Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 80

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Podstawowym celem badań było omówienie prawodawstwa unijnego i polskiego w zakresie integrowania ochrony roślin, która staje się obowiązującą dyrektywą od 2014 roku. Omówiono legislację europejską i krajową, która w sposób precyzyjny określa obowiązki przede wszystkim rolników, ale też podmiotów gospodarczych funkcjonujących w sferze obrotu, stosowania i zapobiegania negatywnym skutków stosowania środków ochrony roślin. Przez pryzmat regulacji prawnych przedstawiono poziom stosowanych środków ochrony roślin oraz rozwój gospodarstw ekologicznych, które są traktowane jako wolne od stosowania chemicznych środków produkcji.
Przedstawiono politykę gruntową przez pryzmat funkcjonowania Agencji Nieruchomości Rolnych. W okresie lat 1992-2015 ANR realizowała podstawowe zadania wynikające z ustawy w sprawie restrukturyzacji sektora państwowego w rolnictwie. W tym okresie z ZWRSP z 4,7 mln ha gruntów do sprzedaży przekazano 2,7 mln ha (56,7%), a 0,6 mln ha (13,7%) rozdysponowano w sposób trwały. W dyspozycji ANR pozostaje 1,4 mln ha (29,7%), w tym 1,0 mln ha (21,6%) gruntów będących w dzierżawie. W 2003 roku na podstawie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego na ANR nałożone prawo pierwokupu państwowego, która była nadrzędna wobec pierwokupu sąsiedzkiego. Spośród 643,8 tys. umów przenoszących własność nieruchomości rolnych, ANR złożyła deklaracje nabycia gruntów w 629 przypadkach, które dotyczyły powierzchni 16,7 tys. ha. W 2016 roku mija 12-letni okres ochronny na zakup polskiej ziemi rolnej przez cudzoziemców. W związku z tym wprowadzono w 2015 roku nowe regulacje prawne, zamykające dostęp do zakupu ziemi przez obcokrajowców.
Podstawowym celem badań było przedstawienie zmian ceny ziemi rolniczej, jakie wystąpiły przed i po integracji Polski z Unią Europejską. W latach 1991-2004 nominalna cena ziemi wzrosła ponad 8-krotnie, gdy tymczasem jej realny wzrost był 2-3-krotny. W tym okresie wystąpiła duża inflacja, która zniekształciła faktyczny obraz zmian wartości ziemi. W latach 2004-2010 cena ziemi rolniczej nominalnie wzrosła 3,7-krotnie, co przy znacznie mniejszej inflacji niż w poprzednim okresie, oznacza realnie 1,5-2-krotny jej wzrost. Ceny ziemi rolniczej kształtowały rożne czynniki, w tym po stronie podażowej była restrukturyzacja sektora państwowego w rolnictwie. Polityka rolna państwa wspierała przemiany agrarne, udostępniając wsparcie za pośrednictwem kredytów preferencyjnych.
Przedmiotem opracowania była ocena funkcjonowania dopłat bezpośrednich na przestrzeni ostatnich sześciu lat. Reguły płatności obszarowych ustalono w Traktacie Akcesyjnym w Atenach w 2003 r. i polegały one na realizacji jednolitych i uzupełniających płatności obszarowych. Rolnicy w latach 2004-2009 złożyli ok. 1,4 mln wniosków, co stanowiło 82,3% gospodarstw rolnych. Kwoty realizowanych płatności w ramach jednolitych i uzupełniających płatności obszarowych w latach 2004-2008 wyniosły łącznie 35 143,6 mln zł. Średnia kwota płatności przypadających na jeden wniosek jednolitej płatności obszarowej wyniosła ok. 2500 zł. Beneficjenci korzystający z płatności obszarowej, zobowiązani byli do przestrzegania wymogów wzajemnej zgodności.
Analizie poddano postawanie i rozwój grup producentów owoców i warzyw, które zaczęły funkcjonować na podstawie o ustawy z 2003 roku. Grupy przechodziły fazę grup wstępnie uznanych, aby po 5 latach dojść do fazy pełnego uznania. Wdrożenie mechanizmów pomocy finansowej w ramach wspólnej organizacji rynków owoców i warzyw, miało istotny wpływ na wzrost liczby grup, przyczyniając się do stabilizacji sektora ogrodniczego. Jednak poziom zorganizowania tego rynku stał na relatywnie niskim poziomie, wynoszącym około 12% przy średniej dla całej UE-27 na poziomie 43%.
Podstawowym celem opracowania było przedstawienie sytuacji w doradztwie rolni­czym w momencie realizacji ważnych zadań wynikających w PROW na lata 2007-2013 oraz instrumentów realizacji zasad wzajemnej zgodności. Zadania te spełniają nie tylko instytucje publiczne, ale od 2008 r. otwarto drogę do powstawania prywatnych podmio­tów doradczych o charakterze komercyjnym. W Polsce funkcjonuje 16 ośrodków doradztwa rolniczego, skupiających ponad 4400 specjalistów i doradców oraz zaledwie 60 prywatnych firm doradczych, których mała liczba nie zapewnia spełnienia kryterium modelu partnerstwa publiczno-prywat- nego, ponieważ utrudnia to równość podmiotów w dostępie do usług doradczych. Na obecnym etapie realizacji zadań objętych PROW 2007-2013, istnieje obawa niepełnego wykorzystania środków finansowych zapisanych w działaniu „Korzystanie z usług dorad­czych przez rolników i posiadaczy lasów". Działanie to jest zróżnicowane w zależności od występujących makroregionów, z wyraźną przewagą dla regionów charakteryzujących się dobrą strukturą agrarną.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.