reception basin outflow) and the areas (recreation area and wasteland) differentiation of pollution sources on the concentration of nitrogen and phosphorus compounds in water of Mały Jeziorak Lake. There were analyzed NO₃⁻, NO₂⁻, NH₄⁺, total P and PO₄⁻³ content. Results of the studies were indicated that the most components concentration was low in I class of water cleanliness. There was more ammonium and nitrate nitrogen content near the recreation area and more nitrate nitrogen content in spring and summer time near the dairy outflow. Moreover, higher total phosphorus content but not more than in I class of water cleanliness norm were in the lake water with village rain outflow and near the recreation area and, phosphates content in II class water cleanliness in spring time near the recreation area.
Na podstawie wyników trzyletniego doświadczenia polowego z pszenicą ozimą nawożoną zróżnicowanymi dawkami miedzi i azotu stwierdzono, że zwiększenie nagromadzenia miedzi w części wskaźnikowej pszenicy średnio do 12,4 mg Cu/kg s.m. oraz w ziarnie do 3,8 mg Cu/kg s.m. pod wpływem dolistnego dokarmiania dawką 0,2 kg Cu/ha z 100 kg N/ha było równoznaczne ze wzrostem zawartości w ziarnie białka właściwego charakteryzującego się dobrą wartością biologiczną. Niekorzystne zmiany jakościowe polegające na wzroście udziału gliadyny oraz zmniejszeniu zawartości aminokwasów egzogennych w białku i jego wartości biologicznej występowały w pszenicy o przeciętnej zawartości 6,2-6,9 mg Cu/kg s.m. części wskaźnikowych oraz 3,3-3,7 mg Cu/kg s.m ziarna w warunkach nawożenia tylko dawką 125kg N/ha lub z przedsiewnym dodatkiem 5,0 kg Cu/ha. Lepszą jakością technologiczną (wartością wypiekową mąki) charakteryzowało się ziarno pszenicy o niższej zawartości miedzi w warunkach nawożenia doglebowego dawką 5,0 kg Cu/ha w porówniu z dolistnymi dawkami miedzi.
Na podstawie trzyletniego doświadczenia polowego stwierdzono, że największy plon ziarna (7,65 t·ha⁻¹) jęczmienia jarego Delta, białka ogółem (947,8 kg·ha⁻¹) i białka właściwego (654,1 kg·ha⁻¹) uzyskano pod wpływem nawożenia obornikiem (30 t·ha⁻¹ pod przedplon) razem z nawozami mineralnymi w dawkach: 80 kg N·ha⁻¹, 26 kg P·ha⁻¹, 50 kg K·ha⁻¹, 10 kg Cu·ha⁻¹ 10 kg Zn·ha⁻¹. Nawożenie obornikiem oraz obornikiem z NPK, miedzią i cynkiem przyczyniło się do zwiększenia zawartości azotu białkowego w ziarnie jęczmienia. Zastosowanie obornika z nawozami mineralnymi NPK bez dodatku mikroelementów wpłynęło przede wszystkim na zwiększenie plonu słomy i białka ogółem oraz zawartości azotu niebiałkowego w ziarnie jęczmienia.
Stwierdzono, że zwiększenie poziomu nawożenia azotem z 80 do 121 kg·ha-1 wpłynęło na zwiększenie zawartości różnych frakcji białek w ziarnie pszenżyta jarego 'Maja' w poszczególnych latach badań. Nawożenie pszenżyta azotem w dawce 120 kg·ha-1 przyczyniło się również do zwiększenia zawartości kwasu glutarninowego i asparaginowego, proliny, alaniny i glicyny. Mikroelementy (miedź, cynk lub mangan) zastosowane z dawką 80 kg-ha-1 wpłynęły na zwiększenie zawartości białek zapasowych i resztkowych (złożonych oraz niektórych aminokwasów egzogennych, natomiast nawożenie nimi z dawki 120 kg·ha-1 było równoznaczne z niekorzystnymi zmianami w składzie białka ora mniejszym nagromadzeniem lizyny.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.